Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μετράω τα άνθη της νερατζιάς στο δρόμο μου εγώ ενώ οι φίλοι μου στα ξένα μετρούν τις τσιγγουνιές του ήλιου που δεν σκάει μύτη έξω από τα παράθυρά τους. Έχω πετάξει πανωφόρια μακριά κι εκείνοι, αναρωτιώνται αν οι μπότες και τα κασκώλ θα φύγουν ποτέ από πάνω τους. Πλατσούριζα τις πατούσες μου στα νερά του Σουνίου τις προάλλες κι εκείνοι εύχονταν να αρχίσει να λιώνει το χιόνι στο παράθυρό τους. Οι φίλοι μου δεν ζουν στη Σιβηρία ούτε στην Ανταρκτική, λίγο πιο πέρα είναι... η Αγνή στο Βερολίνο και η μικρή-μεγάλη Δαφνούλα και η Αλεξία στο Παρίσι και διαμαρτύρονται όλο παράπονο, όταν τους στέλνω μήνυμα «Μυρίζει ο κόσμος γιασεμί».

Αυτούς λοιπόν μαζεύω (νοερά δυστυχώς, γιατί αργεί το αντάμωμά μας): και την ώρα που εκείνοι και εκείνες τιτιβίζουν χαρούμενα μετρώντας τις ανθισμένες νεραντζιές του δρόμου, τους ετοιμάζω στο τσάκα τσάκα μια μακαρονάδα για να τους ευφράνει και να την θυμούνται εκεί στα ξένα που θα γυρίσουν. Γαρίδες σαγανάκι, σε πάστα. Για τα ξενιτεμένα μου πουλάκια.

Πάστα με γαρίδες, φέτα και ντοματάκια

Αν έχουμε στη διάθεσή μας φρέσκες γαρίδες, πράγμα ασυγκρίτως καλύτερο, τις καθαρίζουμε από κεφάλι, κέλυφος και το εντεράκι στη ράχη και τα φυλάμε οπωσδήποτε για άλλη χρήση (η Λεονί Σταφυλά μας λέει το γιατί). Αλλιώς χρησιμοποιούμε κατεψυγμένες, πάλι βέβαια, καθαρισμένες.

Κάτι ανάλογο ισχύει και με το σπανάκι: αν είναι φρέσκο, το περνάμε για λίγο από μια κατσαρολίτσα, να βγάλει και να πιει το ζουμί του και μετά αφού το στίψουμε καλά, το χρησιμοποιούμε. Αν είναι κατεψυγμένο, το αχνίζουμε πάλι για 1 λεπτό και συνεχίζουμε κανονικά.

Επί το έργον: Ο φούρνος ανάβει στο φουλ για να χει συντονιστεί χρονικά απολύτως με την ετοιμασία.
Βάζουμε την πάστα που επιλέξαμε (προτείνω τορτιλόνι ή ζίτι) να βράσει ως συνήθως σε αλατισμένο νερό και παράλληλα εμείς:

Σε ενα βαθούτσικο τηγάνι ζεσταίνουμε 1-2 κουταλιές ελαιόλαδο και ρίχνουμε το σκόρδο και το μπούκοβο. Μόλις το σκόρδο αρχίζει να αλλάζει χρώμα, προσθέτουμε τα ντοματάκια (ψιλοκομμένα απ’ το χεράκι το δικό μας), το ξύσμα του λεμονιού αλάτι και πιπέρι και τ΄αφήνουμε να πάρει 1-2 βράσεις, όχι πολύ, ίσα να αναμειχθούν καλά υλικά και αρώματα.

Λίγο πιο δίπλα σε άλλο μπολ, οι γαρίδες μας, ωμές απολαμβάνουν το χάδι από λίγο λαδάκι (1 κουταλιά αρκεί) και αλατάκι- πιπέρι. Ωμές τις θέλουμε τις γαρίδες μας προτού φουρνιστούν:
αλλιώς θα σκληρύνουν και θα χάσουν τη νοστιμιά τους.

Έτοιμη η πάστα και σωστά βρασμένη (1-2 λεπτά λιγότερο από όσο υποδεικνύει η συσκευασία);
Την σουρώνουμε και την μεταφέρουμε σε βαθιά σουπιέρα να ανακατευτεί με τη σάλτσα ντομάτας που ετοιμάσαμε, τις γαρίδες, το σπανάκι (καλά στυμμένο επαναλαμβάνω) και τη μισή από τη φέτα.

Τα μεταφέρουμε σε απλωτό πυρέξ ή αλλο πυράντοχο σκεύος, πασπαλίζουμε με την υπόλοιπη φέτα, τα χοντρά ξερά ψίχουλα και λίγο λαδάκι από πάνω. Πιπέρι φρεσκοτριμμένο απαραίτητο.

Δέκα λεπτά είναι αρκετά στον καυτό φούρνο για να σφίξουν ωραία οι γαρίδες και να ξανθίσει όλη η επιφάνεια.

[Συνταγή και φωτο από το inspiredtaste.net]