Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Στην Καλαμαριά υπάρχει ένα σημείο δίπλα στη θάλασσα όπου βρίσκεις τις Κυριακές τον πάγκο του ψαρά ανοιχτό. Πέρσι την άνοιξη, μια Κυριακή, στη διάρκεια των πολύ πρωτότυπων εκδηλώσεων
«Η Θεσσαλονίκη αλλιώς», που διοργανώνει το περιοδικό Parallaxi, στο πάρκο δίπλα στον πάγκο του ψαρά, διοργανώθηκε μια μικρή λαϊκή αγορά παραγωγών. Το μεσημέρι στήθηκε και γλέντι με ορχήστρα, τραπεζάκια με μεζέδες και κρασί. Μια τελείως διαφορετική πινελιά στην καθημερινότητα.

Είχα ενθουσιαστεί εξίσου πριν από λίγα χρόνια, όταν βρέθηκα στην ψαραγορά του Αμβούργου, μια Κυριακή πρωί. Ψαράδες, καντίνες, εδέσματα, γέλια, μουσική, κόσμος, χαρά, ζωντάνια, ροκ συναυλία απ’ τις 9 (!) - ένας άλλος τρόπος ζωής. Κι όλα αυτά με τη θερμοκρασία να κινείται γύρω στο 0 και τον παγωμένο αέρα στο λιμάνι να κόβει την ανάσα.

Γιατί τα αναφέρω αυτά; Επειδή στο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης που κατατέθηκε πριν λίγες ημέρες στη Βουλή, υπάρχει διάταξη με την οποία επιτρέπεται η λειτουργία των λαϊκών αγορών με πάγκους που θα στήνουν οι παραγωγοί, εφόσον δεν παρενοχλούν την κυκλοφορία των οχημάτων. Ρυθμίζονται και κάποια άλλα ζητήματα στη λειτουργία των λαϊκών αλλά δε θα μας απασχολήσουν εδώ αυτά.

Η Κυριακή έχει μια άλλη χάρη. Βεβαίως στη λαϊκή μπορείς να πας όποια μέρα θέλεις.
Την Κυριακή όμως, ημέρα χαλάρωσης, η διαδικασία αυτή μπορεί να μετατραπεί σε μια ξεχωριστή ασχολία, ευχάριστη και διασκεδαστική. Χωρίς βιασύνη, με καλύτερη διάθεση, η λαϊκή της Κυριακής μπορεί να μετατραπεί σ’ ένα φτηνό, κοινωνικό, τελείως διαφορετικό γλέντι.

Μιλώ από την πλευρά του επισκέπτη - καταναλωτή - πολίτη που του αρέσουν τα events που σπάζουν τη μονοτονία και τη γνωστή μιζέρια. Ιδίως άμα δεν κοστίζουν. Έτσι, σκέφτομαι μικρές, συμμαζεμένες λαϊκές αγορές, με πάγκους με πεντανόστιμα προϊόντα, χαμόγελα και γευστικές δοκιμές, χωρίς τη βαβούρα της καθημερινότητας και το αφόρητο διαρκές βουητό των αυτοκινήτων που μας στοιχειώνει στις μεγάλες πόλεις.

Κι ο παραγωγός, πότε θα ξεκουραστεί; θα ρωτήσετε. Το ξαναλέω, μιλώ από άλλη πλευρά, αυτή του καταναλωτή. Ίσως, λέω, ένα επιπλέον εισόδημα από τις κυριακάτικες πωλήσεις, μια δόση αισιοδοξίας από τις κυριακάτικες επισκέψεις στον πάγκο, μια νέα προοπτική που ανοίγεται χαρίσει άλλου είδους «ξεκούραση» στον παραγωγό.

Ας το δοκιμάσουμε και βλέπουμε. Ίσως έτσι οι Κυριακές μας αποκτήσουν μια νέα νότα!