Η επίθεση του αυτονόητου
Τις προάλλες πήρα το δελτίο τύπου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων σχετικά με τη συνάντηση του Υπουργού με το προεδρείο της Πανελλήνιας Ένωσης Εξαγωγέων.
Στη διάρκεια της συνάντησης ο κύριος Τσαυτάρης ανέπτυξε την πολιτική, τις στοχευμένες δράσεις και τις συντονισμένες ενέργειες για την προώθηση των ελληνικών ποιοτικών αγροτικών προϊόντων, για την ενίσχυση της εξωστρέφειάς τους και για τη διείσδυσή τους σε ισχυρά διεθνή δίκτυα διανομής, κατά προϊόν και κατά χώρα-στόχο, αποκαλώντας τα αγροτικά προϊόντα «ναυαρχίδα των ελληνικών εξαγωγών, με σταθερή δυναμική και ακόμα περισσότερα περιθώρια ανάπτυξης». Υποσχέθηκε ακόμη βοήθεια και στη μεταποίηση.
Η πρόεδρος του Συνδέσμου, Χριστίνα Σακελλαρίδη (το ξέρω ότι είναι παλαιομοδίτικο αλλά δεν μπορώ να κρύψω τη χαρά μου όταν βλέπω γυναίκες σε τέτοιες θέσεις!), μίλησε για την «ανάγκη ανάληψης επιθετικής πολιτικής προώθησης - προβολής των ελληνικών αγροτικών προϊόντων, ανάλογα με τις ανάγκες και τη ζήτηση, ανά αγορά-στόχο αλλά και με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες κάθε περιοχής της χώρας μας». Η λέξη «επιθετική» που χρησιμοποίησε η κυρία Σακελλαρίδη μου άρεσε επίσης πολύ. Ναι, χρειάζεται επίθεση.
«Μια ακόμη συνάντηση ρουτίνας με ωραία λόγια» θα σκεφτείτε κι ίσως όχι άδικα. Ωστόσο έχω την εντύπωση ότι κάτι κινείται στο Υπουργείο. Όχι τόσο γρήγορα ή με τον χαρακτήρα του επείγοντος που οι εποχές επιβάλλουν αλλά φαίνεται ότι κάτι γίνεται. Επί του πρακτέου αυτό που αποφασίστηκε είναι η στενότερη συνεργασία του Υπουργείου και του Συνδέσμου προκειμένου να αρθούν τα εμπόδια στις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων και να αξιοποιηθούν δράσεις προγραμμάτων προώθησης και προβολής σε νέες αγορές, όπως αυτές της Ρωσίας, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής.
Ζήτησα περισσότερες λεπτομέρειες από το Υπουργείο και μου ανέφεραν την πρόσφατη έναρξη λειτουργίας του Εργαστηρίου Ελέγχου Ποιότητας Ελαιόλαδου στη Λέσβο. Πρόκειται για το τρίτο που εγκαινιάζεται, μετά από αυτά της Κρήτης και της Καλαμάτας. Κατά τον Υπουργό η δράση αυτή «θα εξασφαλίσει ένα αποτελεσματικό και αξιόπιστο σύστημα ελέγχου του ελληνικού ελαιόλαδου, που θα το καταστήσει ανταγωνιστικό στις διεθνείς αγορές». Η αποστροφή του «Η ποιότητα θέλει υποστήριξη, θέλει πιστοποίηση, θέλει διασφάλιση. Δεν είναι απλά ένα όνομα και μια ταμπέλα. Χωρίς έλεγχο και υποστήριξη δεν έχει διάρκεια η ποιότητα» είναι σωστή. Μίλησε και για συγκεκριμένα προγράμματα στον τομέα της μεταποίησης των αρωματικών, για τα οποία απ’ ό,τι λέγεται υπάρχει πολύ μέλλον.
Είπε τα αυτονόητα. Ίσως όμως τα αυτονόητα να είναι η σύγχρονη επανάσταση.
Ο λόγος που γράφω το παρόν δεν είναι για να σας πω «τι ωραία που τα λέει ο κύριος Τσαυτάρης» αλλά για να μπορώ να τα επικαλεστώ αύριο μεθαύριο εάν δε φαίνεται να γίνεται αυτή η «επανάσταση του αυτονόητου».
Να γίνω αγρότης ή να μη γίνω;