Ποιοι είμαστε
Γκέλη Βούρβουλη
RSS
Την τελευταία δεκαετία είμαι κι εγώ ένα απο τα παιδιά των πολυκατοικιών που ονειρεύονται ότι σε λίγα χρόνια θα την εγκαταλείψουν οριστικά την παλιοπόλη και θα πάνε να ζήσουν σε μια ωραία φάρμα που θα φτιάξουν στην εξοχή, με τους κήπους και τα μποστάνια και τα δένδρα και το κοτέτσι και τις κατσίκες και τους σκύλους και την τεχνητή λίμνη που θα μαζεύει τα νερά της βροχής και το φωτοβολταϊκό σύστημα που θα φωτίζει και θα θερμαίνει το σπίτι - και θα εξασφαλίζει απρόσκοπτη λειτουργία στο wireless Internet και στο Mac.
“Δεν πας να μάθεις να ποτίζεις καμιά γλάστρα, πρώτα;” ήταν το μόνιμο σχόλιο της παρέας κάθε που άρχιζα τα παραληρήματα περί φάρμας και κάποια στιγμή αποφάσισα ότι είχαν δίκιο οι άνθρωποι. Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να μάθω ήταν ότι και τα φυτά είναι ζωντανοί οργανισμοί κι αν δεν τα φροντίσεις πεθαίνουν.
Έκτοτε δεν τα πάω άσχημα. Το σπίτι είναι πιά γεμάτο ευτυχισμένα φυτά και πριν απο ενάμιση χρόνο έγινε και το πρώτο, μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση του ονείρου: το μποστάνι στην ταράτσα. Είμαι ακόμα ένας εντελώς noob κηπουρός αλλά τώρα με το bostanistas υπάρχει ελπίς για ένα καλύτερο αύριο.