Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Δεν παίρνω βέβαια όρκο πως είναι Σαντορινιά η εικονιζόμενη μικρή ντοματιά μου. Αλλά, μη μου πείτε, τη χάρη της ασφαλώς την έχει. Κι είναι ολόγλυκοι οι λιλιπούτειοι σφαιρικοί καρποί της κι άθελά μου σχεδόν με πάνε διαρκώς αλλού.

Βρισκόμαστε έτσι κι αλλιώς στην εποχή των κερασιών αλλά τα κεράσια μάλλον αργήσαν να φανούν ετούτο τον Μάιο στα καφάσια των μανάβικων. Κι ανυπομονώ να φτιάξω και φέτος το αγαπημένο μου και τόσο απλό - παιδαριώδες θα το έλεγα - γλυκό. Το clafoutis - είδος γλυκιάς ζύμης, ανάμεσα σε ψωμί και τάρτα - με κεράσια. Περιμένοντας λοιπόν τα τελευταία, τα ευλογημένα αυτά φρούτα, που ακόμα κι έναν αμήχανο ερασιτέχνη μπορούν να τον κάνουν δεξιοτέχνη ζαχαροπλάστη, ας επιχειρήσουμε μια ριζική μετατροπή τής παραδοσιακής συνταγής. Από γλυκιά θα την γυρίσουμε σε αλμυρή.
Δεν το έχουμε και τόσο μεγάλη ανάγκη αλλ’ αν χρειαζόμαστε κάτι να στηρίξουμε το ανατρεπτικό μας διάβημα, μπορούμε να επικαλεστούμε και την ονομασία που έχουν δώσει οι Αγγλοσάξονες στα μικρά στρογγυλά ντοματίνια: cherry tomatoes

Clafoutis με κερασένια ντοματάκια

Χρειαζόμαστε για τη ζύμη του (αλμυρού) κλαφουτί:

για τη «γέμιση»

Βουτυρώνουμε ελαφριά ένα μέτριο ρηχό ταψί. Στρώνουμε στον πάτο τα ντοματάκια μας μαζί με τις λεπτοκομμένες φέτες ελιάς. Έχουμε εν τω μεταξύ χτυπήσει με το σύρμα της κουζίνας τα υλικά της ζύμης μας (αβγά, αλεύρι, κρέμα γάλακτος, γάλα). Ρίχνουμε μέσα σ’ αυτό το μείγμα και τα τρίμματα της φέτας. Περιχύνουμε τα ντοματάκια ώσπου να σκεπαστούν καλά. Φουρνίζουμε σε προθερμασμένο φούρνο 40 περίπου λεπτά. Το αλμυρό «γλύκισμά» μας πρέπει να έχει φουσκώσει και ροδίσει στην επιφάνεια. Πασπαλίζουμε με χλωρή και ξερή ρίγανη.

Ας διασκεδάσουμε προς το παρόν με το ορεκτικό αυτό πρώτο πιάτο. Μόλις όμως ωριμάσουν τα κεράσια - κι αργότερα, φυσικά, τα βερίκοκα, τα δαμάσκηνα και ούτω καθεξής - θα επιστρέψουμε στην επιδόρπια εκδοχή του. Προφανώς θα χρειαστεί τότε να γλυκάνουμε τη ζύμη μας (ως ανωτέρω) με μισό φλιτζάνι ζάχαρη.