Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Στο σπίτι της μητέρας μου περάσαμε το Πάσχα με φαγητά, γλυκά και λιγοστή οικογενειακή παρέα.
Όλα σε μετρημένες δόσεις. Ήρεμα. Τα φαγοπότια είχαν για τελείωμα σοκολατένιες απολαύσεις, μιας και είναι η αδυναμία μου. Για να πω την αλήθεια είμαι περισσότερο της μαγειρικής και όχι της ζαχαροπλαστικής. Στο σπίτι όμως και στην κουζίνα άλλης νοικοκυράς δεν γίνεται να λειτουργήσω, ακόμα και αν αυτή είναι η μάνα μου. Αναλαμβάνω λοιπόν το ρόλο του γλυκατζή.
Θα μου πείτε «και τα λεμόνια»;

Τα λεμόνια έκαναν αισθητή την παρουσία τους για μέρες, με τρόπο θορυβώδη. Στην μπροστινή αυλή υπάρχουν δύο λεμονιές, τεραστίων πλέον διαστάσεων, μιας και λυπούνται να τις κλαδέψουν, κατάφορτες με ογκώδεις καρπούς. Μιλάμε για 400 με 600 γραμμάρια το λεμόνι - στο φόρτε τους!
Μόλις πέφτει ένα, πετάγεται η γειτονιά. Οι πελάτες του απέναντι καφενείου το έμαθαν πια, δεν τρομάζουν.
Ο βαρύγδουπος ήχος έρχεται από τα λεμόνια που πέφτουν απ' το δέντρο στο στέγαστρο της πόρτας, πάνω σε καμιά γλάστρα ή απλά στο χώμα.

Κάτι έπρεπε να κάνουμε με τα λεμόνια που μαζεύονταν στο πεζούλι, μοιράζονταν στους περαστικούς ή δίνονταν για σιρόπι και για παγάκια στη γειτόνισσα. Έχω κάνει πολλά πράγματα με αυτά τα λεμόνια αλλά ποτέ μαρμελάδα. Η ιδέα μου κόλλησε αναπολώντας ένα ταξίδι στην Ινδία πριν πέντε χρόνια, όπου είχα δοκιμάσει μια από τις ωραιότερες μαρμελάδες λεμόνι. Άλλωστε λέγεται πως από τις κοιλάδες της Ινδίας κρατά η καταγωγή της λεμονιάς, του κίτρου, της πορτοκαλιάς. Διαλέγεις χρώμα, άγγιγμα, σχήμα, υφή, άρωμα, σπιρτάδα και πίκρα σαν συντροφιά για τη δύσκολη εποχή των μουσώνων.

Όλα αυτά λοιπόν μπορούν να μπουν σε ένα βαζάκι. Τα λεμόνια μου είναι μεγάλα, χοντρόφλουδα, ζουμερά, χωρίς σχεδόν καθόλου κουκούτσια.
Να φανταστείτε πως 6 λεμόνια ζύγιζαν 2 κιλά. Για τη μαρμελάδα χρειάζονται επίσης 1500 με 1800 γραμμάρια ζάχαρη - ανάλογα με τα γούστα, εγώ είμαι του ξινού -, λίγη πιπερόριζα και κόλιαντρο φρεσκοτριμμένο, αν σας βρίσκεται.

Ξύνουμε καλά τα λεμόνια με τον μικρό τρίφτη, του τυριού, που είναι πιο εύχρηστος. Προσέχουμε κόβοντας τη βάση του κοτσανιού να μη φτάσουμε στο ζουμερό μέρος του φρούτου, μη το πληγώσουμε από πουθενά. Ξεπλένουμε καλά και τρίβουμε.

Τα βράζουμε σε μια κατσαρόλα με μπόλικο νερό για 20 λεπτά μέχρι με το πιρούνι να δούμε ότι έχουν μαλακώσει αρκετά. Ξεπλένουμε και αφήνουμε να κρυώσουν καλά. Τα ανοίγουμε και αφαιρούμε τα κουκούτσια, αν υπάρχουν, προσεκτικά. Αρχίζουμε να τα ψιλοκόβουμε ανάλογα με το γούστο μας. Σε αυτό το σημείο μπαίνει η εργασιοθεραπεία με λυτρωτικό χαρακτήρα - δυο κιλά λεμόνια είναι ό,τι πρέπει για μέτρια περιστατικά. Εγώ τα κάνω μικρά, ίσια μπαστουνάκια. Αν έχουν σκληρά άσπρα κομμάτια στο εσωτερικό, τα αφαιρούμε. Προσοχή μη χάσετε τον πολύτιμο χυμό.

Βάζουμε τα κομματάκια σε μεγάλη κατσαρόλα και απλώνουμε τη ζάχαρη από πάνω. Βράζουμε σε μέτρια φωτιά για περίπου ένα μισάωρο, ανακατεύοντας απαλά, να μη «πιάσει» η ζάχαρη στις άκρες. Όταν αρχίσει να γυαλίζει και έχει δέσει, μπορούμε να κάνουμε τη δοκιμή με το πιατάκι για να είμαστε σίγουροι για το πόσο δεμένη την θέλουμε. Αν πάλι μας φαίνεται ότι έχει μεγάλα κομμάτια, περνάμε μια μικρή ποσότητα από το μούλτι για πιο δεμένο αποτέλεσμα.

Δοκιμάστε την με στραγγιστό πλήρες γιαούρτι και πείτε πως κάνετε αποτοξίνωση από το Πάσχα ή ό,τι άλλο σας βαραίνει.

[H Άννα Γαλανού είναι εθνολόγος]