Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα
Σε ένα όχι και πολύ μακρινό κάποτε, ο δρόμος έξω από το σπίτι μας ήταν χωμάτινος, αυλακωμένος από τα νερά της βροχής, γεμάτος πέτρες που τρύπαγαν ενίοτε τα λάστιχα των λιγοστών αυτοκινήτων μας. Αργότερα χάθηκε για πάντα το χώμα. Το σκέπασαν με μαύρη άσφαλτο για να καλοπιάσουν τους καινούργιους στη γειτονιά, αυτούς που δεν άντεχαν στην ιδέα πως τα προάστια της πόλης έμοιαζαν με τα χωριά τους. Μέχρι τότε κανείς μας δεν ανησυχούσε για τα μούρα που έπεφταν τον Μάη από τα φορτωμένα κλαριά των δέντρων.
Μετά που στρώσανε τις πλάκες, που πήραν όλοι αυτοκίνητα, που τα πάρκαραν πάνω στα πεζοδρόμια ανακάλυψαν πως τα μούρα λεκιάζουν και διαμαρτυρήθηκαν στον Δήμο για τις μουριές. Το αίτημα των εν δυνάμει ψηφοφόρων εισακούστηκε και οι δημοτικοί άρχοντες έστειλαν εργάτες να ξεπατώσουν τις μουριές. Στη θέση τους φύτεψαν τις πιο πολιτισμένες, λυγερόκορμες λευκές.
Δεν τους ενοχλούσαν μόνο οι μαύρες μουριές (morus nigra) με τους βαφικούς καρπούς, αντιπαθούσαν και τις λευκές (Morus alba), το φαγκάκι του μεταξοσκώληκα, όπως λέγαμε τα φύλλα τους στο σχολείο. Τους θύμωνε που οι παλιές νοικοκυρές ασβεστώνανε τους κορμούς τους, όπως στα χωριά.
Τώρα ο δρόμος είναι απρόσωπος. Τα παιδιά δεν παίζουν ξυλίκι πια, πού να βρούνε ξύλα για να παίξουν αυτά κι ούτε οι μεγάλοι φτιάχνουν πια αυτοσχέδιους πασσάλους. Όλα είναι αγοραστά.
Ακόμα και την παχιά σκιά της μουριάς, όπου βάζαμε την καρέκλα μας για να φιλέψουμε τα απογεύματα του καλοκαιριού που βράζει η άσφαλτος, τώρα χρειάζεται να την αναζητήσουμε «αγοράζοντας» την σε κάποια διαμορφωμένη με τσιμέντα και πλάκες πλατεία.
Με τα μούρα κάποιας τέτοιας μουριάς πρωτόφτιαξα αυτό πολύ το γλυκό, τώρα ίσως χρειαστεί να τα αγοράσω από τον μανάβη της εξωραϊσμένης μας πλατείας.
Πουτίγκα με το τίποτα - υλικά για 8 ως 10 άτομα
- 6-8 χοντροκομμένες φέτες τσουρέκι, χωρίς γέμιση και λοιπούς πλεονασμούς (ή ψωμί μπριός αν δεν σας βρίσκεται τσουρέκι πρόχειρο)
- 900 γρ. μούρα άσπρα και μαύρα (ή και φράουλες)
- 100 γρ. και κάτι ζάχαρη (ή όση νομίζετε αλλά όχι πάνω από 160 γρ.)
- χτυπημένη, με ελάχιστη ζάχαρη, κρέμα γάλακτος - για το σερβίρισμα
Ξεπλένω πρώτα, με κρύο νερό, μια μέτρια σαλατιέρα που θα χρησιμοποιήσω για να βάλω την πουτίγκα, αλλά δεν την στεγνώνω καλά. Έτσι ο χυμός των φρούτων θα απλωθεί ευκολότερα σε όλο το σκεύος. «Ντύνω» τον πάτο και τα τοιχώματα του σκεύους με τις φέτες του τσουρεκιού, προσπαθώντας να καλύψω όλα τα κενά.
Καθαρίζω τα μούρα (και τις φράουλες), αφαιρώντας τα κοτσανάκια τους και τα βάζω σε μια κατσαρόλα, σε χαμηλή φωτιά, τα πασπαλίζω με τη ζάχαρη και τα αφήνω να σιγοβράσουν για 3-4 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν τα φρούτα και να αρχίσουν να βγάζουν τα υγρά τους.
Απομακρύνω το σκεύος από τη φωτιά. Βγάζω τα φρούτα με τρυπητή κουτάλα και τα βάζω στη σαλατιέρα πάνω από το τσουρέκι. Προσθέτω τα ¾ από το χυμό των φρούτων και σκεπάζω με το υπόλοιπο τσουρέκι. Από πάνω ακουμπώ ως βάρος ένα πιάτο, που να χωράει ακριβώς μες το μπολ και το βάζω στο ψυγείο για 8-10 ώρες. Αναποδογυρίζω το μπολ σε μια πιατέλα και σερβίρω την πουτίγκα μαζί με την κρέμα και όσο ζωμό περίσσεψε.
Σημείωση: Αν θέλω τον επιπλέον ζωμό πιο πηχτό, τον βράζω εξαρχής λίγο περισσότερο.
Σας αρέσει η πουτίγκα;