Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

«Το καλοκαίρι και τα γευστικά φρούτα του μπορούν να πάρουν παράταση χάρη στις μαρμελάδες» διάβασα στη γεμάτη ευωδιές ιστοσελίδα της Πυλιακής γης και απευθείας σκέφτηκα τα δικά μου «φρούτα της αγωνίας», κατά κόσμον βανίλιες. Η ονοματοδοσία τους προσωπική υπόθεση, που βασίζεται στο σύντομο της παραμονής τους στους πάγκους των λαϊκών και του μανάβη. Δεν έχω καταφέρει να προσδιορίσω ως σήμερα την ακριβή περίοδο που τις βρίσκουμε φρέσκες στις αγορές, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να τις πετυχαίνω στη λήξη τους. Για τις συντηρημένες στο ψυγείο ούτε λόγος, ξεχωρίζουν από την πρώτη κιόλας δαγκωνιά λόγω αλλοιωμένης γεύσης. Όμως οι φρέσκες! Τι απόλαυση! Πλούσια, γλυκιά και μεστή γεύση, που τις κατατάσσει, μετά τα ροδάκινα, στα κορυφαία φρούτα του καλοκαιριού.

Κάθε που αντικρίζω ζουμερές και λαχταριστές βανίλιες θέλω να κουβαλήσω στο σπίτι ολόκληρα καφάσια· πράγμα αδύνατον, όχι λόγω εγκράτειας ασφαλώς, αλλά αδυναμίας τους να συντηρηθούν για μεγάλο διάστημα. Αναζητώντας λοιπόν συνταγές για τη μαρμελάδα που θα δώσει «παράταση» στην καλοκαιρινή, σύντομη απόλαυση, εντόπισα στο γεμάτο λιμπιστερές ιδέες melangery.com την κάτωθι:

Υλικά

Πριν ξεκινήσουμε την ετοιμασία της μαρμελάδας κόβουμε τις βανίλιες στη μέση, αφαιρούμε το κουκούτσι τους και, όσες αντισταθούμε και δεν γευτούμε απευθείας, τις τεμαχίζουμε σε σχετικά μεγάλα κομμάτια.

Στη συνέχεια βάζουμε τις βανίλιες, τη ζάχαρη, το νερό και τον χυμό του λεμονιού σε μια βαθιά και βαριά κατσαρόλα. Ξύνουμε κατά μήκος τον λοβό βανίλιας, ώστε να αφαιρέσουμε τους σπόρους του, και τον προσθέτουμε στην κατσαρόλα. Ζεσταίνουμε το μίγμα μας σε μέτρια φωτιά μέχρι να πάρει την πρώτη βράση. Χαμηλώνουμε λίγο τη θερμοκρασία και σιγοβράζουμε για περίπου 30 λεπτά, ώσπου η μαρμελάδα μας να πήξει κάπως στο πάνω μέρος - ανακατεύουμε συχνά, ώστε να μην κολλήσει το μίγμα και καταστραφεί.

Ώρα για τη δοκιμασία του πιάτου: για να διαπιστώσουμε πως όντως η μαρμελάδα είναι έτοιμη, όσο ακόμα σιγοβράζει, βάζουμε μία μικρή ποσότητα σε ένα πιατάκι. Χαράζοντας την ποσότητά αυτή στη μέση, αν δούμε πως ο «δρόμος» μένει ανοιχτός, είναι έτοιμη. Αν το μίγμα ενωθεί γρήγορα, ας επιστρατεύσουμε λίγη υπομονή ακόμα. 

Μόλις λοιπόν διαπιστώσουμε πως πήζει προσθέτουμε το ρούμι, ανακατεύουμε καλά και αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά. Αφαιρούμε με προσοχή, για να μη καούμε, τον λοβό της βανίλιας και αφήνουμε τη μαρμελάδα να κρυώσει για περίπου 20 λεπτά. Με τη βοήθεια ενός κουταλιού γεμίζουμε τα βαζάκια που έχουμε ήδη αποστειρώσει με τον τρόπο που μας έχει υποδείξει η Αμαλία Λογαρά, που σημαίνει:
Τα πλένουμε προσεκτικά με ζεστό σαπουνόνερο και στη συνέχεια τα βάζουμε στον φούρνο, χωρίς φυσικά τα μεταλλικά ή πλαστικά μέρη τους, στους 100 με 110 βαθμούς για περίπου 30 λεπτά. Σβήνουμε τον φρούρνο και τα αφήνουμε εκεί μέχρι να τα χρειαστούμε. Η αποστείρωσή τους είναι αναγκαία για να εξσφαλίσουμε πως δε θα αναπτυχθούν βακτήρια και η γεύση της μαρμελάδας μας θα μείνει αναλλοίωτη για αρκετό καιρό.

Επειδή, μόλις η μαρμελάδα κρυώσει, θα σφίξει αρκετά, πρέπει να φροντίσουμε ώστε να μη «δέσει» υπερβολικά κατά την ετοιμασία της. Αν διαπιστώσουμε πως η υφή της είναι πολύ σφικτή, προσθέτουμε λίγο νερό, ρούμι ή χυμό λεμονιού, ανάλογα με τις γευστικές προτιμήσεις μας, ανακατεύουμε και αφήνουμε να πάρει μία βράση ακόμα.

Η στιγμή της ανταμοιβής: η ευωδιαστή μαρμελάδα μπορεί πια να αξιοποιηθεί σε τάρτες, cheesecake, ακόμα και σε συνταγές με κρέας, όπως τα χειμερινά ψητά. Ο καλύτερος όμως τρόπος για να την απολαύσουμε είναι και ο απλούστερος, αλείφοντάς την γενναιόδωρα σε φέτες φρεσκοψημένου ψωμιού.