Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Τον ξεχώρισα από τους υπόλοιπους οργανοπαίχτες. Θες το κάτασπρο και φρεσκοσιδερωμένο του πουκάμισο, θες τα μακριά μαλλιά, που πλαισίωναν αγέρωχα, ως λιονταρίσια χαίτη, το κεφάλι του; Μπορεί να ήταν και το δυσανάλογα μικρό μπαγλαμαδάκι σε σχέση με το σχεδόν γιγάντιο σώμα του. Ό,τι και ήταν αισθάνθηκα πως δεν μπορούσα να τραβήξω το βλέμμα μου από πάνω του, παρότι δύσκολα θα προσδιόριζα την έλξη που μου ασκούσε ως ερωτική. Ένιωσα να με τραβάει η ξεχασμένη στις μέρες μας αίσθηση λεβεντιάς που εξέπεμπε αυτός ο άνθρωπος. Η μουσική τους πάλι με γύριζε μερικές δεκαετίες πίσω, στα ξενύχτια απροσδιορίστου αριθμού ωρών αναμονής του πλοίου, που συνήθως μετατρέπονταν σε πανηγύρι όποτε ο πράκτορας αυτού του μικρού λιμανιού της άγονης γραμμής μεράκλωνε και φώναζε τα όργανα να παίξουνε για χάρη μας - όπως σίγουρα θα είχαν παίξει και για χάρη δεκάδων γυναικών που είχαν καταφέρει να ξυπνήσουν και πάλι τη γλεντζέδικη του διάθεση.

Πλησίασα το τραπέζι του να κεράσω τους μουσικούς ρακές, όπως συνηθίζεται, και τότε εκείνος σταμάτησε για λίγο να παίζει, τράβηξε κάτι από την τσέπη του και το ακούμπησε βιαστικά στην παλάμη μου, κλείνοντας μου ταυτόχρονα τα δάχτυλα, λες κι ήθελε να κρατηθεί η κίνηση του μυστική. Τα έχασα για λίγο προσπαθώντας να κρατήσω σταθερά την καράφα με τη ρακή στο δεξί μου χέρι και την μυστικότητα του στο αριστερό. Ένιωσα πως ήταν κάτι δροσερό. Κάθισα βιαστικά στο τραπέζι μας και τότε μόνο συνειδητοποίησα πως το τσακισμένο λεμονόφυλλο που κρατούσα με τόση μυστικότητα είχε αρωματίσει τα δάχτυλα μου και τώρα το άρωμα του πλανιόταν γύρω μου. Δεν προσπάθησα να ερμηνεύσω την κίνηση του παράξενου μουσικού.

Μόνο σήμερα το πρωί βγαίνοντας στην αυλή με τις λεμονιές, τόσες εκατοντάδες ναυτικά μίλια μακριά του, θυμήθηκα και πάλι το άρωμα που μου χάρισε και με τη συνήθεια που έχω να μπερδεύω γεύσεις κι αρώματα, τόπους κι ανθρώπους, ανακάτεψα τις συνταγές μου κι από το κρητικό κουνέλι με τα λεμονόφυλλα που φάγαμε τις προάλλες στην Γραμβούσα και το κοτόπουλο με τα αποξηραμένα λεμόνια που δοκίμασα πριν από χρόνια στην Ερυθρά θάλασσα, βγήκε αυτό το αρνάκι που σιγομαγειρεύω για το βράδυ.

Αρνάκι της κατσαρόλας με λεμονόφυλλα και δυόσμο
Υλικά για 4 άτομα

Σκουπίζω καλά το κρέας με νοτισμένο απορροφητικό χαρτί κουζίνας. Ζεσταίνω το ελαιόλαδο σε μια κατσαρόλα, αλευρώνω ελαφρά το αρνάκι, το σοτάρω από όλες του τις πλευρές, το βγάζω με τρυπητή κουτάλα και το διατηρώ κάπου ζεστό. Ρίχνω στην ίδια κατσαρόλα τα κρεμμυδάκια, τα πράσα, τα καρότα και τις πατάτες.

Τα σοτάρω κι αυτά για 3 - 4 λεπτά, μέχρι να πάρουν λίγο χρώμα. Τα σβήνω με το κρασί, βάζω ξανά το κρέας στην κατσαρόλα και προσθέτω όσο νερό ή ζωμό χρειάζεται για να το σκεπάσει. Αλατοπιπερώνω, σκεπάζω το φαγητό με τα λεμονόφυλλα και το αφήνω να σιγοβράζει, σκεπασμένο, για 35 λεπτά. Πέντε λεπτά πριν ολοκληρωθεί το μαγείρεμα, αφαιρώ τα λεμονόφυλλα και ρίχνω τον ψιλοκομμένο δυόσμο και το λεμόνι. Σερβίρω το φαγητό, πασπαλισμένο με φύλλα φρέσκου δυόσμου και τις λεπτές λωρίδες (juliennes) του λεμονιού.

Σημείωση
Το φαγητό αυτό είναι επηρεασμένο από την κρητική παράδοση, όπου μαγειρεύεται και με κουνέλι ή χοιρινό. Επιλέξτε όποιο κρέας προτιμάτε.
Μπορείτε να το σερβίρετε συνοδεύοντας το με ρύζι ατμού, κατά προτίμηση μπασμάτι ή με πουρέ πατάτας.
Μπορείτε να αντικαταστήσετε τον δυόσμο με φρέσκο, ψιλοκομμένο μαϊντανό ή κόλιανδρο (στην εποχή του).
Αν δεν έχετε το ειδικό εργαλείο που σας επιτρέπει να βγάλετε λεπτές juliennes από τη φλούδα του λεμονιού, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε απλά το ξύσμα τους.