Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

«Τι; Κοκτέιλ πάρτι με prosecco σε πενήντα επιφανείς καθηγητές από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής στο πεζοδρόμιο;». Κι ακόμα «Πας καλά; Δείπνο με είκοσι άτομα έξω από το σπίτι; Στον δρόμο; Και θα περνάνε οι περαστικοί και θα σας κοιτάνε;». Έτσι αντέδρασαν οι φίλοι μου όταν τους είπα ότι φέτος θέλω να εκμεταλλευτώ την άπλα που μου δίνει ο μώλος μπροστά από το σπίτι μας.

Αυτό, γιατί πιστεύω ότι το καλοκαίρι όλα τα επιτρέπει - ειδικά όταν αυτά τα “όλα” γίνονται παρά θιν αλός. Κι εμείς έχουμε την τύχη να περνάμε τα καλοκαίρια μας στο νεοκλασσικό των προγόνων μας, στον οικισμό Πέδι της Σύμης, το οποίο βρίσκεται πάνω στο κύμα. Βγαίνεις από τη θεόρατη ξύλινη πόρτα του κατωγιού και, διασχίζοντας το μωλάκι, μπαίνεις στη θάλασσα. Ετσι, αποφασίσαμε να βάλουμε μπροστά την επιχείρηση “Φέτος Τα Καλέσματα Στη Σύμη Θα Είναι Στο Πεζοδρόμιο”.

Ο μώλος στρώθηκε με γαρμπίλι, η παλιά ξύλινη βάρκα μετατράπηκε σε καναπέ και, αφού βάφτηκε και γέμισε με χρωματιστά μαξιλάρια, βρήκε τη θέση της κάτω από το αλμυρίκι.

Στη συνέχεια το τραπέζι κατέβηκε με σκοινί από το μπαλκόνι, οι καρέκλες του σκηνοθέτη ανακατεύτηκαν με τις καρέκλες του γύφτου, διάφορα προβολάκια μπήκαν σε επιλεγμένα σημεία, ώστε να φωτίζουν το νερό, το δέντρο και το σπίτι και το σκηνικό στήθηκε. Οι μεταλλικοί κουβάδες γέμισαν με παγάκια για να κρυώσουν οι μπύρες, το κρασί και το ούζο, χρωματιστά τραπεζομάντηλα ομόρφηναν το χώρο και τα φαγητά κατέβηκαν από τη μεγάλη πέτρινη σκάλα μέσα στις κατσαρόλες - ώστε να αποφευχθούν ατυχήματα - και σερβιρίστηκαν στις πιατέλες κάτω. Τα παιδιά επιστρατεύτηκαν για να κατεβάσουν σερβίτσια, πιάτα και ποτήρια και η lounge μουσική από το i-pod ολοκλήρωσε τη φιλόξενη ατμόσφαιρα.

Ως προς το μενού, την παράσταση έκλεψε η τυρόπιτα από μελιτζάνα που έφτιαξα. Βρήκα τη συνταγή σε ένα περιοδικό με κρητικές συνταγές, τον τίτλο του οποίου δυστυχώς δεν θυμάμαι γιατί το πήρε το αεράκι και χάθηκε στη θάλασσα, καθώς το είχα ξεχάσει έξω στην ξαπλώστρα. Η βραδιά ήταν πολύ πετυχημένη, γι' αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές, διανθισμένη, μάλιστα, με βραδινό μπάνιο στη θάλασσα, με live μουσική από μια παρέα παιδιών που πέρναγε από μπροστά και όταν τους προσκαλέσαμε για ένα κρασάκι έβγαλαν τις κιθάρες και μας έκαναν μια μίνι συναυλία, αλλά και από πολίτικα λουκούμια που μας έφερε μια παρέα Τούρκων από ένα σκάφος που ήταν αραγμένο στον κόλπο του Πεδιού. Είναι αλήθεια, οι street συνευρέσεις μας, με τη μία ή την άλλη ευκαιρία, αποτέλεσαν φέτος την επιτομή της κοινωνικοποίησης.

«Η κρίση σας έβγαλε στον δρόμο;» μας ρώτησε ένα ζευγάρι Ιταλών που περνούσε από μπροστά ένα βράδυ. Δεν ξέρω να απαντήσω. Το σίγουρο είναι πάντως ότι μας έκανε ευρηματικούς και ευφάνταστους.

Τυρόπιτα με φύλλο μελιτζάνας

Κόβουμε τις μελιτζάνες σε λεπτές οριζόντιες φέτες. Τις αφήνουμε σε αλατισμένο νερό περίπου μισή ώρα να ξεπικρίσουν. Στη συνέχεια τις απλώνουμε σε ένα ταψί, που έχουμε ντύσει με λαδόχαρτο και έχουμε αλείψει με λάδι. Η συνταγή στο περιοδικό τις τηγάνιζε, εγώ πάντως τις έψησα ελαφρά στο φούρνο, σε τρία ταψιά στον αέρα στους 200o C, αφού τις άλειψα κι από πάνω με λίγο λαδάκι.

Στη συνέχεια “ντύνουμε” με τις ψημένες ή τηγανισμένες μελιτζάνες ένα στρογγυλό ταψί που ανοίγει από το πλάι. Σε μπολ ανακατεύουμε τα τυριά, τα αυγά και το πιπέρι μέχρι να ομογενοποιηθούν. Προσθέτουμε τη γέμιση στο ταψί και κλείνουμε από πάνω με τις υπόλοιπες μελιτζάνες. Βάζουμε το ταψί στο φούρνο για περίπου είκοσι λεπτά, στους 200.

Στο μεταξύ κόβουμε τα ντοματίνια στη μέση, τα πασπαλίζουμε με τον βασιλικό, αλάτι και πιπέρι και τα ραντίζουμε με ελάχιστο λαδάκι. Βγάζουμε από τον φούρνο την πίτα, την αφήνουμε περίπου μισή ώρα να κρυώσει, στολίζουμε από πάνω τα ντοματάκια με τον βασιλικό και προσφέρουμε.

Εγώ, κάποια φορά, έβαλα τα ντοματίνια πάνω στην πίτα πριν τη βάλω στον φούρνο. Οταν την έβγαλα, πασπάλισα με βασιλικό, λάδι και αλατοπίπερο. Κι αυτή η εκδοχή ήταν εξίσου πεντανόστιμη.