Στις τζιτζιφιές, ξανά

της Καλής Δοξιάδη 17 Σεπτεμβρίου 2013 • Συνταγές • τζίτζιφα, τζίντζολες

Συνεχίζω να πειραματίζομαι τώρα που τα τζίτζιφα ωρίμασαν και στεγνώνουν και γλυκαίνουν πάνω στα δέντρα. Πρέπει να ομολογήσω ότι όσα περισσότερα διαβάζω, τόσο εντυπωσιάζομαι για τις ωφέλιμες και θεραπευτικές ιδιότητες τους.

Τις «τζίντζολες» εδώ, στην Κέρκυρα, τις αγαπούσαν παλιά, γι΄αυτό βλέπει κανείς τα δέντρα παντού. Τώρα βλέπω τους καρπούς να σαπίζουν στο χώμα, και κανένας από τους παλιούς δεν ξέρει να μου πει για τις παραδοσιακές χρήσεις... θυμούνται πως τις τρώγανε αλλά όχι πώς τις έφτιαχναν - έτσι καταφεύγω στα κιτάπια και στο ίντερνετ και βρίσκω τις δύο πιο κοινές χρήσεις.

Δεν χρειάζεται να περιμένουμε να ξεραθούν τα τζίτζιφα πάνω στο δέντρο. Όταν έχουν ωριμάσει μπορούμε να τα στεγνώσουμε στο φούρνο 3-4 ώρες σε θερμοκρασία 130-140 βαθμών μέχρι να ζαρώσουν αρκετά.

Λίγο απολογητικά σας λέω ότι το ξέρω πως δεν είναι αυτές συνταγές που θα σπεύσετε να φτιάξετε, και μπορεί και να βαρεθείτε να τις διαβάσετε. Εμένα μ’ αρέσει η παράδοση και μ’ αρέσει να πειραματίζομαι, και σας κάνω κι εσάς κοινωνούς, θέλετε δε θέλετε, γιατί μ’ αρέσει να γράφω για σας!

Τζίντζολες «φοντάν»

Υλικά

3 φλιτζάνια τζίτζιφα ξερά
3 φλιτζάνια νερό
1 φλιτζάνι μέλι
1 φλιτζάνι ζάχαρη καστανή
1 ξυλάκι κανέλα
1 κουταλάκι γλυκάνισο
1 κουταλάκι μαύρο πιπέρι ολόκληρο
5 κουταλιές σουσάμι ελαφρά καβουρδισμένο

Οδηγίες

Με όλα τα υλικά, εκτός από τα τζίτζιφα και το σουσάμι, κάνουμε ένα σιρόπι και το βράζουμε για 10 λεπτά. Προσθέτουμε τα τζίτζιφα και τα αφήνουμε μέσα ώσπου να ξαναπάρει βράση.

Τα σουρώνουμε και τα απλώνουμε σ’ ένα ταψί να στεγνώσουν. Πριν στεγνώσουν, κυλάμε καθένα μέσα στο σουσάμι να καλυφθεί πυκνά.

Όταν έχουν στεγνώσει τελείως τα φυλάμε σε κουτί (μεταλλικό από μπισκότα) που κλείνει καλά. Εγώ για καλό και για κακό τα φυλάω στο ψυγείο.

Λικέρ τσίπουρο με τζίντζολες

Σ’ ένα αποστειρωμένο βάζο του ενός λίτρου βάζουμε 3 φλιτζάνια ξερά τζίτζιφα, 1 φλιτζάνι μέλι, 1 ξυλάκι κανέλα, 1 κουταλάκι γλυκάνισο και 1 κουταλάκι μαύρο πιπέρι ολόκληρο. Γεμίζουμε το βάζο με τσίπουρο, ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε για δυο μήνες σ’ ένα σκοτεινό ντουλάπι.

Σερβίρουμε από ένα τζίτζιφο με λίγο υγρό σε κάθε ποτηράκι του λικέρ .

Τζίτζιφα μαρμελάδα

Ψάχνοντας για συνταγές στο ίντερνετ, βρήκα σε ιστοσελίδα υγιεινής διατροφής μια μαρμελάδα με τζίτζιφα χωρίς ζάχαρη. Επειδή έχω συγγενείς και φίλους που πάντα κυνηγάνε το πιο υγιεινό μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η ιδέα, και ακολούθησα όλες τις οδηγίες, αφαιρώντας τα κουκούτσια (που είναι μπελάς), βράζοντας τους καρπούς μέχρι να μαλακώσουν, περνώντας τους από τον μύλο, για να φύγουν οι φλούδες, και ξαναβράζοντας τον πολτό μέχρι να πήξει. Ύστερα από όλη αυτή τη διαδικασία έμεινε ένας κιτρινωπός χυλός που στη γεύση μου θύμιζε την «κρέμα» μήλου της Gerber που έδινα στην κόρη μου όταν ήταν μωρό. Τζίφος! Αλλά ύστερα απ όλη την ταλαιπωρία ήμουν αποφασισμένη να μην πάει ο κόπος χαμένος.

Επέστρεψα στο ίντερνετ, βρήκα διάφορες ιταλικές συνταγές για μαρμελάδα από τζίτζιφα και, αυτοσχεδιάζοντας πια, εφόσον ήδη είχα την πρώτη επεξεργασμένη ύλη, άρχισα να προσθέτω υλικά: ζάχαρη, μέλι, κανέλα, γαρύφαλλο,και να ανακατεύω μανιωδώς μη μου κολλήσει ο πολτός. Όταν σκούρυνε αρκετά κατέβασα την κατσαρόλα από την φωτιά.

Η σούμα: Μια πηχτή μαρμελάδα με πρωτότυπη πολυδιάστατη και γενικά ευχάριστη γεύση. Το χρώμα της (ένα περίεργο χακί) πρέπει να ομολογήσω ότι δεν ελκύει, έτσι μάλλον θα την χρησιμοποιήσω κρυμμένη σε μπισκότα ή γλυκά. Δεν θα την ξαναφτιάξω, γιατί είναι πολύς μπελάς (αφήστε που και να ήθελα δε θα θυμόμουν τι έκανα πάνω στον πυρετό του αυτοσχεδιασμού) αλλά διασκέδασα την διαδικασία και έμαθα πολλά. Αν εσείς βαρεθήκατε λιγάκι, δεν πειράζει... ας προσέχατε!

Η επόμενη συνέχεια του χρόνου, αν είμαστε καλά, όταν ξαναωριμάσουν οι τζίντζολες.