Πάρτυ απ' το μηδέν
Ο συναγερμός χτύπησε στην οικογένεια και ο κλήρος έπεσε σε μένα, γνωστή party-maniac. Η αδερφή μου είχε τα γενέθλιά της, το είχαμε ξεχάσει όλοι και, όταν το θυμήθηκε η κόρη της και ανηψιά μου βεβαίως - βεβαίως, στις πέντε το απόγευμα που άνοιξε το facebook, με πήρε τηλέφωνο. «Τι κάνουμε; Είμαστε δέκα». Το τι κάνουμε της Ελένης σήμαινε «τι τρώμε;». Γιατί στην οικογένειά μας, όταν οργανώνουμε πάρτυ με λιγότερους από πενήντα καλεσμένους, σημαίνει διασκέδαση γύρω από ένα καλοστρωμένο τραπέζι, με λογιών -λογιών λιχουδιές και... κάτι από το τεφτέρι της γιαγιάς Ειρήνης. Έπρεπε να σκεφτώ στα γρήγορα κι αυτό να είναι έξυπνο και χαριτωμένο, που να μεταφέρεται εύκολα και να “συναρμολογείται” χωρίς κόπο.
Για καλή μου τύχη είχα από το πρωί βράσει πατάτες και τις είχα ψιλοκομμένες στο ψυγείο για να μαριναριστούν με λάδι, ξύδι και μουστάρδα, σύμφωνα με την παλιά μαμαδίστικη συνταγή. Στη συνέχεια ανέβηκα στο παπάκι μου και ξαμολύθηκα στη γειτονιά για να προμηθευτώ τα καλύτερα που διαθέτει. Πρώτη στάση στον κρεοπώλη, στη Φάρμα Ναυπακτίας (Καλογρέζας 35, Χαλάνδρι, τηλ.: 210 68 13 081) που μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί κατώτερος των προσδοκιών μου ούτε μια φορά. Δεκαπέντε εξαιρετικά κεμπάπ έτοιμα, υπέροχα ήταν η πρώτη μου αγορά. Στη συνέχεια πέρασα από το μικρό παντοπωλείο του Γιώργου και της Τίνας (Παρίτση 57, στο Νέο Ψυχικό, τηλ.: 210 67 19 060). Από εκεί ψώνισα τους χιλιοδοκιμασμένους θησαυρούς τους που με βγάζουν πάντα ασπροπρόσωπη: γιαούρτι Καλαβρύτων, χωριάτικη σπιτική σάλτσα ντομάτας από την Πέλλα της παραδοσιακής οικοτεχνίας Τσεντεμίδης (πιο νόστιμη δεν γίνεται), σπανακόπιτα κατεψυγμένη “Θεσσαλική” από τα Τρίκαλα, με χειροποίητο φύλλο και πλούσια σπιτική γέμιση και μια γαλατόπιτα, επίσης κατεψυγμένη, από τη ίδια οικογενειακή επιχείρηση που φτιάχνει και τις σπανακόπιτες. Και τα δύο καταστήματα κάνουν ντελίβερι, εγώ όμως ήθελα να κάνω τη βόλτα μου για να εμπνευστώ το μενού. Δεν μπορούσα να λειτουργήσω με λίστα. Στο κουτί του παπιού μου προστέθηκαν δύο πακέτα πίτες για σουβλάκι, αυγά, ένα βαζάκι με κάπαρη κι ένα με αγγουράκια τουρσί, ένα ακόμα μικρό βάζο μαγιονέζα κι ένα μαρούλι.
Όταν έφτασα στο σπίτι η ώρα είχε πάει ήδη 6.30. Έβαλα στον φούρνο τη σπανακόπιτα και ολοκλήρωσα την πατατοσαλάτα της μαμάς μου. Στις 8.00 όλα τα καλούδια μπήκαν στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου μου και στις 9.00 το τραπέζι στρώθηκε το σπίτι της αδερφής μου, μετά τα απαραίτητα επιφωνήματα «πόσο συγκινήθηκα», «τι ωραία έκπληξη», «είπα κι εγώ όλοι το ξεχάσατε» κλπ. Το μενού: πατατοσαλάτα, σπανακόπιτα, μια πράσινη σαλάτα (που φτιάξαμε επιτόπου, ενώ ψήνονταν τα κεμπάπ στο γκριλ μαζί με τις πίτες που άλειψα πριν τις ψήσω με χτυπημένο λαδολέμονο, αλάτι, πιπέρι και λίγη ρίγανη) και γιαουρτλού για κυρίως. Σερβίρισα τις πίτες με τα κεμπάπ επάνω, ενώ σε μπολάκια έβαλα το καταπληκτικό γιαούρτι και την σάλτσα ώστε ο καθένας να προσθέσει στη μερίδα του κατά βούληση. Όσο τρώγαμε τα πρώτα και τα δεύτερα, ψηνόταν στο φούρνο η γαλατόπιτα, την οποία, πριν βάλω το κεράκι, πασπάλισα με ένα μείγμα άχνης ζάχαρης και κανέλας.
Περάσαμε πολύ ωραία, χωρίς πολλά - πολλά και κυρίως χωρίς να κουραστεί κανένας. Δεν χρειάζονται πού και πού κάποιες τέτοιες, απλές και γρήγορες λύσεις; Κι ας μην είναι ούτε γκουρμέ, ούτε υγιεινές.
Η πατατοσαλάτα της μαμάς μου
- 2 κιλά πατάτες
- αλάτι
- 8 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
- 4 κουταλιές της σούπας ξύδι
- 1 κουταλάκι του γλυκού μουστάρδα
- 1 μαρουλάκι ή σαλάτα λεπτοκομμένα
- 4 αυγά βραστά ψιλοκομμένα
- 1 μικρό βαζάκι κάπαρη
- 1 μικρό βαζάκι αγγουράκια τουρσί ψιλοκομμένα
- 5 κουταλιές της σούπας μαγιονέζα
- 7 κουταλιές της σούπας γιαούρτι
- πιπέρι
- 1 μέτριο κρεμμύδι σε κρίκους
Πλένουμε τις πατάτες. Τις βράζουμε σε αλατισμένο νερό για 35-40 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν χωρίς να λιώσουν. Τις κόβουμε σε μικρούς κύβους ή μικρές φέτες. Χτυπάμε το λάδι με το ξύδι και τη μουστάρδα και τις περιχύνουμε ενώ είναι ακόμα ζεστές. Τις αφήνουμε σκεπασμένες στο ψυγείο το λιγότερο δύο ώρες. Βάζουμε σε σαλατιέρα το μαρούλι, τις πατάτες, την κάπαρη, τα κομμένα αγγουράκια και τα αυγά ανακατεμένα. Χτυπάμε τη μαγιονέζα με το γιαούρτι και λίγο πιπέρι και καλύπτουμε με το μείγμα τα υπόλοιπα υλικά. “Στολίζουμε με το κρεμμύδι και λίγη κάπαρη”, τελειώνει η συνταγή της μαμάς μου.
Την εποχή που έκανε την πατατοσαλάτα - προ τριακονταετίας - την εποχή, δηλαδή, που δεν έλειπε από κανένα τραπέζι το ψάρι - μαγιονέζα, ήταν πολύ της μόδας το στόλισμα. Εμένα δεν μου αρέσει και γι' αυτό ψιλοκόβω το κρεμμυδάκι μαζί με τα άλλα υλικά και απλώς τα σκεπάζω από πάνω με το μείγμα μαγιονέζας - γιαουρτιού.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
- Πατατοσαλάτα για ταράτσα
- Πατατοσαλάτα για (σχετικά) εγκρατείς
- Το ρεβεγιόν του εργένη: μεζεδάκια από κρέας
- Το ρεβεγιόν του εργένη: πατάτες και τυρένιοι συνοδοί
- Αφορμές για χαρά και τα συνοδευτικά τους
- Μόνο δροσιά: πατατοσαλάτα με τζατζίκι
- Η τούρτα της Μαρίας: χρόνια πολλά μικρούλα μου!
- Με salsa verde: πατατοσαλάτα μεσογειακή
- Πατατοσαλάτα μπανιαρισμένη σε μέλι και μουστάρδα
- Ο μονόδρομος της πατατοσαλάτας
- Η ταραμοσαλάτα που μας ρούμπωσε