Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Όχι πως χρειάζονται λόγοι ιδιαίτεροι, οι υπερ-λάτρεις των κέικ είμαστε ικανοί με την πιο μικρή λιγούρα να θυμηθούμε συνταγές επί συνταγών ή να σκαρφιστούμε νέες, με όσα διαθέτουν τα ντουλάπια εκείνη τη στιγμή. Όμως να, ο βροχερός καιρός των ημερών σχεδόν σε σπρώχνει στην κουζίνα, νιώθεις την ανάγκη να γεμίσεις το σπίτι με ζεστές, χειμωνιάτικες μυρωδιές. Έτσι και τις προάλλες, μαζί με τη βροχή, τα υλικά βγήκαν σχεδόν αυτόματα στον πάγκο: βούτυρο, αυγά, μέλι, λίγα τελευταία αχλάδια και το έξοχο κάρδαμο. Ο συνδυασμός των τριών τελευταίων μοιάζει τόσο σωστός γευστικά, είναι από εκείνους που απλώς "έπρεπε να συμβούν", πάντρεμα θεϊκό. Το μέλι ενώνει τα υλικά, ποτίζει μοναδικά τη ζύμη και χαρίζει πολύπλοκη γεύση. Για τα οφέλη του δε - σε σύγκριση με την καθιερωμένη ζάχαρη - ούτε λόγος.

Για ένα γλύκισμα αρκετό για 6 άτομα - ή και μόλις 4, εξαρτάται από τη διάρκεια της βροχής και τα κέφια μας - θα χρειαστούμε:

Για το σιρόπι

Ξεκινάμε ετοιμάζοντας το σιρόπι και αφού διαλέξουμε ένα ταψί με διάμετρο περίπου 20 εκατοστών. Ρίχνουμε το μισό φλιτζάνι μέλι, το λιγοστό νερό και το εκχύλισμα (ή σκόνη) βανίλιας σε μία μικρή κατσαρόλα, σε μέτρια φωτιά, και ανακατεύουμε συχνά, μέχρι να πάρουν την πρώτη βράση. Κατεβάζουμε τότε αισθητά τη θερμοκρασία και τα αφήνουμε να σιγοβράσουν για 5 ακόμα λεπτά, μέχρι να αποκτήσουν ρευστή υφή. Αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε το σιρόπι να κρυώνει όσο ετοιμάζουμε το κέικ. Στη μύτη μας φτάνουν κιόλας οι πρώτες γαργαλιστικές ευωδιές - ποιος κρατιέται!

Ξεφλουδίζουμε, αφαιρούμε το κουκούτσι και κόβουμε τα αχλάδια ώστε να βρίσκονται σε ετοιμότητα. Στρώνουμε το ταψί με ένα κομμάτι λαδόκολλας - φροντίζοντας να μη περισσεύει μεγάλο μέρος του περιμετρικά - και τοποθετούμε τα αχλάδια ξαπλωτά, σαν πεσμένο ντόμινο. Θα εμπιστευθούμε και εδώ την πάνσοφη τεχνική των Tatin.

Προθερμαίνουμε τώρα τον φούρνο στους 180 βαθμούς και παράλληλα λιώνουμε το βούτυρο. Ρίχνουμε σε ένα βαθύ μπολ τα αυγά και τα χτυπάμε με το μίξερ ενώ προσθέτουμε σταδιακά το υπόλοιπο μέλι. Κάπου εδώ το βούτυρο θα έχει λιώσει για τα καλά, το προσθέτουμε, ακολουθούν το κάρδαμο και το αλάτι ενώ το ανακάτεμα συνεχίζεται αμείωτο. Τελευταίο το αλεύρι και μετά από 1 λεπτό, που αρκεί για να ενωθούν ολα τα υλικά, το μίγμα είναι έτοιμο.

Περιχύνουμε με το σιρόπι τα υπομονετικά ξαπλωμένα και κομμένα αχλάδια - δοκιμάζουμε κλεφτά και βιαστικά μια-δυο από τις μελωμένες ροδέλες - και απλώνουμε πάνω τους τη ζύμη.

Φουρνίζουμε και ψήνουμε στην ίδια θερμοκρασία για 40 με 45 λεπτά, μέχρι το πάνω μέρος της ζύμης να αποκτήσει καστανό χρώμα. Ξεφουρνίζουμε, αφήνουμε το κέικ να κρυώσει για πέντε λεπτά και, με τη βοήθεια ενός μεγάλου πιάτου, το αναποδογυρίζουμε. Αφαιρούμε τη λαδόκολλα και μπροστά μας ξετυλίγεται το θαύμα: ένα γλύκισμα ποτισμένο από το μέλι και τους χυμούς των αχλαδιών, με τις ροδέλες τους μελωμένες αλλά επουδενί καψαλισμένες - το μέλι τις έχει προστατεύσει από το, συνήθως αγριότερο, καραμέλωμα της ζάχαρης - μαλακές, έτοιμες να διαλυθούν στο στόμα.

Περιμένουμε λίγο ακόμα για να κρυώσει αρκετά, μα δεν αφήνουμε λεπτό να πάει χαμένο. Μέχρι να το μοιράσουμε στα πιάτα ετοιμάζουμε τον τόσο ταιριαστό ιρλανδέζικο καφέ της Αναστασίας Λαμπρία - τώρα είμαστε έτοιμοι να δώσουμε στον βροχερό καιρό την πιο ζεστή, όλο θαλπωρή απάντηση.