Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Από τότε που ενέσκηψε η κρίση και η μεγάλη οικονομική δυσπραγία και τα δώρα έπαψαν να είναι καταναλωτικά, δηλαδή αγοραστά, τα καταστήματα θρηνούν και οι κουζίνες και οι κήποι / μπαλκόνια έχουν πάρει φωτιά. Είναι τα εργαστήρια παραγωγής χειροποίητων - των πιο θερμών δώρων.

Της εποχής είναι τα γλυκά κάστανα σε σιρόπι και αλκοόλ, που φιλεύω τους φίλους μου τα τελευταία χρόνια. Κάνω μια παγαποντιά ωστόσο, ενισχύοντας τον αγαπημένο μου καστανά. Επειδή δυσκολεύομαι πολύ να ξεφλουδίσω σωστά τα κάστανα όσες φορές τα ψήνω μόνη μου, του τα παραγγέλνω και τα παίρνω έτοιμα και συνεχίζω περαιτέρω.

Τα κάστανα της Ιωάννας

Θα χαράξουμε πρώτα ένα χ στην επίπεδη πλευρά κάθε κάστανου ώστε να μην εκραγούν κατά το ψήσιμο. Τα απλώνουμε στο ταψί και τα ψήνουμε σε φούρνο στους 200 βαθμούς μέχρι να δούμε το χρώμα της σάρκας τους να αλλάζει και να μπορούμε να τα ξεφλουδίσουμε. Όσο είναι ακόμη πολύ ζεστά (εξ ου και το ρητό) βγάζουμε το κέλυφος και το εσωτερικό χνούδι προσπαθώντας να μείνουν ολόκληρα τα κάστανα. Μόνο για λόγους τελειομανίας και καλαισθησίας, αν και υποστηρίζω ότι τα μικρά, λίγο ταλαιπωρημένα κομματάκια είναι και τα νοστιμότερα.

Σε μια μεγάλη κατσαρόλα και σε μέτρια φωτιά ανακατεύουμε νερό με ζάχαρη μέχρι η ζάχαρη να διαλυθεί τελείως. Δυναμώνουμε τη φλόγα για να πάρει βράση. Προσθέτουμε τα κάστανα και τη βανίλια – ανοίγοντας το λουβί με κοφτερό μαχαίρι και ξύνοντας καλά το πολύτιμο εσωτερικό. Μια-δυο βράσεις ακόμη κι έπειτα σβήνουμε τη φλόγα, σκεπάζουμε και τα αφήνουμε στην ησυχία τους, όλη τη νύχτα.

Το πρωί άλλη μία βράση για τα κάστανα κι έπειτα με τρυπητή μικρή κουτάλα θα τα μοιράσουμε σε αποστειρωμένα γυάλινα βάζα. Θα μοιράσουμε επίσης το μπράντι ή αρμανιάκ στα βάζα και τελευταίο χύνουμε το σιρόπι από την κατσαρόλα μέχρι να καλυφθούν τα κάστανα. Κλείνουμε τα καπάκια κι ύστερα μέσα σε ένα βαθύ ταψί ή λεκάνη με ζεστό νερό θα «μπανιάρουμε» τα βάζα για μία ώρα περίπου. Διατηρούνται έτσι για καιρό.