Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Στεκόταν υπομονετικά, σχεδόν μοναχικά, στον πάγκο εκείνου του μικρού καφέ, φυλακισμένο σε μια διάφανη γυάλα. Όχι πολύ αφράτο, σε πάχος ψωμιού, αλλά το ξεχώριζες από μακριά λόγω της πλούσιας, πάλλευκης κρέμας που το έντυνε, μοιρασμένη πρόχειρα πάνω του, παχουλή και λαχταριστή, σαν πυκνό σύννεφο. Γρήγορα - γρήγορα τέσσερις φέτες έφτασαν στο τραπέζι μας. Με την πρώτη πηρουνιά, καφέδες και λοιπά συνοδευτικά ξεχάστηκαν, το θέμα μας ήταν το κέικ: μαλακό και υγρό στο εσωτερικό του, με ελαφριά μυρωδιά μπανάνας και με μια κρέμα - μα τι κρέμα! - βελούδινη, με γεύση υπόξινη, διακριτικά τυρένια. Ακολούθησαν άλλες τέσσερις φέτες και σφαίρα στον ευγενή ιδιοκτήτη για να μάθω τη συνταγή. Λίγο η φασαρία του χώρου, λίγο η λονδρέζικη - όχι και τόσο εύηχη ομολογουμένως - προφορά του, λίγο η συστολή μου να ρωτήσω για τρίτη φορά τη συνταγή... την εξασφάλισα αλλά κουτσά-στραβά. Τα υλικά για το κέικ βρήκαν τον δρόμο τους αλλά τις επόμενες εβδομάδες ακολούθησαν πειραματισμοί ατέλειωτοι για να επιτευχθεί εκείνη η ουρανοκατέβατη κρέμα. Τις προάλλες, με περισσή χαρά, βγήκα από την κουζίνα με ύφος νικητή, τα είχα καταφέρει: χωρίς την sour cream και το εκχύλισμα βανίλιας που αρχικά προβλέπονταν, αλλά με το απλούστατο γιαούρτι, ζάχαρη άχνη και λίγο κρεμώδες τυρί - ή και χωρίς αυτό.

Στο δια ταύτα - για το κέικ εξ ουρανού θα χρειαστούμε

Για την παραδεισένια κρέμα - επικάλυψη

* Αν δεν διαθέτουμε τυρί-κρέμα, μπορούμε να το αντικαταστήσουμε με ένα επιπλέον φλιτζάνι γιαουρτιού 

Ξεκινάμε προθερμαίνοντας τον φούρνο στους 180 βαθμούς. Λαδώνουμε ελαφρώς μία μακρόστενη, κατά προτίμηση, φόρμα για κέικ και στρώνουμε λαδόκολλα έτσι ώστε να κολλήσει στο σκεύος. Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε όλα τα στερεά υλικά, αλεύρι, αλάτι, σόδα, μπέικιν πάουντερ και κανέλα, μέχρι να ενωθούν και κατόπιν, σε ένα δεύτερο, ετοιμάζουμε τα υγρά: λιώνουμε αρκετά καλά τις μπανάνες με ένα πηρούνι μέχρι να θυμίζουν πουρέ. Αν φυσικά διαθέτουμε, κάνουμε την ετοιμασία πιο γρήγορη πολτοποιώντας τις στο μπλέντερ.

Προσθέτουμε ζάχαρη, αυγά, τη βανίλια - αν την συμπεριλάβουμε στα υλικά - και ανακατεύουμε καλά ώσπου όλα να γίνουν ένα. Σειρά έχει το ελαιόλαδο· το αδειάζουμε στο μίγμα και τώρα συνδυάζουμε υγρά και στερεά ανακατεύοντας απαλά, μέχρι να προκύψει ζύμη ομοιόμορφη και εύπλαστη αλλά χωρίς υγρά. Δεν ανακατεύουμε υπερβολικά, καθώς έτσι η ζύμη θα σφίξει - θέλουμε το κέικ μας αρκετά μαλακό.

Αδειάζουμε τη ζύμη στην έτοιμη φόρμα και φουρνίζουμε, στην ίδια θερμοκρασία, για περίπου 50 λεπτά με μία ώρα. Η ώρα εξόδου του θα κριθεί από το δοκιμασμένο τεστ του μαχαιριού: μετά τα 50 λεπτά το βυθίζουμε στο κέντρο του και, αν εξέλθει καθαρό, το κέικ μας είναι έτοιμο. Η συνέχεια της συνταγής θα δοκιμάσει τις αντοχές μας, καθώς θα πρέπει το κέικ να κρυώσει για τα καλά πριν το καλύψουμε με την πάλλευκη κρέμα. Συνήθως μισή ώρα είναι αρκετή - τότε ετοιμάζουμε την επικάλυψη ανακατεύοντας στο μίξερ το τυρί, το γιαούρτι (ή μόνο το γιαούρτι) και τη ζάχαρη, που ιδεωδώς έχουμε προηγουμένως κοσκινίσει για να είμαστε σίγουροι για τη βελούδινη υφή της κρέμας. Δοκιμάζουμε και, επειδή μερικοί το προτιμούν πολύ γλυκό, προσθέτουμε ζάχαρη κατά βούληση και ανακατεύουμε ξανά.

Παίρνοντας ρεβάνς για την υπομονή που δείξαμε ενώ κρύωνε, αλείφουμε την κρέμα όσο πιο βιαστικά και άτσαλα γίνεται - εκεί βρίσκεται όλη η ομορφιά της. Στοίχημα πως μέσα σε λίγες ώρες δεν θα μείνει ούτε ψίχουλο.