Πορτοκάλια για την Παναγιά του Άργους
Η Χάρη της γιόρταζε χτες. Η Κατακεκρυμμμένη, Παναγία του Βράχου, Πορτοκαλούσα, κυριαρχεί αγκιστρωμένη στο βράχο της Λαρίσας, δεμένη με τη μοίρα της περιοχής. Είναι τα μάτια της ιστορίας που αντικρίζουν τα Δερβενάκια, τις Μυκήνες, το Ηραίο, το ίδιο το Άργος, το Αραχναίο, τα κάστρα του Αναπλιού, την Κυνουρία. Τόπους, χρόνους, ανθρώπους μακρινούς και κοντινούς που με συναίσθηση αναπολούν.
Η Παναγία πήρε τη θέση της θεάς Ήρας Ακραίας όπου το λατρευτικό της ξόανο φτιαχνόταν από ξύλο αγριαχλαδιάς. Στις νύφες της εποχής έδιναν κλαδιά και καρπούς αχλαδιάς. Στους παλαιότερους «Βαλλαχράδες», λαϊκό πανηγύρι στον ίδιο τόπο, οι νέοι έριχναν μεταξύ τους καρπούς γκοριτσιάς. Μετά την εισαγωγή της πορτοκαλιάς στην περιοχή, το καινούριο φρούτο παίρνει τη θέση του στον εορτασμό του μοναστηριού, οι νέοι πετάνε πορτοκάλια στις κοπέλες αλλά και στις νεόνυμφες. Η Παναγία γίνεται Πορτοκαλούσα προστάτιδα, αποδέκτης των χρυσών καρπών του κάμπου, με καθημερινό προσκύνημα κυρίως από νέους ανθρώπους που προσφέρουν με όλους τους τρόπους στην αναστήλωση, οργάνωση και λειτουργία του Μοναστηριού. Υπό την εποπτεία των αυτάδελφων ιερομονάχων πατέρων Ιωσήφ και Μακαρίου, που με προσωπική φροντίδα και μεράκι κάνουν τα μέγιστα, ένα μοναστήρι μέσα στην πόλη, καταφύγιο ψυχών και λαϊκής λατρείας, ανοικτό, ζωντανό, δυναμικό με όραμα και έργο στην πράξη.
Η μορφή της παλιάς μονής μας είναι άγνωστη γιατί καταστράφηκε από εχθρούς, πυρκαγιές, πυροτεχνήματα, με τελευταίο τον γερμανικό βομβαρδισμό την Κυριακή του Θωμά του 1941. Υπήρξε άλλοτε ανδρώα άλλοτε γυναικεία μέχρι το 1856, χρησίμευσε ως οχυρό, σχολείο αλληλοδιδακτικής, ορφανοτροφείο, ιερατική σχολή, νομισματοκοπείο και τέλος ως ενοριακός ναός.
Ο ναός είναι τρισυπόστατος με ακανόνιστο σχήμα, το αριστερό παρεκκλήσι είναι αφιερωμένο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, το κεντρικό στα Εισόδια και το ανατολικό στον Όσιο Θεοδόσιο. Η ιερή εικόνα της Παναγίας κατά την παράδοση βρέθηκε σε κοίλωμα του βράχου στους υπόσκαφους διαδρόμους κάτω από την εκκλησία. Είναι πολύ ταλαιπωρημένη, αχρονολόγητη, με αργυρό πλαίσιο χρυσωμένο το 1876 και αναδεδειγμένη σήμερα για ιερό προσκύνημα.
Οι φωτογραφίες από την παραμονής της γιορτής μας δίνουν μια μικρή ιδέα του χώρου και της δυναμικής του, της αβίαστης επιβίωσης, της αδιάλειπτης πραγματικής λατρείας της γυναίκας - μητέρας, της Παναγίας Πορτοκαλούσας. Ισχυρές ανθρώπινες παρουσίες, τάματα και αφιερώματα κάθε είδους, καταθέσεις ψυχής, αναζήτηση κοινωνίας και αγάπης, αναθήματα στολίσματα με μια κλάρα πορτοκαλιάς.