Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Από το 2001, που μετακομίσαμε στην Τζια, η μητέρα μου περνούσε συχνά τις γιορτές μαζί μας. Σημειώστε πως το νησί αδειάζει σχεδόν τα Χριστούγεννα, μια κι οι ντόπιοι, όσοι έχουν σπίτι ή συγγενείς να τους φιλοξενήσουν στην Αθήνα, φεύγουν για να γιορτάσουν στα φώτα και "στον πολιτισμό". Η μητέρα μου, πάντως, αν και θα έλεγε κανείς πως θα βαριόταν ν' αφήσει τη βολή της στην Κηφισιά για "το καλοκαιρινό της" στην Τζια, δεν έβλεπε την ώρα να έρθει κι ας έπρεπε να ανεβαίνει κάμποσα σκαλιά για να φτάσει στο διαμέρισμά της. Χαιρόταν και το γλυκό κλίμα του νησιού «τουλάχιστον 6 βαθμούς θερμότερο από την Κηφισιά», όπως δεν βαριόταν να επαναλαμβάνει. Σημειώστε πως η Τζια είναι η πατρίδα του παππού μου, το νησί όπου σαν παιδί η μητέρα μου ερχόταν να περάσει τα καλοκαίρια της∙ εκείνη επέμεινε να πάρουμε τούτο το κομμάτι γης και να κάνουμε σπίτι διακοπών - βέβαια ούτε που της είχε περάσει από το μυαλό πως εμείς θα μέναμε μόνιμα...

Ερχόταν, λοιπόν, τις γιορτές κι έφερνε μαζί της δυο βαριές τσάντες με γιορτινά φαγώσιμα που ετοίμαζαν, υπό την επίβλεψη και τις οδηγίες της, η γυναίκα που την συντρόφευε μόνιμα αλλά κυρίως μια εξαιρετική μαγείρισσα που από παλιά την βοηθούσε στο σπίτι. Το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια εγώ είμαι η "επίσημη" μαγείρισσα της οικογένειάς μας δεν έπαιζε κανένα ρόλο. Η μητέρα μου έφερνε πάντα μια μεγάλη κατσαρόλα λαχανοντολμάδες, ένα ταψί παστίτσιο, που εγώ ποτέ δεν μαγειρεύω, άρεσε, όμως, ιδιαίτερα στη κυρία που τη συντρόφευε, αλλά και στον μεγάλο μου ξάδελφο τον Λεωνίδα, που έμενε δίπλα μας. Και, βεβαίως, έφερνε όχι μία, αλλά δύο βασιλόιπιτες – μια για μας και μια για τον Λεωνίδα, που δεν την χόρταινε!

Η βασιλόπιτα-κέικ της Φροσούλας, που την έφτιαχνε και η γιαγιά μου κι οι θειάδες μου, τελευταία βρήκα πως βασίζεται σε μια συνταγή που ο Τσελεμεντές αποκαλεί "Βασιλόπιτα - Τούρτα" στις πρώτες εκδόσεις του βιβλίου του. Ο ξαδελφός μου, γιος της μεγάλης αδελφής της μητέρας μου, δεν είχε ποτέ δική του οικογένεια, ήταν όμως ο θεματοφύλακας των παραδόσεων και την Πρωτοχρονιά επέμενε, όπως και ο πατέρας μου, να κόβουμε και το "κομμάτι του σπιτιού" κι εμείς κοροϊδεύαμε και λέγαμε πως είναι για τα σκυλιά μας...

Τώρα που δεν υπάρχει πια ούτε η Φροσούλα ούτε ο Λεωνίδας, νιώθω κάθε χρόνο έντονη την απουσία τους όταν φτιάχνω τη βασιλόπιτα. Αν και δεν είναι παρά ένα πλούσιο κέικ, με πορτοκάλι, κονιάκ, μπόλικα αβγά και βούτυρο που θα μπορούσαμε να το φτιάχνουμε και σε άλλες περιπτώσεις, το γλυκό αυτό είναι για μας η Πρωτοχρονιά! Μόνο τότε επιτρέπουμε στον εαυτό μας να το χαρεί, ακολουθώντας τους αυστηρούς κανόνες του σπιτικού της γιαγιάς μου και της μητέρας μου.

Η Βασιλόπιτα της Φροσούλας

Για ένα κέικ 26 εκ. περίπου

Προθερμάνετε τον φούρνο στους 200 βαθμούς.

Βουτυρώστε το ταψί.
Σε μεγάλη γαβάθα χτυπήστε με το μίξερ του χεριού τα κροκάδια με τη ζάχαρη, μέχρι να ασπρίσουν. Προσθέστε το βούτυρο και χτυπήστε ακόμα 1-2 λεπτά. Βάλτε και τον χυμό πορτοκάλι και δουλέψτε να αναμιχθεί. Διαλύστε στο κονιάκ τη σόδα και προσθέστε το μίγμα στη γαβάθα.

Σε άλλη γαβάθα ανακατώστε το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ και το ξύσμα από το πορτοκάλι και το λεμόνι. Προσθέστε το μισό από το αλεύρι στη γαβάθα με τα αβγά, ανακατώνοντας με μεγάλη σπάτουλα, να ενσωματωθούν, προτού να προσθέσετε και το υπόλοιπο αλεύρι, ανακατώνοντας και πάλι για να γίνει μίγμα ομοιόμορφο.

Καθαρίστε τα ροδάκια του μίξερ και σε καθαρή γαβάθα χτυπήστε τα ασπράδια σε μαρέγκα∙ κατόπιν ενσωματώστε τα με σπάτουλα στο υπόλοιπο μίγμα του κέικ. Αδειάστε στο βουτυρωμένο ταψί και χτυπήστε το προσεκτικά στην επιφάνεια εργασίας για να στρώσει και να πάει ομοιόμορφα παντού. Με τα αμύγδαλα σχηματίστε το 2014.

Ψήστε στη μέση του φούρνου (προθερμασμένο στους 200º), χαμηλώνοντας τη θερμοκρασία στους 180º μετά τα πρώτα 20 λεπτά, ψήνοντας συνολικά περίπου 1 ώρα, ώσπου το μαχαίρι που θα βυθίσετε στο κέντρο να βγαίνει καθαρό.

Αφήστε να κρυώσει τελείως σε σχάρα και κατόπιν τυλίξτε σφιχτά σε αλουμινόχαρτο για να διατηρηθεί για 1-2 μέρες.

(Για περισσότερο διάστημα μπορείτε και να την καταψύξετε, κλείνοντας την μέσα σε πλαστική σακούλα. Βγάλτε από την κατάψυξη, ξετυλίξτε το αλουμινόχαρτο και αφήστε 2-3 ώρες να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου. Είναι σαν φρέσκια.)