Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Σύμφωνοι, θα την φτιάξουμε και θα την κόψουμε κι εφέτος τη Βασιλόπιτα (προβλέποντας, μάλιστα, ετούτη τη φορά κι ένα τιμητικό κομμάτι για τους εκλεκτικούς Bostanistas). Αλλά τι δηλαδή, μόνον ο Λιάπης έχει το (ασφαλώς αναφαίρετο) δικαίωμα να πηγαίνει διακοπές, χρονιάρες μέρες, σ’ εξωτικά μέρη; Δεν μπορούμε να το τολμήσουμε, νοερά έστω, κι όλοι εμείς οι άλλοι; Κοιτώντας έτσι προς τη μακρινή τροπική Δύση, και όχι προς Ανατολάς, όπως καλή ώρα ο ανέμελος πρώην υπουργός, ας βάλουμε στο τραπέζι μας, δίπλα στην ελληνοπρεπή Βασιλόπιτα και το εξωτικό καμάρι του αξέχαστου εστιατορίου Balthazar, τη διάσημη πλέον κρέμα του με μαύρο ρούμι, προσφυώς ονομασθείσα Τάρτα Τζαμάικα.

Εδώ στην Αίγινα έχουμε μάλιστα κι έναν πρόσθετο λόγο να λοξοκοιτάξουμε προς το διαμάντι του αρχιπελάγους της Καραϊβικής. Τζαμάικα Ι και Τζαμάικα ΙΙ έχει βαφτίσει ο πολυταξιδεμένος μερακλής καπετάνιος  τα δύο ταχύπλοα θαλάσσια ταξί του, που εξυπηρετούν το νησί σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκες, αλλά και, κυρίως, σε περιόδους παρατεταμένης απεργίας των πάντα μαχητικών ναυτεργατών. Λίγο στραπατσαρισμένα από τις αναμετρήσεις τους με τις περιστασιακές φουσκοθαλασσιές, αλλά σαφώς ικανότατα πάντως ακόμα να μας θυμίζουν, μεταξύ των άλλων, τα μακρινά ταξίδια ως τη Τζαμάικα που σκαρώναμε κι εμείς παλιότερα με περιπετειώδεις φίλους σαν τον Μηνά. Τζαμάικα ένα, λοιπόν, Τζαμάικα δύο, και γι’ αυτήν την Πρωτοχρονιά, Τζαμάικα τρία:

Η τάρτα Τζαμάικα του μάγου Μπαλταζάρ

Χρειαζόμαστε (Οι οδηγίες, με μικρές προσαρμογές, από τον κομψότατο αναμνηστικό τόμο: Η κουζίνα του Balthazar, 1973-10983.)

Για τη ζύμη της βάσης

Για την κρέμα

Για τη γαρνιτούρα

Τα μπισκοτάκια στο μούλτι μέχρι να γίνουν σκόνη. Σ’ ένα βαθύ μπολ τ’ ανακατεύουμε με τη ζάχαρη και το λιωμένο βούτυρο. Έχουμε βουτυρώσει κι αλευρώσει ελαφριά μια ζαχαροπλαστική φόρμα διαμέτρου 25 εκ. με αφαιρούμενο κατά προτίμηση πάτο. Απλώνουμε το μείγμα μας στη φόρμα, πιέζοντας στον πάτο και στα τοιχώματα με στόχο μια λεπτή ομοιόμορφη στρώση. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο (180 ) για ένα τέταρτο της ώρας, μέχρι ν’ αρχίσει να χρυσίζει η ζύμη. Θα την αφήσουμε να κρυώσει.

Ετοιμάζουμε την κρέμα μας. Σ’ ένα μεγάλο μπολ χτυπάμε τους κρόκους των αβγών με μίξερ χεριού μαζί με την προβλεπόμενη και εδώ ζάχαρη και το αλατάκι. Θέλουμε να φουσκώσει και ν’ ασπρίσει σχεδόν αυτό το μείγμα. Έχουμε εν τω μεταξύ βαφτίσει τη σκόνη της ζελατίνας, πρώτα σε λίγο κρύο νερό και μετά σε ζεματιστό, ώστε αφού κάπως φουσκώσει να διαλυθεί κιόλας εντελώς. Την ρίχνουμε στο μείγμα των αβγών μαζί με το ρούμι και το υποστηρικτικό κονιάκ.

Έχουμε επίσης χτυπήσει χωριστά την κρέμα γάλακτος, ώστε να πήξει ελαφριά. Με σπάτουλα και με προσεχτικές κυκλικές κινήσεις την ανακατεύουμε κι αυτήν με τα υπόλοιπα υλικά. Στο ψυγείο για μισή περίπου ώρα, ώστε ν’ αρχίσει να πήζει η κρέμα μας.

Ένα ακόμα γερό ανακάτεμα εκτός ψυγείου, που θα μας δώσει μιαν αφράτη, όπως την θέλουμε, κρέμα. (Απαραίτητη κίνηση αυτή, διότι διαφορετικά η κρέμα μας θα σβολιάσει.) Ξανά στο ψυγείο για έξι τουλάχιστον ώρες. Λίγο πριν σερβίρουμε το γλυκό, σκορπίζουμε παντού στην κορυφή την τριμμένη πραλίνα.

Μην μου πείτε πως δεν ήταν εύκολο και, κυρίως, απολαυστικό το βιαστικό ταξίδι μας στην Τζαμάικα. Ό,τι χρειαζόταν, πιστεύω, για ν’ «αποφορτισθούμε» από τις οικείες ταλαιπωρίες.

* Η φωτό από το Λεύκωμα "Η κουζίνα του Balthazar. 1973-1983. Συνταγές και ιστορίες από ένα εστιατόριο της Αθήνας", εκδόσεις Ιστός