Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

«Ως γιατρός και ως γυναίκα» έχω αξιωθεί να λάβω ωραίες, υπέροχες, ευρηματικές, τσαχπίνικες, μίνιμαλ, μάξιμαλ, υπαινικτικές, απροκάλυπτες ανθοδέσμες. Έχω κρατήσει ως νύφη υπ.αριθμόν 1 κισσούς και κρίνα, ως νύφη υπ. αριθμόν 2 ρόδα και κλωνάρια πεύκου, έχουν γεμίσει το δωμάτιό μου με αμυγδαλιές, τον κόρφο μου με γιασεμιά, στα λουλούδια τα ’χω κάνει όλα, ή σχεδόν όλα. Υπάρχει μια μικρή πληγή, το απωθημένο μου που το απευθύνω κυρίως στον Έναν και Μοναδικό που δεν τόλμησε ποτέ να μου δώσει λουλούδια. Θέλω ένα μπουκέτο από τα πιο διαστημικά και μαζί γήινα, εξωπραγματικά, ποπ άνθη που ξεπροβάλλουν αυτήν την εποχή, σφριγηλά και εξωγήινα, πράσινα μωβ με λεπτό άρωμα. Ένα μπουκέτο αγκινάρες θέλω και τις φαντάζομαι δεμένες με μια βελούδινη μαβιά κορδέλλα.

Κανείς όμως δεν είναι τόσο ευφάνταστος κι άλλωστε πολλοί θα ’πεφταν στη λούμπα της έκφρασης «καρδιά αγκινάρα» κλπ κλπ. Γι αυτό κι εγώ παίρνω μόνη μου την πρωτοβουλία. Από τη λαϊκή της Ξενοκράτους (που συναγωνίζεται σε αίγλη και ατμόσφαιρα) της Καλλιδρομίου ψώνισα την Παρασκευή σφικτές, ρωμαλέες, ολοζώντανες αγκινάρες και το πρωινό αυτής της Κυριακής τους ανήκει. «Στο ραδιόφωνο ο ήχος που μ’ αρέσει» κι εγώ μπροστά στο παράθυρο της κουζίνας μου με διπλό εσπρέσσο στα αριστερά μου και βιβλία στα δεξιά μελετώ τι να τις πρωτοκάνω. Ταυτόχρονα έρχεται και το μήνυμα της Γκέλης ότι γνωρίζει από τον δικό της αγαπημένο σεφ ότι οι αγκινάρες έχουν την μαγική (βλέπε χημική) ιδιότητα να βελτιώνουν τη γεύση κάθε εδέσματος που θα τις ακολουθήσει στη στοματική μας κοιλότητα. Ακόμη καλύτερα εξελίσσεται η Κυριακή λοιπόν...

Το καθάρισμα της αγκινάρας λειτουργεί καταπραϋντικά σ’ εμένα. Επιπλέον έχω σκαρφιστεί το κόλπο να λεμονίζω συνεχώς το κουταλάκι με το οποίο αφαιρώ τα χνούδια κι έτσι μένουν πάλλευκες και αμόλυντες. Δεν θα τις φάμε σαλάτα, ωμές με παρμεζάνα σήμερα, ούτε αλα πολίτα που το ψιλοβαριέμαι αλλά θα ακολουθήσω τη συνταγή του πολύ αγαπητού μου Δημήτρη Ποταμιάνου, χάρη στην οποία όλο το άρωμα τους αναδεικνύεται στο ακέραιο. Επιπλέον είναι πανευκολούρα και ως πρώτο πιάτο για το κυριακάτικο μου γεύμα ταιριάζει ταμάμ.

• 8 αγκινάρες
• 8 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
• 1 ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο
• ½ φλιτζάνι τριμμένη φρυγανιά
• ελαιόλαδο
• αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Σε μια κατσαρόλα απλωτή που στη συνέχεια να μπαίνει στο φούρνο βάζω ένα-δυο δάχτυλα νερό. Τοποθετώ μέσα τις αγκινάρες καθιστές, αλατοπιπερώνω και παραγεμίζω τις καρδιές τους με ψιλοκομμένο σκορδάκι και άνηθο. Περιχύνω λαδάκι. Με σκεπασμένο το καπάκι αχνίζω για 15 λεπτά το φαγητό. Μετά, αποσύρω από τη φωτιά, πασπαλίζω τις αγκινάρες με φρυγανιά και πάραυτα μεταφέρω ξεσκέπαστες βέβαια, κάτω από το καυτό γκρίλ του φούρνου για να ροδοψηθεί το όλον.

Η χειμωνιάτικη ζωή είναι εδώ και είναι ωραία. Κι η Κυριακή μια ευκαιρία να ανασάνουμε.