Η ζωή μου όλη: Η απόλυτη ηδονή
Η πιο μεγάλη μέρα είναι σήμερα μετά από την πιο μεγάλη νύχτα τη χθεσινή. Ως Φαρμακολύτρια δεν φαρμακώνω, μάθετε παρακαλώ ελληνικά, θεραπεύω και ανασταίνω κιόλας κατά τον Αντώνη Σουρούνη, που μου έστειλε ένα σχετικό (φυσικά εξαίσιο) μήνυμα. Έτσι λοιπόν ξέχασα όλα τα δεινά της καθημερινότητάς μου, ξέχασα ακόμη και το δεκάευρο που μου κόστισε ένα τόσο δα κλαρί γκι από πλανόδιο, για να δω ποια χείλη θα με αγγίξουν τα μεσάνυχτα των χριστουγέννων, κι αρχίζει ΤΟ ΓΛΕΝΤΙ, το δικό μου γλέντι: Τουτέστιν φουαγκρά για να με μισούν οι χορτοφάγοι και να με ποθούν οι σαρκοφάγοι.
Βρήκα το σκεύος των ονείρων μου για τερίν (μου το 'φερε μόλις χτες το κοριτσάκι μου εκ Παρισίων) αλλά κι αν το ξεχνούσε τα μακρόστενα ταψάκια για κέικ, μου είπε ο σύμβουλος γνώστης Μιχάλης Μιχαήλ, κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους αν τα σκεπάσεις καλά με διπλό αλουμινόχαρτο.
Λοιπόν, χάρη στην νεράιδα της μαγειρικής, Λένα, προμηθεύτηκα το υπέροχο φρέσκο συκώτι πάπιας (Αν δεν έχετε Λένα στη ζωή σας, 1ον είστε πολλαπλώς λειψοί , 2ον απευθυνθείτε στον βασιλόπουλο της Σταδίου ή στο Degustibus (www.degustibus.gr) για τα καλύτερα παπίσια προϊόντα.)
Μπανιάρω το συκώτι για 12 ώρες περίπου μέσα σε αλατισμένο (με 1 κουταλιά χοντρό αλάτι) νερό, στο ψυγείο. Το νερό να το καλύπτει καλά.
Επιστρέφοντας στο τίμιο σπίτι μου βγάζω το ροδαλό συκώτι από το νερό, το σκουπίζω καλά με ευγενικές κινήσεις και πρσεκτικά ανοίγω τους δύο λοβούς. Με τα δάχτυλά μας ψηλαφούμε, σκαλίζουμε μαλακά, εντοπίζουμε και βγάζουμε τα νευράκια που διατρέχουν το συκώτι.
Αλατοπιπερώνω (με καλό αλάτι που είναι η εμμονή μου και άσπρο πιπέρι).
Βρέχω τον πάτο του σκεύους με αρμανιάκ (η δασκάλα Λένα προτιμά Σωτέρν). Τοποθετώ τα δύο πλέον κομμάτια συκώτια και πιέζω με δύναμη καλά να καλύψουν το σκεύος χωρίς κενά. Ρίχνω από πάνω το υπόλοιπο αρμανιάκ (συνολικά ένα ποτηράκι του κρασιού είναι αρκετό) και κλείνω με το σκέπασμα.
Βάζω 3-5 δάχτυλα νερό μέσα σε βαθύ πυρέξ ή ταψί που να χωράει άνετα το σκεύος του φουαγκρά. Το χώνω στον φούρνο. Ανάβω τον φούρνο στους 170 βαθμούς και μόλις ζεστασθεί καλά τοποθετώ το σκεύος μέσα στο πυρέξ ή ταψί. Αμέσως κατεβάζω τη θερμοκρασία στους 100 βαθμούς και το αφήνω ήσυχο για μία ώρα.
Πάνω στην ώρα ανοίγω για να ελέγξω αν τα κιτρινωπά λιπάκια έχουν αναδυθεί στην επιφάνεια. Αν ναι, σβύνω το φούρνο και αφήνω εκεί το αντικείμενο του πόθου να κοιμηθεί ολόκληρη τη νύχτα. Αν όχι, εξακολουθώ να ψήνω (συνεχώς στους 100) για κανένα τεταρτάκι ακόμη.
Το πρωί μεταφέρω το σκεύος στο ψυγείο όπου καλό είναι να μείνει δύο μέρες πριν από την ακολασία. Άρα προλαβαίνω ανέτως για την ημέρα των Χριστουγέννων και για τον καλό μου εορτάζοντα Χρήστο που είμαι βέβαιη πως θα το τιμήσει δεόντως!
Υ.Γ. απαραίτητο: δεν τρώω κανενός είδους εντόσθιο, απεχθάνομαι και να τα αντικρίζω ακόμη. Άρα κάτι πρέπει να σας λέει ότι το φουαγκρά (όχι το ετοιματζίδικο σε κουτάκια από χλιδάτα μαγαζιά) είναι ο πόθος μου ενσαρκωμένος.