Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Στη Ζάκυνθο δεν έχω πάει. Ούτε το μοσχάρι είναι το αγαπημένο μας κρέας, γι’ αυτό και δεν το μαγειρεύω συχνά. Όμως το «Mοσχάρι ζακυνθινό με κεφαλοτύρι», όπως τιτλοφορείται στο τεφτέρι της μαμάς μου, είναι ένα εξαιρετικό έδεσμα, το οποίο κερδίζει όλα τα εύσημα όποτε το παρουσιάζω στο τραπέζι. Ίσως επειδή σχεδόν πάντα φορτίζομαι συναισθηματικά όταν το φτιάχνω. Αφενός γιατί η συνταγή είναι γραμμένη με τον γραφικό χαρακτήρα της μαμάς μου, αφετέρου γιατί τα αρώματα της μαυροδάφνης και κανέλας, που μοσχομυρίζουν καθώς ψήνεται το φαγητό στην κατσαρόλα, με φέρνουν πολλά, πάρα πολλά χρόνια πίσω, τότε που η σημαντικότερη έννοια μου ήταν πότε θα ξυπνήσουν οι γονείς της φιλενάδας μου της Λένας από το μεσημεριανό τους ύπνο για ν' ανέβω επάνω να παίξουμε με τις κούκλες μας.

Υλικά

• 1 ½ κιλό μοσχάρι κομμένο σε μικρά κομμάτια
• 1 κουτί ψιλοκομμένα ντοματάκια
• 3 σκελίδες σκόρδο
• 1 κουταλιά λάδι
• ½ ποτήρι του κρασιού ξύδι
• 1 μικρό μπουκάλι μαυροδάφνη
• 1 ξύλο κανέλα
• 2-3 δαφνόφυλλα
• αλάτι, πιπέρι
• 300 γρ. κεφαλοτύρι κομμένο σε μέτριους κύβους

​Βάζουμε όλα τα υλικά μαζί μέσα σε μια φαρδιά κατσαρόλα, εκτός από το κεφαλοτύρι. Σκεπάζουμε την κατσαρόλα και αφήνουμε το φαγητό να ψηθεί σε μέτρια φωτιά μέχρι το κρέας να γίνει πολύ τρυφερό, περίπου μία ώρα.

Πέντε λεπτά πριν αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά προσθέτουμε το κεφαλοτύρι. Η μαμά μου το συνόδευε με ρύζι. Εγώ το έχω σερβίρει μερικές φορές  με πουρέ και ήταν εξίσου απολαυστικό.

Κάποιες φορές, μάλιστα, όταν ξεπερνάω τον φόβο ότι θα καώ στο πυρ το εξώτερο, το συνοδεύω με πατάτες τηγανιτές.