Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Τρεις οι απαράβατοι κανόνες της καλής μαργαρίτας: Πρώτον ξεχνάμε τους συσκευασμένους χυμούς, η γεύση του φρεσκοστυμμένου φρούτου είναι ασύγκριτα καλύτερη και οι προσθήκες ζάχαρης αυτών των χυμών αλλοιώνουν την απαιτούμενη ξινάδα. Αυτός είναι και ο δεύτερος κανόνας, πως η μαργαρίτα πίνεται, πρωτίστως, ξινή. Τέλος, το αλάτι στο χείλος του ποτηριού, που μένει στο στόμα για να θυμίζει τη γεύση όταν εκείνο αποχωρίζεται το γυαλί, όπως τα αποχαιρετιστήρια φιλιά των εραστών. Τις προάλλες, σε ένα μεξικάνικο στέκι μας στο Λονδίνο, δοκιμάσαμε την πιο καυτερή και εύγευστη μαργαρίτα. Το μυστικό μας είπαν πως βρίσκεται στις πιπεριές habañeros. Μετά από μια μικρή έρευνα και μερικούς πειραματισμούς έχω καταλήξει στην εξής εκδοχή.

Σε ένα μπουκάλι καλής λευκής τεκίλας βυθίζετε μία καυτερή πιπεριά τύπου habañero, αφού πρώτα την έχετε κόψει στη μέση αφαιρώντας τα σποράκια της. Μένει εκεί για αρκετές ώρες, ιδεωδώς για μια ολόκληρη μέρα. Θα μεταδώσει όλη την αψάδα της στη βότκα, αφήνοντας μια καυτερή, ξινόπικρη αλλά και άκρως δροσιστική γεύση στο τελικό κοκτέιλ.

Υλικά

Όταν φτάσει η στιγμή για την ετοιμασία της, κόβετε το λεμόνι σε τέταρτα και με κάθε κομμάτι του βρέχετε περιμετρικά το χείλος των ποτηριών. Σε ένα ρηχό πιάτο αδειάζετε αλάτι και εκεί βουτάτε το ποτήρι για να “στολιστεί” στις άκρες (χάρις στο λεμόνι το αλάτι θα κολλήσει στα χείλη).

Σε σέικερ χτυπάτε απαλά την τεκίλα με το λικέρ και τον χυμό λεμονιού, έχοντας φροντίσει ήδη για έτοιμο πάγο. Γεμίζετε το ποτήρι με πάγο - η ποσότητά του εξαρτάται από τις προτιμήσεις σας για βαριά ή ελαφρύτερα κοκτέιλ. Αδειάζετε το μίγμα του σέικερ και σερβίρετε, προαιρετικά, με μία φέτα λάιμ σε κάθε ποτήρι.

[Η Λίλη Σπένδου είναι φίλη αναγνώστρια του bostanistas.gr.]