Γλύκισμα καμαρωτό και στραγγιστό (μιας στραγγισμένης χώρας)

του Δημήτρη Ποταμιάνου 17 Φεβρουαρίου 2014 • Συνταγές • panna cotta, γιαούρτι, ελληνικό γιαούρτι, κυδώνι

Κι ας μας στραγγίξανε οι επιτήδειοι και οι ανεπρόκοποι. Η περηφάνια δεν μας έλειψε ποτέ. Αυτήν ακριβώς την περηφάνια ένιωσα κι εγώ τις προάλλες για τη διεθνή εν προκειμένω αναγνώριση των άξιων προϊόντων μας. Στην τηλεοπτική σειρά Masterchef USA η προημιτελική δοκιμασία για τους διαγωνιζομένους ήταν να ετοιμάσουν τρία απαιτητικά πιάτα από τους καταλόγους των «αστεράτων» εστιατορίων των τριών κριτών, μελών της σχετικής επιτροπής. Ο διαολεμένος Gordon Ramsey διάλεξε το ορεκτικό: χτένια και πατάτες με μαύρη τρούφα. Ο κομψευάμενος αλλά και με αθλητικό, όντως, παράστημα Joe Bastianich προκάλεσε τους υποψηφίους με το ηδυπαθές φιλέτο Ροσίνι του - και βοδινό φιλέτο και φουαγκρά και τρουφάτη σάλτσα. Ο ευτραφής, καλοκάγαθος και συμπονετικός σχεδόν πάντα Graham Elliot τους ζήτησε να συναγωνιστούν και να ξεπεράσουν το αγαπημένο του επιδόρπιο: Panna cotta με γαρνιτούρα ραβέντι και, κυρίως - προσοχή! -, ελληνικό γιαούρτι. (Greek yoghurt, ναι, έτσι έχει καθιερωθεί να λέγεται το στραγγιστό μας, παρότι κατά πως φαίνεται τη σχετική Βορειοαμερικανική αγορά την έχει σχεδόν μονοπωλήσει τελευταίως ένας άλλος Ανατολίτης, προκομμένος πάντως γαλακτοκόμος.)

Για να πάνε τα άλλα φαρμάκια κάτω - μην αρχίσω τώρα να τα ονοματίζω, δεν θα με χωρούσε ο (ιστό)τοπός μας όλος - την δοκίμασα κι εγώ την πρόταση του διάσημου chef. Tο ραβέντι της γαρνιτούρας - δυσεύρετο και συνεπώς αναξιοποίητο σ’ εμάς εδώ - δεν δίστασα βεβαίως να το αντικαταστήσω με την τόσο ταιριαστή στην περίπτωση δική μας, παραδοσιακή, πρόταση: γλυκό του κουταλιού κυδώνι. (Kι εδώ ασφαλώς θα σας παραπέμψω στο πρόσφατο σημείωμα της Αλεξάνδρας Γεωργακάκου, που μας περιέγραψε με τόση χάρη την ετοιμασία του, θυμίζοντάς μας κιόλας πως ο τσακωμός που προκάλεσε τον πόλεμο της Τροίας έγινε με αφορμή τον κακομούτσουνο αυτόν συγγενή του μήλου.) Εμπιστεύθηκα κατά τα άλλα, όλος καμάρι, το στραγγιστό μας γιαούρτι, που τόσο ευπρόσδεκτα επισκιάζει εδώ την Ιταλικής εμπνεύσεως κρέμα. Δίνοντάς της ακριβώς το ελαφρύ όξινο νάζι που της λείπει .

Panna cotta με στραγγιστό γιαούρτι και γλυκό κυδώνι

Χρειαζόμαστε (παραθέτω μόνο τα υλικά για τη λιτότατη κρέμα)

1 φακελάκι ζελατίνη σκόνη (2 ¼ κουταλάκια του γλυκού)
2 κουταλιές κρύο νερό
1 λοβός βανίλιας
1 φλιτζάνι παχύρρευστη κρέμα γάλακτος
½ φλιτζάνι ζάχαρη.
2 φλιτζάνια στραγγιστό γιαούρτι

Διαλύουμε στο κρύο νερό τη ζελατίνη. Αφήνουμε το υγρό να την ρουφήξει (5’ περίπου). Σε μια μικρή κατσαρόλα βάζουμε την κρέμα γάλακτος, τη ζάχαρη και τα σποράκια του λοβού της βανίλιας. Μόλις πάει να βράσει, βγάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά. Ανακατεύουμε σ’ ένα μπολ τη ζελατίνα που βουτήξαμε στο νερό με το αρωματικό αυτό μίγμα. Χτυπάμε γερά ώστε να διαλυθεί η ζελατίνη.

Σ’ ένα μεγάλο μπολ χτυπάμε επίσης καλά με το σύρμα της κουζίνας το στραγγιστό μας γιαούρτι, καθώς το θέλουμε κι αυτό εντελώς λείο και αφράτο. Συνθέτουμε το γλύκισμα και το βάζουμε σε μικρά πήλινα δοχεία (τα γεμίζουμε ως λίγο πιο πάνω από τη μέση) ή σε πιο φαντεζί γυάλινες κούπες (verrines, όπως έχει επικρατήσει τελευταίως να λέγονται). Στο ψυγείο για τουλάχιστον τρεις ώρες.

Σερβίρουμε με τη γαρνιτούρα του άφθαστου γλυκού κυδωνιού. Εκτός από εθνική υπερηφάνεια, μεγάλη ικανοποιίηση επίσης νιώθουμε για το πόσο πανεύκολα ετοιμάζεται το δροσερό αυτό γλύκισμα. Αρκούν ωστόσο αυτά για να ξεχάσουμε και τ’ άλλα τα ξεφτέρια στο στράγγιγμα; Good question, που θα’ λεγε και ο συμπαθής Graham Elliot.