Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ή την λατρεύουν ή την μισούν. Ενδιάμεσο δεν υπάρχει, συμπάθεια δεν χαρακτηρίζει τη σχέση μας με το απόλυτο ελληνικό τυρί. Μόνο σχέση πάθους. Και πόσο μας ξελασπώνει… Το βαθύ πιάτο με λάδι, φέτα, αλάτι, ρίγανη και από δίπλα μπουκιές παξιμάδι ή ψωμί μπορώ να το χαρώ οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Τώρα λέω να το εξελίξω κιόλας, μεταφέροντας την τεχνική της "γαλλικής φρυγανιάς" στο πάτριο έδαφος. Για πρωινό; Κάνει - ο καφές του ταιριάζει, αλλά και καμμιά μπυρίτσα μεσημεριανή ή απογευματινή... Εντάξει, αν μετράτε θερμίδες, αλλάξτε σελίδα.

Σε ένα βαθύ μπολ χτυπάω τα αυγά με το γάλα, το θυμάρι, το πιπέρι και το 1 φλιτζάνι από τη φέτα. Στην επιλογή της φέτας ακολουθώ τα γούστα μου: επιμένω ότι την καλύτερη βουτυράτη την έχει ο Καρατζάς στην Αθηνάς και Σοφοκλέους. Χτυπάω καλά το μίγμα για να ανακατευθούν ομοιόμορφα όλα τα υλικά.

Στο γνωστό βαρύ τηγάνι, ζεσταίνω το ελαιόλαδο. Δεν θέλω να καπνίσει, μόλις να κάψει καλά. Βουτάω κάθε μία φέτα ψωμί στο μίγμα του αυγού/τυριού (με τα δάχτυλά μου βοηθάω να αναδυθούν και τα βαρύτερα κομματάκια της φέτας που θα 'χουν πέσει στο βάθος του σκεύους) ώστε να μουλιάσει καλά, κι απ’ τις δύο πλευρές.

Μεταφέρω στο τηγάνι και τις αφήνω να χρυσίσουν καλά, 1 ½ λεπτό από κάθε πλευρά. Αποφεύγω τον συνωστισμό: 3 - 4 φέτες τη φορά χωρίς να ακουμπά η μία δίπλα στην άλλη.Κι αν χρειαστεί επιπλέον λάδι, προσθέτω λίγο λίγο κάθε φορά (χρειάζεται οπωσδήποτε). Ακουμπάω πάνω σε χαρτί κουζίνας / στιπόχαρτο και αμέσως μετά στην πιατέλα όπου πασπαλίζω με το υπόλοιπο ½ φλιτζάνι φέτα.

Υ.Γ.: Νομίζω ότι καλύτερα το ψωμί να είναι 1-2 ημερών.