Η μακαρονάδα της Πέμπτης: του εργένη
Τους τελευταίους μήνες, ένας ακόμη λόγος να περιμένεις την Πέμπτη, πέρα από την υπόσχεση του σαββατοκύριακου, είναι οι μακαρονάδες της. Συνήθως πάνω από την κατσαρόλα βρίσκεται η Αναστασία Λαμπρία να σκαρώνει νόστιμες ιστορίες: πότε θυμωμένες, πότε ταξιδιάρικες, άλλες φορές ανακουφιστικές... χορταστικές όμως και πάντα θελκτικές, σε κάνουν να αναρωτιέσαι ποια από τα υλικά τους διαθέτεις για να ξεκινήσει το μαγείρεμα πριν καλά - καλά τελειώσει το διάβασμα. Κρατώ ωστόσο ξεχωριστή θέση για εκείνη της θαλπωρής, παραλλαγή της καρμπονάρα. Την θυμήθηκα πρόσφατα όταν η πείνα με επισκέφθηκε και το σενάριο του ντελίβερι απορρίφθηκε μεμιάς. Οι προμήθειες ντουλαπιού και ψυγείου - τι έκπληξη! - ελάχιστες, όμως για καλή μου τύχη βρέθηκε μπροστά μου εκείνο το ξεχασμένο κουβαδάκι με τα ευωδιαστά αποξηραμένα μανιτάρια του Δημήτρη Τσακίρη, από το Κέντρο Παραγωγής Σπανίων Μανιταριών. Μισό κουτάκι κρέμα γάλακτος είχε περισωθεί στο ψυγείο· δεν χρειαζόμουν τίποτε παραπάνω.
- 500 γραμμ. ζυμαρικά της αρεσκείας μας
- 1 χούφτα μανιτάρια
- 4 κ.σ. βούτυρο
- 2 σκελίδες σκόρδο
- μισό φλιτζ. κρέμα γάλακτος
- τριμμένο τυρί
- ψιλοκομμένος μαϊντανός (προαιρετικά)
Για ένα 20λεπτο τα αποξηραμένα μανιτάρια μουλιάζουν σε ζεστό νερό. Κατόπιν τα σουρώνουμε - όμως δεν πετάμε το νερό. Όπως σοφά έχει υποδείξει η Α.Λ., το φυλάμε γι' αργότερα.
Βράζουμε νερό σε μια μεγάλη κατσαρόλα και δίπλα ζεσταίνουμε το πιο βαθύ και πλατύ τηγάνι που διαθέτουμε. Αδειάζουμε το βούτυρο, περιμένουμε μέχρι να κάψει και προσθέτουμε τα μανιτάρια. Ανακατεύουμε για λίγα λεπτά μέχρι να μαλακώσουν και δοκιμάζοντας αλατίζουμε. Μόλις το νερό είναι έτοιμο, ρίχνουμε μέσα τα μακαρόνια και τα βράζουμε με απόλυτη ακρίβεια: ένα λεπτό λιγότερο από τον αναγραφόμενο χρόνο (και πάλι σύμφωνα με τις υποδείξεις της κυρίας των μακαρονάδων). Αν στο μεταξύ τα μανιτάρια είναι έτοιμα, αποσύρουμε από τη φωτιά.
Σουρώνουμε τα μακαρόνια και τα ρίχνουμε στο τηγάνι με τα μανιτάρια, το οποίο επαναφέρουμε στη φωτιά. Ανακατεύοντας συνεχώς προσθέτουμε σταδιακά το σκόρδο λιωμένο και την κρέμα γάλακτος, που θα απορροφηθεί γρήγορα. Αν η μακαρονάδα χρειάζεται λίγη υγρασία παραπάνω, επιστρατεύουμε το μανιταρόνερο - χωρίς ακρότητες, γευστικά θα πρέπει να επικρατεί η κρέμα καλύπτοντας τα μακαρόνια με ένα λεπτό, δελεαστικό λευκό στρώμα.
Αν στα συρτάρια του ψυγείου έχει ξεχαστεί λίγος μαϊντανός, ψιλοκόβουμε και στολίζουμε με αυτόν την μακαρονάδα κάνοντάς της δυο μεγάλες βόλτες μέσα στο τηγάνι, για να μοιραστεί ομοιόμορφα. Τριμμένο τυρί; Ασφαλώς. Δεύτερο και τρίτο πιάτο; Απαραιτήτως.