Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Οι καλεσμένοι μου συχνά με δουλεύουν επειδή θεωρούν ότι δεν τα πάω καλά με τις ποσότητες. “Κάθε φορά μαγειρεύεις για ένα λόχο” μου λένε και “καλά, ποτέ δεν χορταίνει το μάτι σου;” ή “τι σου φταίνε τα παιδιά σου που τρώνε ξαναζεσταμένα φαγητά για ένα τριήμερο, μετά από κάθε σου κάλεσμα;”. Όμως, μετά από ιδιαίτερη εντρύφηση, στο θέμα ανακάλυψα τι φταίει. Δεν είναι τεράστιες οι ποσότητες που μαγειρεύω, είναι τεράστια η ανικανότητά μου στο σερβίρισμα. Κι ακριβώς επειδή δεν τα καταφέρνω με την τέχνη του σερβιρίσματος, το αποφεύγω. Τοποθετώ τις πιατέλες στη μέση του τραπεζιού και παρακαλώ τους συνδαιτυμόνες μου να σερβιριστούν μόνοι τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μου μένουν τα φαγητά. Από αυτοσυγκράτηση; Από αιδώ; Δεν γνωρίζω.

Κατέληξα σ' αυτό το συμπέρασμα επειδή, όταν βρήκα κόλπα ώστε να σερβίρω σε μερίδες, ανακάλυψα ότι η ίδια ποσότητα φαγητού καταναλώνεται θαυμάσια από τον ίδιο αριθμό ατόμων. Και οι φίλοι που καλώ στο σπίτι μου είναι πάνω – κάτω οι ίδιοι. Το λέω αυτό για να προλάβω κάποιους από σας που θα ισχυρισθείτε ότι, ίσως, τη μια φορά κάλεσα καλοφαγάδες, την άλλη λιτοδίαιτους. Το δείγμα της στατιστικής μου είναι ομοειδές.

Η πιο μεγάλη μου επιτυχία είναι το γλυκόξινο χοιρινό. Ένα πολύ νόστιμο πιάτο που έμενε κάθε φορά που το προσέφερα σε πιατέλα στη μέση. Από τότε που εμπνεύστηκα τις κουπ με χωριάτικο φύλλο, έλυσα το πρόβλημά μου. Φτιάχνω κουπ σε ατομικές φόρμες και μετά τα πρώτα, σερβίρω κάθε πιάτο χωριστά στο οποίο βάζω μια κουπ με κρέας και γλυκόξινη σάλτσα και δυο αναποδογυρισμένα φλυτζανάκια του εσπρέσο με ρύζι. Η εμφάνιση του πιάτου μου άψογη και οι κατσαρόλες μου την επόμενη ημέρα άδειες!

Το μαρινάρισμα
Κόβουμε το ψαρονέφρι σε μπουκιές και το ανακατεύουμε με το σέρι, τη σόγια σος και το αλατοπίπερο. Το σκεπάζουμε με μεμβράνη και το αφήνουμε να μαριναριστεί στο ψυγείο για τουλάχιστον μία ώρα. (Εγώ το κάνω από την προηγούμενη και το αφήνω όλο το βράδυ).

Οι κουπ από φύλλο
Φτιάχνουμε τις κουπ που θα φιλοξενήσουν το γλυκόξινο χοιρινό. Κόβουμε το φύλλο σε τετράγωνα, με πλευρά περίπου 10 εκατοστά, και βάζουμε τέσσερα κομμάτια διαγώνια σε λαδωμένες ατομικές φόρμες (οι δικές μου έχουν διάμετρο 9 εκατοστά) αφού τα έχουμε αλείψει με λάδι και από τις δύο πλευρές. Τα ψήνουμε στο φούρνο περίπου 10-12 λεπτά μέχρι να ξεροψηθούν. Αφού κρυώσουν τα βγάζουμε με προσοχή από τα φορμάκια. Οι κουπ μπορούν να παρασκευαστούν δυο-τρεις ημέρες πριν καταναλωθούν και να φυλαχτούν σε μεταλλικά κουτιά.

Οι μπουκιές του χοιρινού
Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε ένα βαθύ τηγάνι. Χτυπάμε το αυγό με το κορν φλάουρ, στραγγίζουμε τα κομμάτια του χοιρινού, τα πανάρουμε στο αυγό και τα τηγανίζουμε στο ελαιόλαδο για 10-12 λεπτά μέχρι να πάρουν χρώμα. Τα βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα και τα βάζουμε σε μια πιατέλα στην οποία έχουμε στρώσει απορροφητικό χαρτί κουζίνας. Τα διατηρούμε ζεστά.

Η γλυκόξινη σάλτσα
Καθαρίζουμε τις πιπεριές, αφαιρούμε τους σπόρους και τις κόβουμε σε ρoμβοειδή κομμάτια. Καθαρίζουμε το καρότο και το κόβουμε σε λεπτές λωρίδες. Βράζουμε για 4΄ σε νερό τις πιπεριές και τα καρότα. Τα στραγγίζουμε και προσθέτουμε τα κομμάτια του ανανά επίσης στραγγισμένα.

Διαλύουμε το κορν φλάουρ σε 4 κουταλάκια του γλυκού κρύο νερό. Ανακατεύουμε μαζί τον ζωμό κότας, τη σάλτσα σόγιας, το ξύδι, τη ζάχαρη και τον ντοματοπολτό σε μια μικρή κατσαρόλα. Την βάζουμε στη φωτιά και μόλις πάρει βράση προσθέτουμε τις πιπεριές, το καρότο, τα κρεμμυδάκια κομμένα σε λωρίδες και τον ανανά. Τα αφήνουμε να σιγοβράσουν για 3΄. Προσθέτουμε το διαλυμένο στο κρύο νερό κορν φλάουρ και ανακατεύουμε μέχρι να δέσει ελαφρά η σάλτσα. (Όταν θέλω να “κλέψω”, σ' αυτή τη φάση προσθέτω μια μεγάλη κουταλιά κέτσαπ. Για μένα το κέτσαπ είναι ό,τι ήταν για τις γιαγιάδες μας ο πελτές).

Ρίχνουμε τη σάλτσα πάνω στο χοιρινό και ανακατεύουμε. Γεμίζουμε τις κουπ από φύλλο με το γλυκόξινο χοιρινό ακριβώς πριν σερβίρουμε. Συνοδεύουμε με ρύζι.