Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ανάμεσα στα πολλά κριτήρια που χωρίζουν τους ανθρώπους σε κατηγορίες, είναι κατα τη γνώμη μου και αυτό: αυτοί που ξέρουν να χειρίζονται και να χαίρονται τα μακαρόνιά τους ολόκληρα και οι άλλοι που (τολμούν και τα) κόβουν. Δεν χρειάζεται νομίζω να τονίσω ότι οι δεύτεροι είναι για μένα καταδικασμένοι στην περιφρόνηση. Η μισή χαρά στα μακαρόνια είναι ο χειρισμός των 25,5 εκατοστών τους. Ναι, εβγαλα μόλις υποδεκάμετρο και μέτρησα το μήκος του συνηθισμένου βιομηχανικού μακαρονιού. Αλλά και πόσο θαυμασμό προκαλεί το θέαμα κάποιου που απολαμβάνει τα ακόμη μακρύτερα, ατέλειωτα σχεδόν σπαγγέτι. Ενώ αντιθέτως, σαν χτύπημα στο στέρνο δέχομαι και αυτομάτως πέφτει στα μάτια μου εκείνος που με μια σταθερή άξεστη (λυπάμαι) κίνηση κόβει με το πηρούνι το ζυμαρικό ( ο πιο βάρβαρος επιστρατεύει και το μαχαίρι). Το πιάτο ακυρώνεται, η τυχόν γοητεία του προσώπου εξανεμίζεται (σοβαρολογώ, πιστέψτε με).  Παιδιόθεν μαθαίνονται (και ) αυτά.

Σήμερα,μετά από δύο Πέμπτες κατάλληλες για μακαρονάδες στα όρθια (δηλαδή μικρά σχήματα ζυμαρικών) πέφτω στο άλλο άκρο. Μακαρόνια που σφυρίζουν, χοντρά, με τρύπα, χορταστικά, ατίθασα στο πηρούνι. Εδώ σε θέλω κάβουρα.

Όλα τα λαχανικά ετοιμάζονται στον φούρνο εκτός από τα κολοκύθια. Να πώς:
Ντοματίνια: καλύπτω ένα ταψάκι με χαρτί φούρνου, ρίχνω τα ντοματίνια, λάδι, αλάτι και ψιλοκομμένο ή λιωμένο το σκόρδο. Τα ψήνω μέχρι να σκάσει η επιφάνειά τους. Τελευταία στιγμή τους ρίχνω τα φύλλα μαϊντανού. Δεν χαραμίζω το ζουμάκι που θα προκύψει, είναι πολύτιμο.
Πιπεριές: τις ψήνω γυρνώντας τις απ’ όλες τις πλευρές. Αφήνω να κρυώσουν τόσο όσο μπορώ να τις πιάσω. Ξεφλουδίζω, βγάζω σπόρια και χωρίζω σε κομμάτια.

Μελιτζάνες: κόβω σε φέτες , αλατίζω αφήνω στο σουρωτήρι για 20 λεπτά. Ξεπλένω, στεγνώνω καλά με πετσέτα. Απλώνω στο φούρνο, λαδώνω με ένα πινέλο, ψήνω από τις δυο πλευρές. Μετά, κόβω σε κύβους.

Κολοκύθια: επιστρατεύω την επιδεξιότητά μου και τα κόβω φέτες τόσο λεπτές σαν κορδέλες (το μαντολίνο κάνει άριστα τη δουλειά, αλλά και το υπομονετικό σταθερό χερί, εξοπλισμένο με ένα καλό μαχαίρι). Τα περνάω από ένα τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο μέχρι να πάρουν χρυσαφένιο χρώμα.

Αν το μέγεθος του φούρνου το επιτρέπει, τα λαχανικά μπορώ να τα ψήσω ταυτόχρονα, ελέγχοντας όμως κάθε τόσο, γιατί το καθένα απαιτεί άλλο χρόνο.

Βράζω τα μπουκατίνι σε άφθονο αλατισμένο νερό (σε πολύ μεγάλη βαθιά κατσαρόλα), τα σουρώνω στα γρήγορα (κρατώντας καλού κακού λίγο από το νερό του βρασμού) και τα ρίχνω στην γαβάθα που εν προκειμένω πρέπει να είναι τεράστια. Προσθέτω ανακατεύοντας ταυτόχρονα, το ένα λαχανικό μετά το άλλο, το ζουμί από τα ντοματίνια. Ελέγχω αν είναι ζουμερή ή αν χρειάζεται λίγο από το νερό των μακαρονιών (μισό μικρό φλιτζάνι ή λιγότερο).  Στροφές από τον μύλο του πιπεριού και μετά χιονίζει τριμμένο τυρί.