Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

“Μαφίσια” και σε παρένθεση “Ειρήνης” (δηλαδή της αδερφής της και μαμάς μου) έγραφε το τεφτέρι της θείας μου της Νόρας. Χρειάστηκε να αποκρυπτογραφήσω την συνταγή για να την φτιάξω, όμως άξιζε τον κόπο. Το χρώσταγα, άλλωστε, στην ξαδέρφη μου την Μπελλίνα που πρώτη χρονιά θα κάνει παράσταση χωρίς την καταλυτική παρουσία της μητέρας της. Γεγονός που έγινε αισθητό από όλους. Η θεία μου η Νόρα ήταν πανταχού παρούσα για να μοιράσει καραμέλες στα μικρά, να δέσει κοτσιδάκια, να ράψει λαστιχάκια σε παπουτσάκια του μπαλέτου αλλά και να παρηγορήσει με τη σοφία που της έδιναν πλουσιοπάροχα τα χρόνια της, τις εφηβούλες της σχολής μπαλέτου “Χαραλάμπη - Μοριάνοβα” όταν έμπαιναν στη σχολή βουτηγμένες στα κλάματα από κάποια - την ίδια πάντα επί 30 χρόνια - ερωτική απογοήτευση.

Τα μαφίσια ήταν το αγαπημένο γλυκό της οικογένειας. Οι γνωστές δίπλες είναι στην ουσία, αλλά για κάποιο λόγο που δεν τον γνωρίζω εμείς τις λέγαμε “μαφίσια”. Μελέτησα τη συνταγή ,όπως την βρήκα γραμμένη στο κιτάπι, κι έφτιαξα μαφίσια για να πάω να τρατάρω τις αγχωμένες μανούλες και τα κοριτσάκια στην πρόβα τζενεράλε. Ούτως ή άλλως, η παράσταση είναι αφιερωμένη στην θεία μου τη Νόρα κι αυτό είναι η ελάχιστη συμβολή μου.

Υλικά

Χτυπάμε 3 αυγά σε ένα μπολ. Σ' ένα ποτήρι του κρασιού βάζουμε στη μύτη του κουταλιού του γλυκού σόδα φαγητού και προσθέτουμε ούζο τόσο όσο να καλύψει τον πάτο του ποτηριού. Στίβουμε στο μείγμα ένα λεμόνι το οποίο - προσοχή - θα αφρίσει. Ανακατεύουμε και προσθέτουμε τα χτυπημένα αυγά. Στη συνέχεια, ρίχνουμε λίγο-λίγο το αλεύρι και ζυμώνουμε μέχρι να γίνει η ζύμη μαλακή και εύπλαστη

Σε αλευρωμένη επιφάνεια ανοίγουμε φύλλο - στο πάχος του τάληρου έγραφε η θεία μου η Νόρα, εγώ γράφω στο πάχος του ενός ευρώ -, το κόβουμε σε τριγωνάκια και τηγανίζουμε τα κομμάτια σε καυτό ελαιόλαδο.

Τα βγάζουμε σε χαρτί κουζίνας για να απορροφηθεί όσο γίνεται το λάδι. Στη συνέχεια, η θεία μου έφτιαχνε σιρόπι: έβραζε για 10 περίπου λεπτά 2 κουταλιές ζάχαρη σε ένα φλιτζάνι νερό. Προσέθετε 4 κουταλιές της σούπας μέλι και λίγο λεμόνι για να μην ζαχαρώσει.

Ανακάτευε καλά και έριχνε το σιρόπι πάνω στα μαφίσια αφού τα είχε πασπαλίσει με χοντροκομμένα καρύδια και κανέλα. Εγώ, μετά τα καρύδια και την κανέλα, περιέχυσα πάνω στα μαφίσια 5 - 6 κουταλιές καλής ποιότητος μέλι, προσέχοντας να πάει παντού. Αλλά αυτά είναι γούστα. Εμένα προσωπικά μου αρέσει περισότερο το παχύρρευστο μέλι, από το πιο ελαφρύ σιροπάκι.