Η μακαρονάδα της Πέμπτης: πέστο και ξαναπέστο

της Αναστασίας Λαμπρία 31 Ιουλίου 2014 • Συνταγές • μακαρόνια, ντομάτες, Σικελία, πέστο

Πέστο μου πάλι, πέστο μου. Πέστο μου κλασικά με κουκουνάρια και βασιλικό (βαριέμαι λίγο). Πέστο μου και πιο εξεζητημένα, με ρόκα (αρχίζω να σε παρακολουθώ με ενδιαφέρον). Πέστο μου με αιγινήτικα φυστίκια που δίνουν και το καλύτερο πράσινο (μαζί σου!). Πέστο καρυδένια, πέστο μου φλογερά με κόκκινες ψημένες πιπεριές. Αλλά σήμερα πέστο από το Δρέπανο της Σικελίας: πέστο τραπανέζε γιατί «θέλω να σ’ ακούω, να σ’ ακούω να σ’ ακούω να το λες».

10 ώριμες, γλυκές, κόκκινες ντομάτες
½ φλιτζάνι ανάλατα ασπρισμένα αμύγδαλα
4 σκελίδες σκόρδο, καθαρισμένες και χοντροκομμένες
1 χούφτα φύλλα φρέσκου βασιλικού
4 κουταλιές εξτρα παρθένο ελαιόλαδο
1/3 φλιτζανιού ψημένα ψίχουλα ψωμιού ή
παρμεζάνα τριμμένη (ή και τα δύο για εμάς, τους πλεονέκτες)
αλάτι και πιπέρι
500 γρ. ζυμαρικό

Τα διλήμματα τίθενται ευθύς εξαρχής: ωμές ή ψημένες οι ντομάτες για το πέστο; Αν τις αφήσετε ωμές το αποτέλεσμα θα είναι πιο δροσερό, ενώ στην ψημμένη εκδοχή, πιο μεστή η γεύση (αν καψαλιστούν κιόλας λιγουλάκι…).

Ωμή εκδοχή: τις χαράζω και τις εμβαπτίσω για ένα λεπτό σε καυτό νερό. Ξεφλουδίζω αμέσως και τις κόβω στα τέσσερα. Μ' ένα απότομο σφίξιμο της σάρκας, βγάζω τους σπόρους και μετά τις κόβω βιαστικά σε μικρότερα κομμάτια.

Ψημένη εκδοχή: φούρνος στο 200, ταψί καλυμμένο με χαρτί ψησίματος. Λαδωμένες ελαφρώς οι ντομάτες ψήνονται μέχρι να καψαλιαστούν. Αφαιρώ την επιδερμίδα, αφαιρώ τους σπόρους και κόβω σε κομμάτια.

Βάζω τα μακαρόνια να βράσουν σε άφθονο αλατισμένο νερό. Ψήνω τα μύγδαλα σε ένα τηγάνι ώσπου να πάρουν χρώμα, σε μέτρια φωτιά. Κάθε τόσο τα κουνάω.

Στο γουδί ή στο μούλτι λιώνω το σκόρδο, τον βασιλικό μαζί με λίγο αλάτι και το μισό από το ελαιόλαδο (2 κουταλιές). Προσθέτω αμέσως μετά τα αμύγδαλα ώστε να γίνουν μια ωραία κοκκώδης πάστα και τελευταίες τις ντομάτες: λιώνω με το γουδί ή με το μούλτι, ακολουθώντας τα κέφια μου. Τα δικιά μου γούστα λένε πως ωραίο είναι να διασωθούν κάμποσα μικρά κομμάτια ντομάτας και να μην είναι ομοιόμορφο το πέστο. Δεν ξεχνώ και το υπόλοιπο ελαιόλαδο, στις τελικές στροφές.

Πάνω στα έτοιμα, ουχί παραβρασμένα εύχομαι, μακαρόνια, απλώνω το κόκκινο πέστο και ρίχνω μια χούφτα από τα χοντρά ψίχουλα. Ε ναι! και παρμεζάνα και κάμποσο πιπέρι ακόμη.