H μακαρονάδα της Πέμπτης: το Α και το Ω

της Αναστασίας Λαμπρία 28 Αυγούστου 2014 • Συνταγές • μακαρονάδα, μακαρόνια, σκόρδο, ελαιόλαδο

Στοπ τώρα. Το κοντέρ πρέπει να κάνει παύση και να αρχίσει να μετράει από την αρχή. Για να μην αυτοαναφλεγεί πρέπει να επιστρέψει στο μηδέν και να ξαναπάρει μπρος με νέα ορμή. Ισχύει για όλα σχεδόν αυτός ο κανόνας, ναι, ακόμη και στις μακαρονάδες. Ξαφνικά πρέπει να επιβραδύνεις τον βηματισμό και να παρατηρήσεις τα βασικά με άλλο μάτι: εκεί, στα πρώτα, στα πρωταρχικά βρίσκονται όλα τα κλειδιά. Και ποια άλλη ιδέα για μακαρονάδα μπορεί να διεκδικήσει αυτό τον ρόλο από την "άλιο όλιο";

Μακαρονάδα άλιο, όλιο, πεπεροντσίνο

500 gr. μακαρόνια (σπαγγέτι ή λινγκουίνι)
½ (και λίγο παραπάνω) φλιτζάνι έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
6 - 8 (ανάλογα με το μέγεθος και την ένταση που επιθυμείτε) σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
1 ½ κουταλιά του γλυκού μπούκοβο
αλάτι και πιπέρι
παρμεζάνα τριμμένη ή σε ξύσματα

Άφθονο νερό καλά αλατισμένο να βράσει για να υποδεχθεί τα μακαρόνια. Υπολογίζω ως συνήθως να τα σουρώσω 1-2 λεπτά νωρίτερα από την ώρα που προτείνεται στη συσκευασία των ζυμαρικών που διάλεξα. Από το νερό του βρασμού, κρατάω περίπου ½ φλιτζάνι.

Στην ίδια κατσαρόλα των μακαρονιών: με τη φωτιά (που ήδη έκαιγε πολύ καλά) κατεβασμένη στο μέτριο, ρίχνω το ελαιόλαδο (αμέσως θα ζεσταθεί καλά), το σκόρδο και το μπούκοβο. Μόνο ένα λεπτό τα αφήνω προτού προσθέσω (με σβηστό πιά το μάτι) και τα στραγγισμένα καυτά μακαρόνια μαζί με το ½ φλιτζάνι από τον “ζωμό τους”. Ανακατεύω καλά από κάτω προς τα πάνω ώστε το μυρωδάτο μίγμα να πάει παντού και το καυτό ελαιόλαδο να αναμιχθεί με τον “ζωμό” ώστε να μην είναι στεγνά τα σπαγγέτι.

Σερβίρω – αστραπή και προτιμώ (εσχάτως) τα λεπτά αλλά και φαρδιά ξύσματα παρμεζάνας που κάνουν πιο απρόβλεπτο παιχνίδι στο πιάτο. Πιπέρι; ε βέβαια – άλλο το μπούκοβο κι άλλο το πιπέρι.