Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Υπάρχουν μερικά φαγώσιμα που προκαλούν έντονα αισθήματα αγάπης ή αντιπάθειας. Κανείς δεν τα αντιμετωπίζει αδιάφορα. Ένα από αυτά είναι ο φρέσκος κόλιανδρος, που πολλοί λατρεύουν, ενώ για μένα (και πολλούς άλλους) έχει γεύση σαπουνάδας και χαλάει ό,τι φαγητό αγγίξει. Αλλά για το μυρωδικό αυτό θα γράψω άλλη φορά. Σήμερα θα με απασχολήσουν οι μπάμιες που κι αυτές χωρίζουν τον κόσμο σε πιστούς και εχθρούς. Πες τη λέξη «μπάμια» και σίγουρα θα ακουστούν οι λέξεις  «γλοιώδεις», «γλίτσα», «βλέννα» και άλλες σχετικές. Πολλές συνταγές εστιάζονται στο πώς να περιορίσεις την ιδιότητά τους αυτή. Επειδή στο σπίτι μας όλοι τις αγαπάμε, γλίτσα ξεγλίτσα, δεν είχα πολυασχοληθεί με το θέμα αυτό.

Τελευταία όμως, έφτιαξα για πρώτη φορά στη ζωή μου «αγουρίδα», γαλλιστί verjus, το όξινο σκεύασμα που γίνεται από τα σταφύλια που κόβουμε άγουρα για να επιτρέψουμε στα υπόλοιπα τσαμπιά να ωριμάσουν σωστά. Ακολούθησα (για μια ακόμη φορά) τις οδηγίες της σοφής συμποστανίστας Αγλαΐας. Κατέληξα μ’ ένα ρουμπινί παχύρρευστο σιρόπι, γλυκόξινο και μυρωδάτο. Ενθουσιάστηκα, το έβαλα αντί για ξύδι στην πράσινη σαλάτα με καταπληκτικά αποτελέσματα, και μετά... άρχισα ν' αναρωτιέμαι πώς αλλιώς θα το αξιοποιήσω. Στο google οι εννέα στις δέκα συνταγές (οι περισσότερες τούρκικες) μιλούσαν για μπάμιες. Η σωστή προετοιμασία με αγουρίδα φαίνεται ότι αφαιρεί το «γλοιώδες» στοιχείο, ουσιαστικά «σφίγγει» τους πόρους και δεν αφήνει τη βλεννώδη ουσία να σκορπίσει στο μαγείρεμα.

Αφού τις έπλυνα και τις καθάρισα, λοιπόν, τις μαρινάρισα όλη νύχτα σε ελαφρώς αραιωμένη αγουρίδα. Τις μισές τις έκανα λαδερές με ντομάτα όπως συνήθως. Τις άλλες μισές τις τηγάνισα με κουρκούτι. Αποτέλεσμα: οι μεν μαγειρευτές έγιναν αποδεκτές από την φιλοξενούμενη που μισεί τις μπάμιες. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκε αλλά ομολόγησε ότι δεν είχαν γλίτσα. Εμείς που τις αγαπάμε τις βρήκαμε λίγο στεγνές και σφιχτές... δεν είχαν απορροφήσει τη νοστιμιά της σάλτσας, πράγμα φυσικό αν είχαν κλείσει οι πόροι.

Με τις τηγανητές ενθουσιαστήκαμε όλοι, ήταν νόστιμες και κριτσανιστές, ούτε ίχνος βλέννας! Κανείς μας δεν τις είχε ξαναφάει έτσι και ήταν αποκάλυψη. Χαρείτε τις κι εσείς, σας αρέσουν δεν σας αρέσουν οι μπάμιες.

Μπάμιες τηγανητές με αγουρίδα

Υλικά

Οδηγίες

Μαρινάρετε τις μπάμιες στην αγουρίδα για τουλάχιστον 6 ώρες. Ξεβγάλετε και στεγνώστε τις και τηγανίστε βουτώντας μία - μία στο κουρκούτι με λαβίδα, μέχρι να ξεροψηθούν απ’ όλες τις μεριές (περίπου 5 λεπτά). Σερβίρετε κατ’ ευθείαν απ’ το τηγάνι (αφού στυπώσετε με χαρτί κουζίνας) με λεμόνι. Εμείς τις φάγαμε με σκορδαλιά.