Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Η ανακάλυψη του καλοκαιριού, για μένα, ήταν ότι μπορώ να προσφέρω στα διάφορα εγγόνια απ’ το εξωτερικό, το αγαπημένο τους «ελληνικό» φαγητό: γύρο με πίτα. Η αρχή έγινε  όταν ξεκίνησα να φτιάξω μεσημεριάτικα σάντουιτς με ό,τι είχε μείνει από χοιρινά κότσια στη γάστρα. Αναρωτιόμουνα με τι να συνδυάσω το κρέας, όταν θυμήθηκα ότι έχω πίτες στην κατάψυξη και τζατζίκι στο ψυγείο. The rest is history, όπως λένε και οι αγγλόφωνοι.

Έκοψα το κρέας σε πολύ μικρά κομματάκια και το τσιγάρισα ελαφρά για 2-3 λεπτά, με το λίγο λίπος που είχε μείνει απάνω απ' το μαγείρεμα, προσθέτοντας αλατοπίπερο και ρίγανη, ψιλόκοψα ντομάτα και κρεμμύδι, ξεπάγωσα τις πίτες στα μικροκύματα και τις ζέστανα σε άδειο τηγάνι και ήμουν έτοιμη. Με το τζατζίκι από δίπλα και μια τηγανιά πατάτες, είχαμε ένα πλήρες γεύμα σίγουρα πιο υγιεινό από τον γύρο της αγοράς, που, όπως συνηθίζουν να λένε οι γιαγιάδες, «Ποιος ξέρει τι έχει μέσα!». Το παραδέχτηκαν και τα πιτσιρίκια ότι ήταν εξίσου νόστιμο (για πιο νόστιμο δεν ήλπιζα).

Λέω «πιτσιρίκια» αλλά και οι μεγάλοι το απήλαυσαν κι εγώ πήρα φόρα αυτοσχεδιάζοντας και άλλες συνταγές με υπόλοιπα κρέατος. Ας πούμε, με ψητό της κατσαρόλας μαδημένο σε ίνες με δυο πηρούνια και σοταρισμένο με σάλτσα ντομάτα, λίγο ταμπάσκο, μέλι και ξύδι...  Κάτι μεταξύ bar-b-que beef της Λουϊζιάνα και Ropa vieja της Κούβας. Στην πίτα πρόσθεσα και μπόλικο ψιλοκομμένο μαρούλι για φρεσκάδα.

Το επόμενο πείραμα ήταν κινέζικο. Στο αντικολλητικό wok (ή βαθύ τηγάνι) τσιγάρισα τα κομματάκια του υπόλοιπου χοιρινού με υπολείμματα σάλτσας (αν έμεινε) σε λίγο σουσαμόλαδο με ψιλοκομμένο σκόρδο και πρόσθεσα σάλτσα σόγια, λίγο μέλι και ξύδι ρυζιού. Ως λαχανικό έβαλα στην πίτα ζουλιέν από κρεμμυδάκια φρέσκα και αγγούρι. Μεγάλη επιτυχία κι αυτό.

Θα συνεχίσω τα πειράματα και θα σας ενημερώσω.