Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Την δοκίμασα για πρώτη φορά πριν από 20 χρόνια στη Νέα Ορλεάνη (πού αλλού;) και ήταν κεραυνοβόλος έρωτας. Αν και τότε οι επαφές μου με την κουζίνα περιορίζονταν στη δημιουργία ελληνικού καφέ, θέλησα να βρω τη συνταγή και να μάθω να την φτιάχνω κι εγώ αυτή την καταπληκτική πίτα με τα απίστευτα αμερικάνικα καρύδια – «άσε», μου είπε ο καλός μου, «εκτός του ότι δεν θα μάθεις ποτέ να μαγειρεύεις, σιγά μη βρεις pecans στην Ελλάδα...».

Στο πρώτο έπεσε μέσα. Φτιάχνω καλούς καφέδες (όλων των ειδών), σαλάτες και κανένα γλυκό αλλά η μαγειρική εξακολουθεί να είναι η τέχνη του άντρα του σπιτιού μας. Τα pecans, όμως, βρέθηκαν και στην Ελλάδα τελικά. Και όχι μόνο συσκευασμένα εκ του εξωτερικού. Πριν απο μερικά χρόνια τα εντοπίσαμε και σε δένδρα στο Οινοχώρι Φωκίδας, πάνω απο τη Γραβιά, και με τη βοήθεια του φίλου μας του Google είδαμε ότι κυκλοφορεί στο εμπόριο και «ελληνική καρυδόψιχα τύπου πεκάν». Αλλά και γνήσια, αμερικάνικα βρήκα στο Carpo.

Όχι, δεν έψαξα στο Google για συνταγή. Άνοιξα τον αμερικάνικο τσελεμεντέ, αποφασισμένη να ακολουθήσω πιστά τις οδηγίες για την παραδοσιακή pecan pie του Νότου – και ο υπότιτλος μου έδωσε ελπίδες: «too good to be true». Μια παράγραφος όλη κι όλη η συνταγή κι άλλη μία η ζύμη της βάσης, η οποία ναι μεν δεν χρειάζεται ψήσιμο από πριν, αλλά αποδείχθηκε το δυσκολότερο μέρος του εγχειρήματος. Αυτές οι ζύμες που πρέπει να τις κάνεις μπάλα και να τις απλώσεις σε σχήμα ταψιού χωρίς όμως να τις πολυζυμώσεις για να μη γίνουν τσιμέντο, θέλουν σοβαρή προπόνηση στον χειρισμό τους και δεν τις συμπαθώ – αλλά την έκανα την προσπάθεια. Και βγήκε ημίσκληρη.

Η συνέχεια ήταν απλούστατη. Έβαλα τα pecans κυκλικά πάνω στο ζυμάρι κι ύστερα έριξα την υγρή γέμιση κι έβαλα την πίττα στον φούρνο. Η μόνη παρέκκλιση απο τη συνταγή ήταν η βανίλια. Είχε κολλήσει το καπάκι του μπουκαλιού και δεν άνοιγε με τίποτα κι έτσι την αντικατέστησα με μαύρο ρούμι.

Η πίτα ψήθηκε κανονικά, στη θερμοκρασία και στην ώρα των οδηγιών κι όταν βγήκε είχε κάτι από...ομελέτα. Τα τρία αυγά της συνταγής παραήταν ορατά και στο μάτι και στη γεύση. Νόστιμη αλλά βαριά, όπως είπαν όλοι όσοι τη δοκίμασαν. Την επόμενη φορά (διότι προμηθεύτηκα μπόλικα pecan) θα βάλω μόνο ένα αυγό – κι αυτό με το ζόρι. Κι αν κανείς σας ξέρει κανένα μυστικό για τον χειρισμό αυτής της ζύμης, σας παρακαλώ θερμά να το αφήσετε στα σχόλια.

Ζύμη (flaky pastry Ι)

Βάλτε το αλεύρι με το αλάτι σε ένα χαμηλό μπολ. Προσθέστε το παγωμένο βούτυρο και κόψτε το με τη βοήθεια δύο μαχαιριών μέχρι να ανακατευτεί με το μίγμα. Ρίξτε το νερό κουταλιά-κουταλιά και ανακατέψτε με ένα πηρούνι, γρήγορα και ελαφριά, μέχρι που η ζύμη ίσα να στέκεται. Κάντε τη μπάλα και απλώστε στο σχήμα του σκεύους στο οποίο θα ψήσετε την πίτα. Τοποθετήστε τη προσεκτικά και κόψτε ο,τι περισσεύει. Μην την ψήσετε.

Παραδοσιακή pecan pie του Νότου

Προθερμάνετε τον φούρνο στους 175° C. Φτιάξτε τη ζύμη σύμφωνα με τις οδηγίες. Μην την ψήσετε. Τοποθετήστε τα πεκάν κυκλικά πάνω στη ζύμη. Αναμίξτε τη ζάχαρη, το αλεύρι και το αλάτι και στη συνέχεια το γάλα και τη βανίλια. Προσθέστε τα αυγά ένα-ένα, ανακατεύοντας με συρμάτινο εργαλείο, και στο τέλος το βούτυρο, σιγά-σιγά. Ρίξτε τη γέμιση πάνω από τα πεκάν. Ψήστε την πίτα για μία ώρα και 15 λεπτά. Σερβίρετε σε θερμοκρασία δωματίου - και σε μικρά κομμάτια. Η πίτα είναι πλούσια.