Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Όλοι θα τσιμπήσουν έναν ακόμη. Ή δύο. Ή τρεις και τέσσερις και πάει τρώγοντας. Δεν θα με αναγνώριζα αν, όπως σε κάθε μας τραπέζωμα, από μποστά μου περνούσαν φαγιάντζες με κεφτέδες και δεν έκλεβα, αχνιστούς ακόμα κι ας καίγομαι, όσους χωρούσαν στη χούφτα μου. Να, πόσο θα ήθελα να προσκαλέσω όλους τους bostanistas σε κεφτεδομάζωξη! Λαχτάρα μεγάλη έχω για ένα τραπέζι με τα νόστιμά μας κεφτεδάκια να παρελαύνουν λιμπιστερά και να μην ξέρουμε τι να διαλέξουμε: φουρνιστά είτε απευθείας από το τηγάνι, πειραγμένα ή αυστηρά κρεάτινα, με σάλτσες ή χωρίς; Για την ώρα, ας το επιχειρήσω έστω διαδικτυακά.

Πρώτα - πρώτα τα βουνά από μερακλίδικα κεφτεδάκια της Θάλειας Τσιχλάκη, ετοιμασμένα κατά τη συνταγή της γιαγιάς, με τα δέοντα μυστικά: κάτι τα κάνει τόσο τραγανά απ' έξω και ταυτόχρονα ευχάριστα αφράτα στο εσωτερικό, γλυκά ενώ το κρεμμύδι υπερτερεί και το ερώτημα για το μυστικό της άρτυμα μένει αναπάντητο - κύμινο ή μήπως γλυκάνισο τριμμένο;

Κι ύστερα ήρθαν οι φουρνιστοί: πρώτα περνούν από την πυρωμένη σχάρα και μετά φορούν τα χειμερινά τους, με αυγολέμονο μόλις χτυπημένο να τους καλύπτει ελαφρώς. Παραδίπλα βράζει το πιλάφι που θα τους συνοδεύσει στα πιάτα. Αν πάλι στη σκέψη του αυγού δεν πετάτε τη σκούφια σας, βάλτε τους στον φούρνο και περιχύστε τους με απλό λεμονάτο ζουμάκι - μούρλια! 

Επιστροφή στο τηγάνι: πικάντικοι και ανατολίτικοι τώρα, από αρνίσιο κρέας, όπως συνηθίζει όλη η ανατολική Μεσόγειος για την αφρατάδα και τη νοστιμιά του. Με ένα κόλπο, μετά το τηγάνισμα, που τους δίνει γεύση καπνιστή ακόμα κι αν ετοιμάζονται στην πιο στριμωχτή κουζίνα, μακριά από φωτιές και κάρβουνα. Πώς; Με τον τρόπο της εξ Αλεξανδρείας φίλης - bostanista Βέρας Φλώρου.

Η Θάλεια Τσιχλάκη αδιάκοπα πειραματίζεται και γρήγορα εμφανίζει τη δεύτερη πιατέλα της με μυρωδάτους τραχανοκεφτέδες - ναι, κεφτέδες με τραχανά! Με λίγο τυρί στο μίγμα, γλυκό τραχανά και μια γρήγορη σάλτσα γιαουρτιού, αναγκαία για βουτιές που θα σβήσουν την αψάδα των μπαχαρικών.

Όποια εκδοχή και αν προτιμήσεις, μέγα συνοδευτικό η γλυκόξινη σάλτσα του Ηλία Μαμαλάκη. Ζάχαρη, κέτσαπ, σόγια σος και άλλα τέτοια φαινομενικά αταίριαστα, φτιάχνουν έναν τετρανόστιμο χυλό από τον οποίο περνούν για λίγα λεπτά οι κεφτέδες πριν μελωμένοι φτάσουν στα πιάτα.

Κι επειδή στη μαγειρική η ετοιμότητα (και όχι η καθαριότητα) είναι μισή αρχοντιά, δείτε τι κόλπο βρήκε η πολυμήχανη Καλή Δοξιάδη: ετοιμάζει το μίγμα τους  - χωρίς αυγό - με μυρωδικά και ψωμί μουλιασμένο σε ξύδι ή ούζο και, αφού εφαρμόσει μελετημένα τις μαγγανείες της, το καταψύχει και το κρατά πανέτοιμο για την ανυπόμονη ώρα της πείνας.

Εμπρός, πατήστε κεφτέδες στην Αναζήτηση και ρίχτε λάδι στη φωτιά!