Κοτοπουλάκια του δάσους
Σαν μανιταροσυλλέκτης δεν είχα και σε μεγάλη εκτίμηση τα μανιτάρια που αναπτύσσονταν πάνω στους κορμούς των δέντρων, φόρα παρτίδα στα μάτια όλων. Προτιμούσα μανιταράκια πιο πονηρά, να κρύβονται κάτω από θάμνους και φύλλα και να σε παιδεύουν. Φέτος οι βροχές ήλθαν νωρίς και το δάσος γέμισε καλογεράκια και νερατζάκια. Ε λοιπόν, φέτος, που δεν παιδεύεσαι καθόλου να γεμίσεις το καλάθι σου, μου τράβηξε την προσοχή ο Laetiporus sulphureus ή αλλιώς το κοτόπουλο του δάσους!
Το κοτόπουλό μας βγαίνει πάνω σε δέντρα, στην περίπτωσή μας πάνω σε γέρικες ή νεκρές καστανιές και είναι πολύ εντυπωσιακό καθώς αναπτύσσεται στη μέση ή ψηλά στον κορμό σε 2-3 επάλληλες σειρές με μήκος έως 50 εκατοστά και ύψος έως 20 εκατοστά. Αυτό που πρώτα σε προσελκύει είναι το έντονο κιτρινοπορτοκαλί χρώμα και η κυματιστή του επιφάνεια, σαν λειρί κότας. Αν και πιστεύω ότι ο χαρακτηρισμός «κοτόπουλο του δάσους» του δόθηκε για τη λευκή του, σαν στήθος κοτόπουλου, σάρκα. Όταν είναι νεαρό η σάρκα του είναι τρυφερή, με ευχάριστη λιπαρή αίσθηση και ακαταμάχητη ευωδία. Τότε το κόβουμε. Δεν χρειάζονται πολλά. Με ένα γεμίζουμε το καλάθι μας αφού ζυγίζει τουλάχιστον 2 κιλά.
Εδώ αρχίζει η περιπέτεια της αξιοποίησής του. Καθώς φέτος μαζέψαμε αρκετά, τα δοκιμάσαμε με διάφορους τρόπους. Κατ’ αρχήν με τη γνωστή εργένικη μέθοδο των 3 υλικών, λουκάνικο, πατάτα, κοτόπουλο του δάσους κομμένο σε λεπτές μερίδες και στο φούρνο.
Ακολούθως κομμένο σε λωρίδες και στο τηγάνι και μετά σβύσιμο με κρασί ή τσίπουρο ή με σάλτσα μουστάρδας σε ένα πρωτότυπο μπεκρή μεζέ (δεν πρόλαβα να φωτογραφήσω, το φάγαμε από το τηγάνι).
Αφού βεβαιώθηκα ότι ήταν νοστιμότατο, άρχισε η χρήση του στον ξενώνα. Και να οι ομελέτες με ξέχειλο το τηγάνι από το κοτοπουλάκι. Οι εντυπώσεις άριστες, καθώς η τρυφερή σάρκα και το άρωμα του μανιταριού έκλεβαν την παράσταση.
Και τέλος στη φετινή μας σάλτσα boscaiola ή βουνίσια σάλτσα ΑΜΑΝΙΤΑ, που έκλεισα σε βαζάκια, το κοτοπουλάκι συμμετέχει ισότιμα με τα άλλα μανιτάρια. Αλλά για τη συνταγή της boscaiola θα περιμένετε λίγες ημέρες...
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
- Αρτσιμπούρτσι: δηλαδή μορχέλες
- Τηγάνισέ μου δυο νερατζάκια
- Μια ψηλολελέκα στην κουζίνα μου
- Φτωχά μου καστανάκια!
- Το κρέας των χορτοφάγων
- Ξαναβγήκαν οι κουκλίτσες!
- Μαζεύω μανιτάρια με ασφάλεια
- Κουμαρίτης: ο σολομός του δάσους
- Η τηγανιά του δάσους
- Καλώς τα νερατζάκια!
- Νερατζάκια πηλιορείτικα, ψητά με μυζήθρα
- Γουρούνια, καλόγεροι και βασιλιάδες, στο φούρνο ή πατέ...