Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Δεν γνωρίζω γιατί τα συγκεκριμένα ονομάζονται «καλτσούνια Ιεράπετρας», αφού και στο Ηράκλειο, απ’ όπου κατάγεται η μαμά μου, την ίδια συνταγή ακολουθούν. Δεν έκατσαν να σκεφτούν δικά τους; Δεν θα πετύχει η συνταγή αν τα πεις καλτσούνια σκέτα ή καλτσούνια Ηρακλείου; Δεν ξέρω... Και δεν θέλω να μπλέξω στις βεντέτες τους. Διάολε τις απολυμάρες σου.

Υλικά για τη βάση:

Για τη γέμιση:

Εκτέλεση:

Ξεκινάμε με τη ζύμη της βάσης. Αρχικά χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη, ώστε να την λιώσουμε καλά. Στη συνέχεια προσθέτουμε τους κρόκους. Αφού ενωθούν, ρίχνουμε αλεύρι και γάλα σταδιακά ώστε να βλέπουμε ότι η ζύμη μας γίνεται εύπλαστη. Δοκιμάζουμε να φτιάξουμε με τα χέρια μας ένα μπαλάκι σε μέγεθος πορτοκαλιού για να δούμε αν η ζύμη μας σκάει. Αν συμβαίνει αυτό, πρέπει να την δουλέψουμε κι άλλο. Αν όχι, μπορούμε να περάσουμε στη γέμιση.

Για να φτιάξουμε τη γέμιση, θα λιώσουμε το ανθότυρο πιέζοντάς το με τα χέρια μας. Μετά θα προσθέσουμε τη ζάχαρη και θα τα χτυπήσουμε καλά. Στη συνέχεια ρίχνουμε και τα ασπράδια των 3 αυγών.

Η διαδικασία παρασκευής των καλτσουνιών είναι χρονοβόρα αλλά όμορφη. Θα σας πω τι κάνουμε εμείς. Γιαγιά, θεία, μαμά και εγώ μαζευόμαστε στο τραπέζι της κουζίνας. Το αδειάζουμε. Βάζουμε πάνω τις λεκάνες με τα υλικά. Φτιάχνουμε καφέ ελληνικό. Πλένουμε χέρια και σηκώνουμε μανίκια.

Η μια από μας ανοίγει τη ζύμη της βάσης σε φύλλο πάχους 2 χιλιοστών περίπου. Η άλλη κόβει το φύλλο σε στρογγυλά κομμάτια μεγέθους όσο το πιατάκι από το φλιτζάνι του καφέ. Η άλλη τοποθετεί μια γεμάτη κουταλιά από τη γέμιση στο κέντρο της βάσης και η τελευταία σηκώνει τις άκρες του φύλλου με μια οδοντογλυφίδα, τις τσιμπάει με τα λεπτά της δαχτυλάκια για να ενωθούν – δηλαδή φτιάχνει κάτι σαν ανοιχτό πουγκάκι - και τα τοποθετεί στο ταψί αλειμένα με το ασπράδι αυγού και ραντισμένα με κανέλα.

Ψήνουμε στους 180 μέχρι να ροδίσουν.