Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Όταν πήγα πριν από κανέναν μήνα στον κινηματογράφο και είδα την ταινία Chef, υπέροχη ταινία πραγματικά, που, όπως και η «Ένα Ταξίδι 30,5 μέτρα Μακριά» (The Hundred Foot Journey), σου ανοίγει την όρεξη και σου φτιάχνει τη διάθεση, θυμάμαι πολύ καλά έναν συγκεκριμένο ήχο που βγήκε από όλους μας σε μία σκηνή του έργου.

Ήταν εκείνος ο δύσκολος αλλά και πολύ χαρακτηριστικός ήχος της λιγούρας (το σάλιο να χτυπά στη γλώσσα και ένας αναστεναγμός γλυκύς να βγαίνει απ’ το στόμα!) που κάνουμε όταν δούμε και δοκιμάσουμε κάτι από άλλο κόσμο.

Κι αυτός ο ήχος ακούστηκε σχεδόν απ’ όλους στην αίθουσα όταν ο Σεφ Jon Favreau, που έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στο έργο, πήρε την συμπρωταγωνίστριά του Scarlett Johansson στο σπίτι του, μετά από μια δύσκολη μέρα στο εστιατόριο όπου ο ιδιοκτήτης του είπε να μην αυτοσχεδιάζει στη κουζίνα αλλά να κάνει μόνο τα πιάτα που αρέσουν στους πελάτες, και «έριξε» όλο το μεράκι, όλη τη φαντασία, όλη τη ψυχή του σε μία απλή μακαρονάδα, με σκόρδο, λάδι, φρέσκο μαϊντανό, φρεσκοτριμένο κόκκινο πιπέρι και παρμεζάνα grana padana.

Καθώς την έφτιαχνε, καταλάβαινες ότι δημιουργούσε (εκδικούμενος θαρρείς τον ξενέρωτο ιδιοκτήτη του εστιατορίου όπου δούλευε) ένα πραγματικό γαστρονομικό αριστούργημα, με τα πιο απλά και νόστιμα φρέσκα υλικά που μπορεί κάποιος να φανταστεί.

Η Johansson, με την πρώτη πιρουνιά που έβαλε στο στόμα της, πήρε την έκφραση που μόνο ένας ερωτικός οργασμός μπορεί να σου δώσει. Έκανε «μμμμ» κι έλεγες τώρα θα τελειώσει. Και βλέποντάς την να το κάνει αυτό, παραλίγο να το πάθουμε κι εμείς...

Ήταν, εν πάση περιπτώσει, τόσο δυνατή αυτή η σκηνή που, βγαίνοντας από το σινεμά, άκουσα πολλούς να λένε «αφήστε ρε παιδιά τα σουβλάκια, πάμε να φάμε καμιά τέτοια μακαρονάδα» και πολλά ζευγαράκια να είναι πιο σφιχταγγαλιασμένα απ’ όταν μπήκανε.

Επίσης στο Ίντερνετ έγινε χαμός τις επόμενες μέρες από εκείνους που ρωτούσαν να μάθουν «πώς να φτιάξουμε και εμείς αυτό το σπαγγέτι;» - κάτι που εκμεταλλεύτηκαν πολλοί από τους άπειρους κομπογιαννίτες που έχουν κατασκηνώσει στο Διαδίκτυο και άρχισαν να ανεβάζουν ιμιτασιόν συνταγές «αυτής που αποπλάνησε την Johansson» στα blogs τους και στο YouTube.

Ευτυχώς, το σοβαρό μαγειρικό blog Food & Wine αποκάλυψε ότι τη συνταγή την έφτιαξε για την ταινία (όπως κι όλες τις συνταγές που είδαμε στο έργο) ο διάσημος Αμερικανοκορεάτης σεφ Roy Choi, ο οποίος και δέχτηκε να την μοιραστεί με τους αναγνώστες του blog.

Αυτό το πιάτο, που ο ίδιος ο Choi ονόμασε «transcendence through a handful of humble ingredients» (δηλαδή «υπέρβαση μέσω μιας χούφτας ταπεινών υλικών»), το έφτιαξα ακολουθώντας τη συνταγή του κατά γράμμα και νομίζω ότι πέτυχε! Ίσως να έβγαλα και εγώ στην ψυχωμένη μαγειρική τα απωθημένα μου εναντίον ανθρώπων που διευθύνουν ένα μαγαζί μόνο για να ικανοποιούν συγκεκριμένους πελάτες.

Scarlett για να αποπλανήσω δεν υπήρχε, αλλά επειδή κάτι ένιωσα να με αναστατώνει μέσα μου μόλις γεύτηκα και εγώ την πρώτη πιρουνιά, είπα να αντιγράψω τη συνταγή και να την μοιραστώ μαζί σας, με λίγες παρατηρήσεις έτσι, για να κάνω κι εγώ τον καμπόσο.

Η συνταγή είναι για 4 άτομα αλλά αν σκοπεύετε να την εκτελέσετε για κάποιο πρόσωπο special, κάντε την για 4 – είναι ιδανικές οι αναλογίες εδώ και δύσκολα πετυχαίνεις το ίδιο για 2. Και να περισσέψει λίγη, την τρώτε εσείς το πρωί στα κρυφά!

Υλικά:

Εκτέλεση
Βράζουμε αλατισμένο νερό σε μια κατσαρόλα, προσθέτουμε το σπαγγέτι και ψήνουμε μέχρι al dente – αν στη συσκευασία λέει 8-10 λεπτά, ψήστε τα ως τα 8 και μέχρι να τα συνθέσετε με τα άλλα υλικά και να τα σερβίρετε θα είναι just right. Πριν τα στραγγίξουμε πάντως, φυλάμε ένα φλιτζάνι από τον ζωμό τους.

Όσο θα ψήνονται τα μακαρόνια, θερμαίνουμε σε ένα βαθύ, μεγάλο τηγάνι το λάδι. Τσιγαρίζουμε το σκόρδο σε μέτρια φωτιά, ανακατεύοντας συχνά, μέχρι να μαραθεί και να πάρει ένα ελαφρύ καφετί χρώμα. Προσθέτουμε το θρυμματισμένο και βάζουμε και λίγο αλατοπίπερο. Προσθέτουμε τα στραγγισμένα μακαρόνια στο βαθύ τηγάνι, τα ανακατεύουμε και προσθέτουμε τον ζωμό που φυλάξαμε από το βράσιμο – σχεδόν να τα σκεπάσει αλλά όχι να τα πνίξει.

Αποσύρουμε το τηγάνι από τη φωτιά, προσθέτουμε τον μαϊντανό και την παρμεζάνα και «γυρίζουμε» τα μακαρόνια τινάζοντάς τα. Δοκιμάζουμε και, εάν χρειαστεί, προσθέτουμε κι άλλο αλάτι για γεύση.  Έπειτα μπαίνει ο χυμός του λεμονιού, γαρνίρουμε με λίγη ακόμα παρμεζάνα και σερβίρουμε με μία λεπτή φέτα λεμονιού σε κάθε πιάτο και λίγο ακόμα θρυμματισμένο κόκκινο πιπέρι από πάνω.

Αυτό είναι όλο. Καλή όρεξη κι ό,τι ήθελε προκύψει...

[O Χρήστος Μιχαηλίδης είναι δημοσιογράφος]

Προηγούμενα άρθρα του Χρήστου Μιχαηλίδη