Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Λοιπόν, ανακάλυψα γιατί δεν πολυσυμπαθώ το ψωμί: μου φαίνεται μονότονο, όλες οι μπουκιές ίδιες, γι’ αυτό σχεδόν ασυνείδητα διαλέγω πάντοτε ελιόψωμα, σταφιδόψωμα, ψωμάκια με ντομάτα λιαστή - με κάτι που θα εκπλήξει τη γεύση μου δηλαδή. Την περασμένη εβδομάδα αναζητώντας συνταγές για ελιόψωμο, τώρα που τα μαζέματα οργιάζουν και τα βαζάκια με τις ελιές φτάνουν πεσκέσι απανωτά, έπεσα πάνω στην ιδέα του stromboli, χορταστικό και μόνο στο άκουσμα. Who is who: ζύμη με καταγωγή σιτσιλιάνικη που διπλώνει και συνήθως γεμίζεται με μοτσαρέλα και αλλαντικά. Κάτι σαν πίτσα δηλαδή, μόνο που σχηματίζει κύλινδρο και θυμίζει καλτσόνε στην όψη. Ιταλοί και Αμερικάνοι ερίζουν για την προέλευσή του, αν και, αφού διάβασα σχετικά εδώ κι εκεί, φαίνεται πως έφτασε στην Αμερική μέσω Ιταλών μεταναστών γύρω στο 1900. Γρήγορα αποφάσισα να αφήσω διαμάχες κι έριδες και να ασχοληθώ με το ενδιαφέρον ψωμάκι μου. 

Υλικά για δύο φρατζολάκια:

Για τη γέμιση

Στο μπολ του μεγάλου μίξερ ρίχνουμε τη ζάχαρη, τη μαγιά και το νερό - προσέχοντας να είναι χλιαρό - και ανακατεύουμε. Αφήνουμε το μίγμα ως έχει για 15 λεπτά, ώστε να ξεκινήσει η ζύμωση, και συνεχίζουμε με το μισό από το αλεύρι. Ανακάτεμα σε χαμηλή ταχύτητα και, μόλις η ζύμη δέσει, την αφήνουμε κατά μέρος, σκεπασμένη, για 15 επιπλέον λεπτά.

Επανερχόμαστε με το υπόλοιπο αλεύρι και μία κουταλιά αλάτι, ανακατεύοντας συνεχώς σε μέτρια ταχύτητα μέχρι το μίγμα να σφίξει αρκετά. Η ζύμη που προκύπτει θα είναι αρκετά κολλώδης, μην ενδώσετε όμως στον πειρασμό για παραπάνω αλεύρι (όπως εγώ στην πρώτη μου απόπειρα), μόνο έτσι μετά το ψήσιμο το ψωμί θα προκύψει ελαφρύ και μαλακό. Παίρνουμε ένα βαθύ και πλατύ μπολ και το αλείφουμε με λίγο ελαιόλαδο σε όλη την επιφάνειά του. Τοποθετούμε εκεί τη ζύμη και την καλύπτουμε ξανά με πετσέτα. Διαλέγουμε την πιο ζεστή γωνιά της κουζίνας και την αφήνουμε ατάραχη για μία περίπου ώρα, μέχρι να δούμε (με κλεφτές ματιές) πως έχει διπλασιαστεί σε όγκο.

Ζεσταίνουμε τότε τον φούρνο στους 200 βαθμούς, λαδώνουμε ελαφρώς ένα ρηχό ταψί και το πασπαλίζουμε με το καλαμποκάλευρο ή, αν δεν διαθέτουμε, με απλό αλεύρι. Χωρίζουμε τη ζύμη σε δύο ίσα μέρη και απλώνουμε το πρώτο, στην αρχή με τα χέρια μας, μετά με τον πλάστη ή ένα βαρύ και μακρύ γυάλινο ποτήρι, μέχρι να φτάσει σε μήκος περίπου τα 15 με 20 εκατοστά και σε πάχος το 1 με 2. Στο κέντρο του αδειάζουμε τη μισή γέμιση (κάπου εδώ αποφάσισα πως θέλω παραπάνω τυρί και επιπλέον ελιές - έτσι κι έγινε), και το τυλίγουμε κυλινδρικά ώστε να πάρει σχήμα μακρόστενο. Επαναλαμβάνουμε τα ίδια για το δεύτερο φρατζολάκι και τα τοποθετούμε δίπλα - δίπλα στο αλευρωμένο ταψί. Η βαριά δουλειά κάπου εδώ τέλειωσε.

Τα ξανασκεπάζουμε με την πετσέτα και τα αφήνουμε για άλλα 15 λεπτά, όσο ο φούρνος πυρώνει. Μόλις περάσει ο χρόνος, τα ραντίζουμε με ελαιόλαδο, το υπόλοιπο αλάτι (χοντρό, αν μας βρίσκετε, για το διασκεδαστικό κρατς - κρατς μετά) και ψήνουμε στην ίδια θερμοκρασία για περίπου μισή ώρα, μέχρι να ροδίσουν. Αφού τα ξεφουρνίσουμε και πριν τα κόψουμε, τους δίνουμε άλλα 15 λεπτά να κρυώσουν καλά.

Αν θέλουμε να φυλάξουμε το ένα για αργότερα, ή για κάμποσες μέρες μετά, αφού το γεμίσουμε με τα υλικά που διαλέξαμε, το τυλίγουμε σφιχτά σε μεμβράνη και το βάζουμε στην κατάψυξη για όσο θέλουμε. Όταν φτάσει η ώρα του, ζεσταίνουμε τον φούρνο και συνεχίζουμε σαν να πλάστηκε μόλις.

Αν δεν θέλετε να χάσει την αφράτη, αέρινη ψίχα του μην το παραγεμίσετε. Εκτός αν προτιμάτε κάτι παραπλήσιο του καλτσόνε ή του πεϊνριλί, οπότε “φορτώστε” το κατά βούληση. Ως προς τα υλικά, ε, όρεξη να υπάρχει! Μανιτάρια, αλλαντικά, τυριά τριμμένα και λιωμένα, κρεμμύδια, μυρωδικά... ατέλειωτες οι παραλλαγές! 

* Η Αμάτα Σκουλούδη είναι φίλη αναγνώστρια του bostanistas.gr.

Περισσότερα άρθρα της Αμάτας Σκουλούδη