Ξινά μου καροτάκια
Δεν θέλω να τα λέω τουρσί, γιατί έρχονται στο μυαλό μου κουνουπίδια και αγγουράκια βουτηγμένα σε θολά, ελαιώδη υγρά, απλωμένα στο τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας κι εγώ να παρακαλάω να εξαφανιστώ μαζί με τον χαρταετό. Είναι ο μεζές που τελευταία σερβίρεται σε αρκετά (για καλή μου τύχη) μπαρ δίπλα στο κρασί ή την μπίρα και τουλάχιστον ένας από την παρέα (εγώ δηλαδή) θα φροντίσει να τα εξαφανίσει στο τρίλεπτο. Αποφάσισα να τα δοκιμάσω στο σπίτι, σίγουρα θα ήταν νοστιμότερα, οπότε στράφηκα στους κλασικούς (το χιλιοδοκιμασμένο epicurious.com) για τη βασική συνταγή. Ολιγοθερμιδικός μεζές για το τσίπουρο ή νόστιμο συνοδευτικό για ένα ελαφρύ βραδινό, δίπλα σε μια σαλάτα και δυο βραστά αυγά - όπως και να τα δεις, ο κόπος αξίζει και με το παραπάνω. Ορίστε, λοιπόν, τα ξινά μου καροτάκια:
- μισό κιλό καρότα
- 1 φλιτζ. νερό
- 1 φλιτζ. ξύδι (ή, ακόμα καλύτερα, μηλόξυδο - θα βρείτε σε όλα τα καταστήματα με βιολογικά)
- ¼ φλιτζ. ζάχαρη
- 2 σκελίδες σκόρδου λιωμένες ή ολόκληρες (αναλόγως με το πόσο αγαπάμε την αψάδα του)
- 1 ½ κ.σ. άνηθο
- 1 ½ κ.σ. αλάτι
Καθαρίζω τα καρότα, τα κόβω σε όσο χοντρές μου αρέσει κάθετες λωρίδες και γεμίζω ως τη μέση κατσαρόλα με νερό. Το ζεσταίνω μέχρι να βράσει και τα αδειάζω εκεί για ένα λεπτό. Αποσύρω από τη φωτιά αλλά δεν σβήνω ακόμα την εστία γιατί θα την χρειαστώ για τα υπόλοιπα υλικά. Σουρώνω τα καρότα σε ευρύχωρο σουρωτήρι κάτω από κρύο τρεχούμενο νερό, για να μη μαλακώσουν άλλο, και τα απλώνω σε γυάλινο, πλατύ βαθουλό σκεύος.
Πίσω ατην κατσαρόλα μου: την γεμίζω με τα υπόλοιπα υλικά - νερό, ξύδι, ζάχαρη, λιωμένο σκόρδο, άνηθο και αλάτι. Την φέρνω πάνω στη ζεστή εστία και περιμένω ώσπου να πάρει την πρώτη βράση. Χαμηλώνω τη φωτιά και αφήνω το μίγμα να βράσει για περίπου δύο λεπτά ακόμη. Περιχύνω με αυτό τα καρότα μέσα στο σκεύος τους και περιμένω ώσπου να κρυώσουν αφήνοντάς το ξεσκέπαστο, περίπου μισή ώρα.
Δοκιμάζω ένα για να δω αν θα προσθέσω αλάτι, προσεκτικά αδειάζω τα καρότα με το ζουμί τους σε βάζο - ή μικρότερα βάζα - που κλείνει αεροστεγώς, μέχρι το χείλος του και σφίγγω γερά το καπάκι. Στο ψυγείο μπορούν να διατηρηθούν έτσι ως και έναν μήνα, σίγουρα όμως χρειάζονται έστω μία νύχτα για να ρουφήξουν γεύσεις και αρώματα.
Όταν φτάσει η ώρα για το σερβίρισμα, με ένα πηρούνι βγάλτε από το βάζο όσα θέλετε και κλείστε καλά για να διατηρηθούν τα υπόλοιπα. Μόλις το βάζο αδειάσει, επειδή δεν θέλω να λείπουν ούτε μέρα από το ψυγείο, ετοιμάζω νέα φουρνιά με τον ίδιο τρόπο. Δεν πετάω όμως το παλιό γευστικό ζουμάκι, παρά το μοιράζω στα βάζα (λίγο πιο κάτω από τη μέση), πριν ρίξω τα φρεσκοβρασμένα, για να ανακατευτεί με το καινούργιο ζουμί τους. Έτσι κάθε φορά είναι όλο και πιο νόστιμα.
[Η Μαριάννα Μπούτου είναι φίλη bostanistas]
Οι χρυσές εφεδρείες της κουζίνας
Λάχανο τουρσί: το καλύτερο προβιοτικό
Πιατάκια για το καρέ του μεζέ