Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Είναι εύκολη αλλά να την φτιάξετε μόνο αν έχετε αρκετό χρόνο, καλούς τένοντες για να δουλέψετε τον πλάστη και όρεξη για παιχνίδι. Δεν είναι μια κλασική τούρτα. Περισσότερο είναι κέικ με κρέμα ζαχαροπλαστικής, επικαλυμμένο με ζαχαρόπαστα. Αν επιχειρήσουμε να επικαλύψουμε μια αφράτη τούρτα με την ζαχαρόπαστα, δεν αποκλείεται να ισοπεδώσουμε το γλυκάκι, καθώς η ζαχαρόπαστα, όσο λεπτή και αν την ανοίξουμε, παραμένει βαριά.

Υλικά για το κέικ:

Στο μίξερ αναδεύω καλά τα αυγά και τη ζάχαρη σε υψηλή ταχύτητα. Μόλις λιώσει η ζάχαρη, προσθέτω το αλεύρι και χαμηλώνω την ταχύτητα. Στη συνέχεια προσθέτω το κακάο, το αλάτι, το Kahlua. Κλείνω τη μηχανή και προσθέτω το καρύδι. Με τη σπάτουλα φέρνω δυο βόλτες. Ψήνω στους 180 σε προθερμασμένο φούρνο για περίπου μισή ώρα. Σε ρηχό ταψί έχω στρώσει λαδόκολλα και έχω τοποθετήσει μέσα ένα τσέρκι 24άρι. Η λαδόκολλα μου εξασφαλίζει μια ωραία λεία επιφάνεια που θα τη χρειαστώ όταν απλώσω τη ζαχαρόπαστα.

Υλικά για την κρέμα ζαχαροπλαστικής:

Στην κουζινομηχανή ξανά και χτυπάω σε υψηλή ταχύτητα τα αυγά, τη ζάχαρη και το αλεύρι. Ταυτοχρόνως ζεσταίνω το γάλα και προσθέτω τη βανίλια και το βούτυρο. Μόλις ετοιμαστεί το μείγμα της κουζινομηχανής, το προσθέτω σιγά σιγά στο γάλα που ζεσταίνεται ενώ ανακατεύω συνεχώς. Μόλις πήξει, κατεβάζω από τη φωτιά και προσθέτω το αλεσμένο αμύγδαλο.

Υλικά για την κρέμα σαντιγί:

Χτυπάω καλά στο μίξερ την κρέμα γάλακτος. Λίγο μετά προσθέτω την άχνη και τη βανίλια και χτυπάω καλά μέχρι να αποκτήσει το μείγμα μου τη γνωστή αφράτη υφή της κρέμας.

Υλικά για τη ζαχαρόπαστα:

Σε μικρό κατσαρολάκι ζεσταίνω το νερό και προσθέτω τη ζελατίνη, στη συνέχεια τη γλυκόζη και τη βανίλια. Σε μεγάλο σκεύος βάζω την άχνη και, κάνοντας μια λακούβα το κέντρο, ρίχνω το υγρό της κατσαρόλας. Με το κουτάλι παίρνω την άχνη από έξω και την σπρώχνω προς το υγρό. Μόλις χάσει λίγη απ΄τη θερμοκρασία του, ζυμώνω με τα χέρια. Δημιουργώ μια άσπρη μπάλα που τυλίγω καλά με μεμβράνη και διατηρώ στο ψυγείο.

Στήνω την τούρτα.

Κόβω στα δύο το κέικ με προσοχή - αφού έχει κρυώσει - και δημιουργώ τις δύο βάσεις που θα χρειαστώ για την τούρτα. Αν από την πάνω μεριά έχει σκάσει, επιλέγω να τοποθετήσω αυτήν την επιφάνεια από κάτω. Ραντίζω με Kahlua ή κονιάκ. Αν το θέλω λίγο πιο τρυφερό, τότε ανακατεύω το ποτό με ένα εσπρεσσάκι. Στρώνω πάνω της όλη την κρέμα ζαχαροπλαστικής και καλύπτω με την επόμενη βάση. Ραντίζω και αυτήν τη βάση με τον ίδιο τρόπο. Τέλος επικαλύπτω την τούρτα με την κρέμα σαντιγί. Ο στόχος είναι να την στρώσω όσο καλύτερα μπορώ ώστε να έχω μια λεία επιφάνεια. Την βάζω στο ψυγείο.

Με τον πλάστη ανοίγω ένα λεπτό φύλλο λευκής ζαχαρόπαστας. Υπολογίζω πόσο χρειάζομαι ώστε να καλύψω καλά την τούρτα και περιφερειακά. Χωρίς άγχος και με γρήγορες κινήσεις απλώνω το φύλλο πάνω στην τούρτα, στρώνω καλά στην περίμετρό της και κόβω ό,τι περισσεύει.

Παίρνω χρώμα ζαχαροπλαστικής κόκκινο και σταγόνα σταγόνα το ρίχνω σε ένα μικρό κομμάτι της ζαχαρόπαστας. Το δουλεύω καλά με τα χέρια μου για να πάει παντού το χρώμα και να γίνει ομοιόμορφο. Δεν τρομάζω που αρχικά επιμένει να είναι ροζ. Ρίχνω κι άλλο χρώμα και πετυχαίνω τον σκοπό μου. Με τη φαντασία μου θυμάμαι πώς έπαιζα με τις πλαστελίνες και σιγά σιγά δίνω μορφή στο σώμα του Άη Βασίλη. Με λιγότερες σταγόνες κόκκινο και μια - δυο σταγόνες κίτρινο πετυχαίνω ένα μπεζ που θα γίνει η βάση για το πρόσωπό του. Λευκό για τα γένια και κάτι σκούρο για τα μάτια ή τα σχηματίζω κάνοντας δυο τρυπίτσες με οδοντογλυφίδα.

Αν έχει περισσέψει κι άλλη ζαχαρόπαστα, βάφω και σχεδιάζω αστεράκια, νιφάδες χιονιού και άλλα που κόβω με τις φόρμες που κυκλοφορούν στην αγορά. Τοποθετώ όλα τα σχέδια, αφού πρώτα βρέχω με νερό τα δάχτυλά μου και τα περνώ από την κάτω τους επιφάνεια προκειμένου να κολλήσουν πάνω στη ζαχαρόπαστα που είναι απλωμένη στην τούρτα.

Προσέχω πολύ πώς την διατηρώ στο ψυγείο… Για να μη σκληρύνει η ζαχαρόπαστα, σκεπάζω καλά καλά με μεμβράνη όλη την τούρτα. Αν μάλιστα έχω και τουρτιέρα με γυάλινο καπάκι, βάζω πάνω απ’ τις μεμβράνες και το καπάκι και είμαι σίγουρη πως ούτε θα σκληρύνει, ούτε θα κινδυνεύσει από τους ζωηρούς καλικάντζαρους της οικείας μου.