Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Πέρασα ώρες καθισμένη μπροστά στον υπολογιστή, φορώντας δυο πουλόβερ και τα μάλλινα γάντια μου, μιτέν βέβαια για μη χάνω την αίσθηση των πλήκτρων. Η τόση παγωνιά στο διαμέρισμα είχε κατεβάσει και τη διάθεσή μου υπό το μηδέν. Η Πολυάννα εντός μου μαζί με το «παιχνίδι της χαράς» έχουν πάει προ πολλού περίπατο κι αυτή που έχει μείνει στη θέση της χρειάζεται κάτι παραπάνω από γερό σπρώξιμο για να σκεφτεί τη φωτεινή πλευρά της ζωής. Η νεαρή τραγουδίστρια στον πάνω όροφο κάνει πρόβα για το κέντρο που δουλεύει. Την ακούω που παίζει πιάνο και τραγουδάει:

«Πήρα κόκκινα γυαλιά
κι όλα γύρω σινεμά τα βλέπω
κι ούτε ξέρω πώς να ζω
ούτε και πώς ν’ αγαπώ, τη ζωή μου επιβλέπω»

Αντιλαμβάνομαι πως χρειάζομαι κι εγώ κόκκινα γυαλιά για να δω τον κόσμο, πέρα από τη θλίψη που έχει κατακαθίσει πάνω μου, σαν τη σκόνη εξ Αφρικής των προηγουμένων ημερών. Κλείνω τον υπολογιστή. Χρειάζεται να αντιδράσω στο συναίσθημα που με διακατέχει και θα το κάνω με τον δικό μου τρόπο, μαγειρεύοντας. Παίρνω δυο φίλους στο τηλέφωνο και μόλις βεβαιώνομαι πως υπάρχουν μουστερήδες για να μοιραστούν απόψε το φαγητό μου, κατευθύνομαι στην κουζίνα. Στο ψυγείο ξέρω πως υπάρχει ένας χοιρινός σιδηρόδρομος περί τα τρία κιλά, οι στηθο-μπριζόλες, δηλαδή, με το φαρδύ τους κόκκαλο. Τις αγόρασα σε μεγάλη ποσότητα υπολογίζοντας ότι το καθαρό τους κρέας μετά βίας επαρκεί για έξι άτομα. Εδώ, βλέπεις, με τόσο κόκαλο δεν μπορείς να υπολογίζεις τη μερίδα στα 250 γραμμάρια ωμού κρέατος. Καθώς ανοίγω το ψυγείο πιάνω σχεδόν στον αέρα ένα βαζάκι πατέ πιπεριάς Φλώρινας, που μάλλον φάνηκε να βιάζεται. Πίσω του, μισό κομμένο κόκκινο λάχανο και ένα ολόκληρο, μικρό και αυτό, βοηθούν μια ιδέα να σχηματιστεί στο μυαλό μου, καθώς η φωνή από τον 5ο συνεχίζει να τραγουδάει:

«Πήρα κόκκινα γυαλιά
κι όλα γύρω σινεμά τα βλέπω
κι ούτε ξέρω πώς να ζω
ούτε και πώς ν’ αγαπώ»

Ή μήπως ξέρω; Έχω και γλυκοπατάτες, κόκκινες κι αυτές. Όλα κόκκινα σήμερα. Μαθαίνεται η αγάπη; Αν δεν πάρεις, πώς να δώσεις; Ας μην είμαι άδικη, ποτέ δεν νιώθουμε τη σιγουριά της. Θα τις κόψω κυδωνάτες ή μάλλον κυβάκια. Όλα υποκειμενικά είναι. Του Υάκινθου, του Βαλεντίνου ή του Καψούριου, οι γιορτές αυτές δεν με συγκίνησαν ούτε τότε που θα μπορούσαν. Άσε που αντιπαθούσα πάντα το ψεύτικο κόκκινο βελούδο. Κόκκινο φαΐ τους έταξα, φαΐ για όσους δεν γιορτάζουν σήμερα αλλά αγαπάνε τα κόκκινα αλλά και τα καυτερά φαγιά.

Χοιρινές στηθοπλευρές με πατέ κόκκινης πιπεριάς

Υλικά

Αλείφω τον σιδηρόδρομο καλά με την πάστα της κόκκινης πιπεριάς, τρίβω από πάνω του μαύρο πιπέρι, τον τυλίγω σε μια μεγάλη σακούλα και τον αφήνω να σταθεί αρκετές ώρες στο ψυγείο για να διαποτιστεί από την πάστα. Προθερμαίνω το φούρνο στους 160°С και, μέχρι να φτάσει στην επιθυμητή θερμοκρασία, βγάζω το κρέας από το ψυγείο για να ανακτήσει τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Στρώνω τον σιδηρόδρομο σε ένα ταψί, τον αλατίζω και τον πασπαλίζω με το μαύρο πιπέρι και όποιο κόκκινο επιλέξω. Τον σκεπάζω με ένα αλουμινόχαρτο - ή με το καπάκι, αν τον βάλω σε γάστρα - και τον ψήνω για 2 ώρες.

Στη συνέχεια τον βγάζω και δυναμώνω τη θερμοκρασία του φούρνου στους 220 °C. Μεταφέρω το κρέας σε ένα ρηχό ταψί, ξύνω την πάστα από τις στηθο-μπριζόλες με ένα μαχαίρι και την ρίχνω σε ένα βαθύ πιάτο, μαζί με τα μισά από τα υγρά που δημιουργήθηκαν ενώ ψηνόταν το κρέας, και τα χτυπάω για λίγο με το σύρμα για να δέσουν σα μια σάλτσα. Βάζω τις γλυκοπατάτες στη λαμαρίνα, τις περιχύνω με τα υγρά που απόμειναν στο ταψί, τις πασπαλίζω με τριμμένο πιπέρι, βάζω από πάνω τους το κρέας και το αλείφω με την σάλτσα που μόλις ετοίμασα. Βάζω το ταψί στον φούρνο, χωρίς να το σκεπάσω, κι αφήνω το φαγητό να ψήνεται για 35-45 λεπτά, ανάλογα με τον τύπο του φούρνου. Ρυθμίζω τον φούρνο στο γκριλ και αφήνω το κρέας, για 4 λεπτά, να πάρει χρώμα.

Στη συνέχεια βγάζω το ταψί και μόλις κρυώσει λίγο το κρέας ξεχωρίζω τα παΐδια από τον σιδηρόδρομο, τα βάζω σε μια πιατέλα τοποθετώ τις γλυκοπατάτες γύρω τους. 

Γκρατέν κόκκινου λάχανου

Αλείφω με τη 1 κουταλιά από το βούτυρο ένα πορσελάνινο σκεύος, χωρητικότητας 3 λίτρων, και στρώνω το λάχανο. Ανακατεύω σε μια μικρή κατσαρόλα το γιαούρτι με την πάπρικα, τη ζάχαρη, το αλάτι και το πιπέρι και τα ζεσταίνω σε χαμηλή θερμοκρασία μέχρι να αρχίσει το μείγμα να κοχλάζει. Περιχύνω το λάχανο με το γιαούρτι και ανακατεύω καλά.

Αναμειγνύω την παρμεζάνα με τα καρύδια και το τριμμένο παξιμάδι και πασπαλίζω με το μείγμα αυτό το λάχανο. Κόβω το υπόλοιπο βούτυρο και το μοιράζω από πάνω. Σκεπάζω το σκεύος με αλουμινόχαρτο και ψήνω το γκρατέν μου μέχρι να απορροφήσει το γιαούρτι και να μαλακώσει το λάχανο. Υπολογίζω, ανάλογα με τον φούρνο, περί τα 50 λεπτά. Αφαιρώ το αλουμινόχαρτο, αυξάνω τη θερμοκρασία στους 200 °C και συνεχίζω το ψήσιμο για άλλα 15 λεπτά, μέχρι να ροδίσει και να σχηματίσει μια τραγανή κρούστα.

Σημείωση:
Συνήθως προτιμώ να χλιάνει λίγο πριν το σερβίρω.