Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Τα υλικά της σημερινής συνταγής στο δικό μου σπίτι είναι πάντα διαθέσιμα – παντζάρια με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έτοιμα προς χρήση υπάρχουν στο ψυγείο, ταχίνι στο μεγάλο ντουλάπι της κουζίνας και ψωμί ντίνκελ (αυτό το ιδιαίτερο ψωμί ολικής άλεσης) στην ψωμιέρα.

Πάμε να φτιάξουμε πριν από όλα το άλειμμά μας. Διαλέγουμε ένα μεγάλο παντζάρι και το βάζουμε στο μπλέντερ. Προσθέτουμε με ένα κουτάλι της σούπας ταχίνι. Προσπαθούμε να ομογενοποιηθεί το μείγμα και να χαθούν οι επιμέρους γεύσεις. Σε αυτό βοηθούν και λίγες σταγόνες καλού ελαιολάδου. Το μείγμα μας δεν θέλει κάτι παραπάνω – το παιχνίδι του χρώματος με την τελική γεύση είναι σαν την εξελισσόμενη αντιπαράθεση ανάμεσα στη ρεαλιστική πολιτική της νέας κυβέρνησης και το αίσθημα της εθνικής ανεξαρτησίας... Με άλλα λόγια, το ταχίνι έρχεται να... αλλοιώσει το αρχικό κόκκινο χρώμα προς πιο ροζ αποχρώσεις. Αν θέλετε να διατηρήσετε το κατακόκκινο του αισθήματος, προσθέτουμε στο μείγμα και άλλα κομμάτια παντζαριού.

Στη συνέχεια κόβουμε τρεις λεπτές φέτες από το ψωμί ντίνκελ και αυτές με τη σειρά τους στη μέση. Αλείφουμε με ένα μικρό πιρούνι – το λεγόμενο του γλυκού - τη φετούλα του ψωμιού και βάζουμε τη μια φετούλα πάνω στην άλλη. Ανάπτυξη σε ύψος... Πασπαλίζουμε με ένα μείγμα αλεσμένων ξηρών καρπών και φρούτων. Το κολατσιό μας είναι έτοιμο.

Υ.Γ.: Συνήθως τα παντζάρια είναι από την αγορά της περιοχή μου. Σε αυτή τη συνταγή χρησιμοποίησα ένα από τα τρία μεγάλα και ζουμερά παντζάρια – αποφλοιωμένα και στον ατμό - που περιείχε η συσκευασία της βορειοελλαδίτικης εταιρείας, την Αγρόκηπος Χαλβατζή. Το ταχίνι είναι από την πειραιώτικη παραδοσιακή οικοτεχνία Αργουδέλης, το λάδι από υπεραιωνόβιες ελιές από την Κέρκυρα – The Governor - και το ψωμί από την αλυσίδα The Bakers, Οικογένεια Κώτση.

Υ.Γ.1: Tην ώρα της παρασκευής του κολατσιού επιβάλλεται να ακούμε την «Εποχή της Μελισσάνθης», αυτό το εμβληματικό πολιτικό έργο του Μάνου Χατζιδάκι.