Πράσινος πουρές ή φάβα από μπιζέλια;
Διαλέγετε και παίρνετε – έτσι κι αλλιώς σε μετα-μνημονιακή φάση των «θεσμών» βρισκόμαστε, γι' αυτό άλλοι το λένε πράσινο πουρέ και άλλοι φάβα από μπιζέλια. Εμένα μ' αρέσουν και οι δύο ονομασίες. Άλλωστε το περιεχόμενο είναι το ίδιο και αυτό δεν αλλάζει.
Για να φτιάξουμε το πιάτο μας – ένα κοντό ποτήρι του ποτού - πρέπει να βράσουμε καλά τα μπιζέλια, τη φάβα από τα μπιζέλια, όπως ακριβώς την ζήτησα από την υπάλληλο σε ένα ξηροκαρπάδικο στην Καλλιθέα.
Όταν τα μπιζέλια αρχίζουν να κοχλάζουν, ρίχνουμε ένα μικρό ολόκληρο ξερό κρεμμύδι και μερικές σκελίδες σκόρδου. Θα βράσουν μαζί και θα λιώσουν σιγά σιγά δίνοντας άρωμα και γεύση. Όταν ετοιμαστούν τα μπιζέλια, αποσύρουμε τη μικρή κατσαρόλα από τη φωτιά και προσθέτουμε μια κουταλιά της σούπας ταχίνι αλλά και φυλλαράκια φρέσκου δυόσμου από το γλαστράκι της κουζίνας.
Μπιζέλια, ταχίνι και φύλλα δυόσμου μεταφέρονται στο μπλέντερ. Μετά τις πρώτες στροφές, βοηθάμε το μείγμα να ομογενοποιηθεί με λίγο ελαιόλαδο. Δοκιμάζουμε, μια γρήγορη αξιολόγηση του ισοζυγίου των γεύσεων των επιμέρους συστατικών. Η ισορροπία πάνω από όλα. Τα πάντα διορθώνονται με λίγο ελαιόλαδο παραπάνω, φρεσκοαλεσμένο-α πιπέρι-α και δυόσμο. Ο τελευταίος το απογειώνει και δίνει μια δροσιά που υπερισχύει απέναντι και στο σκόρδο που αντιστέκεται και στην, έτσι και αλλιώς, κραταιά παρουσία του ταχινιού.
Αφήνουμε να περάσουν λίγα λεπτά πριν σερβίρουμε στο μικρό ποτήρι του ποτού. Στο τέλος πασπαλίζουμε με σουσάμι και παπαρουνόσπορο. Συνοδεύουμε με φρέσκο κρεμμυδάκι και ποικιλία από κριτσίνια διαφορετικών γεύσεων.
Καλή σας όρεξη!