Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Εδώ και πέντε μέρες, κάθε ξημέρωμα η ίδια σκέψη: βλέπω τα μήλα στο καλάθι να σκουραίνουν, να μαλακώνουν και δεν ξέρω πώς να τα πειράξω για να μη πεταχτούν. Ένα-δυο θα φαγωθούν μες την ημέρα αλλά και πάλι πολλά μένουν ανέγγιχτα. Φέτος τον χειμώνα τα έσωσα δις, μία με το apple crisp της Γκέλης Βούρβουλη και δύο με τη σχεδόν μηλόπιτα της Λεονί Σταφυλά. Η τρίτη φαινόταν να είναι η φαρμακερή τους μέχρι που έσκασε σωτήρια συνταγή για κέικ με μήλα από την ευρηματική Γαλλίδα μου με ενθαρρυντική υποσημείωση: «μπορείς να βάλεις όσα μήλα θέλεις, από 3 ως και 6 - όσο περισσότερα, τόσο πιο ζουμερό θα βγει». Η δοκιμή του έγινε προχθές πριν καλά καλά χαράξει, για να γλυκάνει τους άυπνους και τους πολύ πρωινούς του σπιτιού. Όχι απλώς πέτυχε, δεν έμεινε ούτε γωνίτσα!

Τα απαραίτητα:

Αν έχουμε το κατάλληλο πυρίμαχο σκεύος για κέικ, σαφώς το προτιμούμε. Αλλιώς λαδώνουμε ελαφρώς ένα πυρέξ ή την κλασική στρογγυλή φόρμα.

Ο φούρνος ετοιμάζεται στους 170 βαθμούς. Σε ένα άνετο μπολ ανακατεύουμε αυγά, ελαιόλαδο, ζάχαρη, αλεύρι, μπέικιν και κανέλα με μίξερ χειρός (ή στο μεγάλο αυτόματο μίξερ, αν διαθέτουμε) μέχρι να ενωθούν σε μίγμα ομοιογενές.

Ξεφλουδίζουμε, κόβουμε σε τέταρτα τα μήλα και μετά σε λεπτές φέτες σε μέγεθος μπουκιάς. Τα μπλέκουμε με τα καρύδια. Αδειάζουμε τη ζύμη στο σκεύος που διαλέξαμε και ρίχνουμε από πάνω τα μήλα-καρύδια. Δεν ανακατεύουμε, η ζύμη είναι αρκετά μαλακή, άλλα θα βουλιάξουν, άλλα θα μείνουν στην επιφάνεια, σίγουρα όμως θα μοιραστούν ωραία μέσα στο κέικ.

Ψήνουμε στην ίδια θερμοκρασία για 45 λεπτά ως μία ώρα, κάνοντας προς το τέλος το τεστ του μαχαιριού. Όταν ο χρόνος τελειώνει και η κορυφή του ροδίσει, βυθίζουμε ένα μαχαίρι: αν βγει καθαρό, είναι έτοιμο, αν η ζύμη κολλάει ακόμη πάνω του, χρειάζεται σίγουρα 10 λεπτά ακόμη. Ξεφουρνίζουμε, αφήνουμε το κέικ να κρυώσει (όσο αντέχουμε με την ευωδιά του να σπάει μύτες). Στο πιάτο, το χαιρόμαστε ως έχει, με λίγο παγωτό ή με μία κουταλιά καλό γιαούρτι.

Το ανακηρύσσω, κάπως αυθαίρετα, στο ευκολότερο κέικ όλων των εποχών! Αλλά και το πιο εύκολο να μην είναι, είναι αναμφισβήτητα το πιο αφράτο και ζουμερό. Άσε που έσωσε νόστιμα όλα τα μισοσάπια μήλα.

Υ.Γ.: Η δεύτερη υποσημείωση της Γαλλίδας επεσήμανε πως όσο αυξάνονται τα μήλα, τόσο λιγότερο τραγανή θα είναι η κρούστα του. Σωστή! Παραμένει όμως το ίδιο νόστιμο και ζουμερό στο εσωτερικό.