Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ψητές πιπεριές έχουμε όλοι λίγο-πολύ δοκιμάσει ή και ετοιμάσει, συνήθως στο σπίτι τις προορίζουμε για βαζάκι καλυμμένες με ελαιόλαδο, συνοδευτικός μεζές φίνος που αντέχει πολύ καιρό. Μετά από σύντομη παύση, η μαγειρική αλληλογραφία μου με τη Γαλλίδα ξαναπήρε μπρος και το σαββατοκύριακο έλαβα την ιδέα της για πικάντικη πιπεροσαλάτα, την εκ Συρίας μουχαμάρα. Η ετοιμασία της απλή, χωρίς πολλή φασαρία (ούτε καν σκεύη για πλύσιμο), όλη η δουλειά γίνεται μέσα στο μούλτι. Μα τι νόστιμο πράγμα ήταν αυτό! Άλειφε-άπλωνε σε ψωμί φρυγανισμένο το πρώτο βαζάκι εξαφανίστηκε ως δια μαγείας και μαζί με τις φλοίδες τυρί που είχαν περισσέψει στο ψυγείο σκαρώσαμε βραδινό ανέλπιστα νόστιμο.

Για περίπου 250 ml (1 φλιτζ.) πιπεροσαλάτας:

Ζεσταίνω τον φούρνο στους 250 °C και στρώνω μια σχάρα με αλουμινόχαρτο. Απλώνω πάνω της τις πιπεριές και ανάμεσα τις σκελίδες με το σκόρδο και ραντίζω με μπόλικο ελαιόλαδο. Όταν ο φούρνος πυρώσει, ανάβω το γκριλ και τοποθετώ τη σχάρα με τις πιπεριές λίγο πιο πάνω από τη μεσαία σκάλα. Τις ψήνω μέχρι να ροδίσουν από όλες τις πλευρές, γυρνώντας με πηρούνα.

Το πολύ σε 20 λεπτά θα έχουν καψαλιστεί. Καυτές όπως είναι τις μεταφέρω σε πυρίμαχο μπολ και το καλύπτω με κομμάτι μεμβράνης ή με το καπάκι του. Οι πιπεριές θα «ιδρώσουν» και θα μαλακώσουν πολύ. Όταν κρυώσουν τελείως, τις καθαρίζω από σπόρια, κοτσάνι και φλοίδα - είναι πολύ μαλακές και, αν έχουν ψηθεί καλά, βγαίνει πανεύκολα. Τα σκόρδα τα κρατάω κατά μέρος.

Τρώγονται ως έχουν (τετρανόστιμες!) γι' αυτό βάλτε δύο παραπάνω, δεν θα πάνε χαμένες. Για την καυτερή πιπεροσαλάτα συνεχίζω ως εξής:

Στο θαυματουργό μούλτι ρίχνω τα μπαχαρικά, την καυτερή πιπερίτσα ή το μπούκοβο και το καψαλισμένο σκόρδο. Ανακάτεμα ώσπου να προκύψει πάστα. Σειρά έχουν τα καρύδια και πάλι ανακάτεμα μέχρι να θρυμματιστούν μα όχι να λιώσουν τελείως. Κόβω τις κρύες πια πιπεριές σε μεγάλα κομμάτια και τις προσθέτω, ανακατεύω μέχρι να σχηματιστεί πουρές. Δοκιμάζοντας συμπληρώνω αλάτι και πιπέρι (και λίγο ακόμα μπούκοβο, παρακαλώ, για τους φίλους των καυτερών). Για να σφίξει το μίγμα προσθέτω σταδιακά το ψωμί ανακατεύοντας - ίσως δεν χρειαστεί όλο, εξαρτάται από το πόσο σφιχτή θέλω την πάστα της πιπεριάς. Ελαιόλαδο προς το τέλος, μία μεγάλη κουταλιά είναι ό,τι πρέπει, το μπαλσάμικο και ακόμα μια βόλτα με το μούλτι.

Φέρτε ψωμί φρέσκο ή φρυγανισμένο, ετοιμάστε μπρουσκέτες, αλείφτε την σε μπριζόλες μόλις βγουν από τον φούρνο ή δίπλα σε κεφτέδες αχνιστούς, ταιριάζει με όλα. Η ποσότητα που θα προκύψει ίσα που θα γεμίσει ένα μικρό βαζάκι, αρκεί όμως για πρώτη απόπειρα για να βρείτε πώς ακριβώς σας αρέσει.

Υ.Γ.: Η σωστή μουχαμάρα, κατά τα γραφόμενα της Justine, γίνεται με μολάσα ροδιού, απολύτως ταιριαστή με την πικάντικη πάστα. Κάνει τη γεύση της σύνθετη, γλυκιά και καυτερή μαζί, αξίζει έστω μία δοκιμή αντικαθιστώντας το μπαλσάμικο.