Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Θυμάστε μια ταινία ρεσιτάλ ηθοποιίας της παλαίμαχου Τζέσικα Τάντυ με τίτλο «Πράσινες Τηγανητές Ντομάτες;» Όταν την είχα δει μου γεννήθηκε η περιέργεια να δοκιμάσω αυτό το πιάτο— το έψαξα και το έφτιαξα, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Κατά την έρευνά μου όμως ανακάλυψα μια συνταγή που έχει γίνει μέρος της εποχιακής παράδοσης στο σπίτι μας.

Η ώρα της φτάνει όταν γίνει εμφανές ότι όσο και να περιμένω οι καταπράσινες ακόμα ντομάτες που απομένουν στον λαχανόκηπο δεν πρόκειται να ωριμάσουν… θα μείνουν σκαλωμένες στις θλιβερές μισόξερες ντοματιές μέχρι να σαπίσουν. Ο καιρός φέτος ήταν ιδιαίτερα γλυκός μέχρι τώρα, αλλά όσο να 'ναι ο χειμώνας είναι χειμώνας και η ντομάτα ντομάτα… και ψυχολογικά, ακόμα, δεν ταιριάζει με μολυβένιους ουρανούς και το άναμμα του τζακιού. Οι καταδικασμένες άγουρες ντομάτες θα μετατραπούν σε μιαν απλή σάλτσα που κουβαλάει μέσα της τη φρεσκάδα.

Τα τσάτνυ (chutney), γενικώς δεν φημίζονται για τη φρεσκάδα η την απλότητα της γεύσης τους… κάθε άλλο: τα χαρακτηρίζει ένα βάθος γεύσης που καλύπτει αλλεπάλληλα σκοτεινά επίπεδα ποικιλίας συστατικών, γεύσεις γλυκές, ξινές, μυρωδάτες και καπνιστές, και φέρνει στο νου λιβάνι και μόσκο και εξωτικά μπαχαρικά σιτεμένα σε σεντούκια από κέδρο.

Λοιπόν, απίθανο και όμως αληθινό: ένα τσάτνυ αλλιώτικο απ τ’ άλλα, φωτεινό, που δίνει φρεσκάδα στα βαριά σιτεμένα κρέατα του φθινοπώρου… το αγριογούρουνο ας πούμε, ή το κυνήγι γενικώς…. Αλλά επειδή αυτά δεν τα μαγειρεύουμε συχνά, η σάλτσα αυτή πάει τέλεια με το ψητό χοιρινό ή και την παντσέτα και τις μπριζόλες.

Οδηγίες
Φέρνετε σε βράση όλα τα υλικά εκτός απ το λεμόνι, χαμηλώνετε τη φωτιά και σιγοβράζετε για μια περίπου ώρα ή έως ότου απορροφηθούν τα πολλά υγρά και αρχίσει να πήζει. Αφού κρυώσει προσθέτετε το λεμόνι, ανακατεύετε καλά και βάζετε σε αποστειρωμένα* βάζα.

*30 λεπτά στον φούρνο σε 150 βαθμούς