Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Έχουν περάσει χρόνια αλλά την έκφραση «ορφανή μακαρονάδα» δεν την έχω ξεχάσει.  1998. Εργάζομαι στην εφημερίδα «Το Βήμα», στο οικονομικό-επιχειρηματικό ρεπορτάζ. Η χώρα ζει στους ρυθμούς του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος του Κώστα Σημίτη. Μια εκνευριστική κανονικότητα που ενοχλεί το μεσογειακό ταπεραμέντο. Ψάχνω αφορμές να λοξοδρομώ – να γράφω και για τα άλλα, ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Ένα από αυτά, η ιστορία.

Με αφορμή τα 30 χρόνια από την διάσπαση του ΚΚΕ επισκέπτομαι το σπίτι ενός ιστορικού στελέχους της Αριστεράς. Αν και έχει έτοιμο το υλικό που θα χρησιμοποιούσα για το αφιέρωμα στην εφημερίδα, η κουβέντα για τις μικρές, άγνωστες πτυχές τράβηξε σε μάκρος. Πήγα πρωί και είχε φτάσει το μεσημέρι. Σηκώθηκα να φύγω. Μάζεψα χαρτιά , πήρα την τσάντα μου ( τότε, δεν κυκλοφορούσαμε με σακίδια ώμου) αλλά η σύντροφος του ιστορικού στελέχους έσπευσε να με σταματήσει προτείνοντας  να φάμε όλοι μαζί. Το φαγητό, όπως μας είπε, δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο: «Μια ορφανή μακαρονάδα». Ευχαρίστησα και τους δύο, χαιρέτισα και έφυγα.

Χρόνια μετά ξαναθυμήθηκα την έκφραση όταν πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ – παλιός μου σύντροφος από τα χρόνια του «Ρήγα»- αναφέρθηκε στη κατανάλωση των ζυμαρικών σε συνδυασμό με την αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ. Στα 17 χρόνια που πέρασαν από την επίσκεψη στο σπίτι του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς (από την άλλη όχθη από αυτήν που βρέθηκα εγώ στα νιάτα μου) διάβασα συνταγές επί συνταγών για την «ορφανή» μακαρονάδα για να καταλάβω τι έχασα που δεν δοκίμασα εκείνο το μεσημέρι στο σπίτι της Καλογρέζας.

Μετά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στo after Κοινοβούλιο  θέλησα να φτιάξω την δική μου «ορφανή» μακαρονάδα. Άδειασα το μυαλό μου από διαβάσματα και βάλθηκα να ψιλοκόβω τα ντοματάκια (τύπου βελανίδι για να εξηγούμεθα!!!). Τα ντοματάκια για την συνταγή μου είναι το στοιχείο που κάνει τη διαφορά. Τα ψιλοκομμένα ντοματάκια μαζί με θαλασσινό αλάτι, ένα μείγμα από αποξηραμένα μυρωδικά, μπόλικο κόκκινο πιπέρι και φυλλαράκια από φρέσκο δυόσμο και βασιλικό τοποθετούνται για ώρες μέσα σε ένα σκεύος γεμάτο ελαιόλαδο. Μια υποδειγματική καλοκαιρινή (εγχώρια και ελληνική για να τιμήσουμε και την Lady) σάλτσα…

Για την «ορφανή» – στο κατώφλι του 3ου μνημονίου- μακαρονάδα διάλεξα spaghetti ολικής αλέσεως.Το βράσιμο κράτησε κοντά στα 10 λεπτά. Σούρωσα τα μακαρόνια και τα τοποθέτησα ξανά στη κατσαρόλα. Πρόσθεσα τη σάλτσα και μια τριμμένη κεφαλογραβιέρα (ΠΟΠ Αμφιλοχίας για την ακρίβεια). Ανακάτεψα για καλά και σέρβιρα. Τελευταία τσαχπινιά, τα φρέσκα φυλλαράκια από βασιλικό.