Τα κάναμε σαλάτες
Με τις σαλάτες τα νόστιμα του καλοκαιριού παίρνουν τη ρεβάνς: το τριζάτο κολοκυθάκι βάζει κάτω το αγγούρι του χειμώνα, το σταφύλι θα ταιριάξει μούρλια με κάθε λογής πρασινάδες. Γιατί τα ψαρικά; Τόνος και αντζούγιες στις κλασικές επιλογές, γιατί όχι ρέγγες και γαρίδες; Αλμυρά τυριά απαραιτήτως, φέτα και ξινομυζήθρα ας πούμε, για να σε ξεδιψάσει η ντομάτα από δίπλα - ή μήπως το καρπούζι; Καλοδεχούμενοι και οι ξηροί καρποί για τραγανή υφή. Στα της πετυχημένης σάλτσας/βινεγκρέτ χρειάζονται ένας σπάταλος στο λάδι και ένας τσιγκούνης στο ξύδι (κατά τη γαλλική ρήση). Συνταγές οι bostanistas έχουμε μπόλικες και οι αναγνώστες τους φαντασία αρκετή για να πειράξουν τις σαλάτες κατά τα γούστα τους. Ας αρχίσουμε:
Σε λίγο η εποχή τους τελειώνει, οπότε πρώτα στη λίστα. Τα λυγερά αμπελοφάσουλα γίνονται *σαλάτα χορταστική* και τραγανή με λεμόνι, σκόρδο, λίγο μαϊντανό, παστωμένο γαύρο και μερικά φασόλια βρασμένα ήδη ή κονσέρβας. Θα το ξαναπώ, όπως το είχε δηλώσει ο μέγας τροφοσυλλέκτης Φιλάρετος Ψημμένος: η κονσέρβα δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να την φάμε σκέτη!
Η Στέλλα Αλαφούζου φέρνει τη *σαλάτα στη φωλιά της* και πείθει ως και τους πλέον δύσπιστους: σπανάκι, κοτόπουλο, ανανάς, ξηροί καρποί, σησαμέλαιο και μπαλσάμικο, όλα ανακατεμένα ήσυχα μέσα σε ψημένη αραβική πίτα - και μόλις αντικατέστησε τσαχπίνικα ένα ολόκληρο γεύμα.
Απλά, απλούστατα: Είτε τα βρήκες λαχταριστά στη λαϊκή είτε έφτασαν σε πεσκέσι από γειτονικό μποστάνι, τα ωμά κολοκυθάκια γίνονται φίνα σαλάτα με τρεις μόνο κινήσεις, κόψιμο σε ροδέλες, πασπάλισμα με ανθό αλατιού και ράντισμα με άριστο ελαιόλαδο. Έτσι τα συνηθίζει η Κική Τριανταφύλλη, σε *ωμή σαλάτα* με ένα ακόμα κολπάκι. Τρίβει το πιάτο που θα τα απλώσει με μια σκελίδα σκόρδο, να αρωματιστούν και να πάρουν γεύση. Φτάνει λίγο φρυγανισμένο ψωμί από δίπλα και μια κουταλιά γιαούρτι για να σε χορτάσουν ή μια γρήγορη μακαρονάδα με παρμεζάνα για να τα ανακατέψεις - ιδέα δοκιμασμένη ξανά και ξανά.
Ο Κώστας Τσαούσης επιλέγει τα επιμέρους *της σαλάτας του * προσεκτικά: σταφύλια Χιλής κομμένα και καθαρισμένα, άγρια ρόκα, κόκκινη σγουρή σαλάτα, μοσχαρίσιο καπνιστό παστράμι Καρδίτσας και τυρί ναξιώτικο, κόμος με μπούκοβο, για το τοπικό χρώμα του πιάτου. Λίγο ελαιόλαδο και μερικές μόνο σταγόνες βαλσαμικού (η ρήση που λέγαμε) αρκούν για το ανακάτεμα πριν το σερβίρισμα.
Η MamaTsita με τα πολλά πείστηκε από τα οφέλη της πολύτιμης κινόα (σίδηρο, μαγνήσιο, πρωτεΐνες - θησαυρός διατροφικός εν ολίγοις) και την έβαλε *στη χωριάτικη*. Οι μικροί απαιτητικοί δοκιμαστές της την υποδέχτηκαν αρκετά ευχάριστα, οπότε μπαίνει και στα δικά μας προσεχή για δοκιμή.
Για το τέλος κράτησα δύο σαλάτες της Κικής Τριανταφύλλη, η μία από την ατμοσφαιρική Φολέγανδρο, η δεύτερη στη ζεσταμένη Αθήνα. Στο ομώνυμο καφέ της Πούντας έχουν *το εξής κόλπο*: ένα βαθύ πιάτο και πάνω του μια-δυο φέτες ψωμί ολικής, φρυγανισμένο. Μια σφιχτή ντομάτα κομμένη σε ροδέλες, ελαιόλαδο, ελιές και κάπαρη. Κατσικίσιο τυρί σε φέτες μετά, αν είναι ψημένο ακόμη καλύτερα, και ένα αυγό μάτι. Ρόκα, ρίγανη ή δεντρολίβανο ή ό,τι αρωματικό έχεις και κάπως έτσι φτάνει μυρωδιά νησιού στη μουντή κουζίνα σου.
*Η δεύτερη* μας προσφέρθηκε μόλις πριν λίγες μέρες στο παιχνιδιάρικο στέκι του Παγκρατίου, το καφέ Αερόστατο της Πλατείας Προσκόπων. Πράσινα λαχανικά, νεκταρίνι κομμένο σε μικρά κομμάτια -βιαστείτε, τελειώνει σε λίγο η εποχή τους-, μοτσαρέλα, χοντροτριμμένα κάσιους και βινεγκρέτ όπως την προτιμά ο καθένας. Η χαρά του αυτοσχεδιασμού!
Τέλος, πατώντας την ετικέτα *σαλάτα * ιδού όλες οι ιδέες των bostanistas συγκεντρωμένες, για όλα τα κέφια και τις εποχές.