Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Στο σπίτι μας αγαπάμε τον σολομό και τον τρώμε ποικιλοτρόπως. Συνήθως μαριναρισμένο σε χυμούς εσπεριδοειδών, πορτοκάλι, λεμόνι, γκρέιπφρουτ και ό,τι άλλο έχω ανάλογα με την εποχή. Κατόπιν τον βάζω μαζί με τη μαρινάδα του στο τηγάνι και, μόλις γίνει, βγάζω τον σολομό, δένω τη σάλτσα και τον περιχύνω. Είναι πολύ αρωματικός, τον βαρέθηκα όμως έτσι και χθες που γιορτάζαμε κάτι δικά μας τον ήθελα αλλιώς. Πώς όμως; Να ρωτήσω τον Μορόπουλο, σκέφτηκα, τον ειδικό του τόνου, του σολομού και λοιπών ιχθύων και του έστειλα αμέσως μήνυμα. Ας είναι καλά το Ιντερνετ, δηλαδή, που μας καλωδιώνει αμέσως με τους φίλους μας.

Και σε χρόνο dt ο Νίκος μου έγραψε: «Προτείνω να αποφύγεις το τηγάνι. Βάλε τον σε διάλυμα με αλάτι, λίγη ζάχαρη, φλούδα λεμονιού, σκόρδο λιωμένο και τζίντζερ. Τοποθέτησέ το σε μικρό κλειστό κουτάκι στο ψυγείο, το βράδυ στέγνωσέ το και ψήσε στη σχάρα, σε πολύ δυνατή φωτιά, ένα λεπτό από την κάθε πλευρά. Σερβίρισέ το σε στρώμα από λεπτοκομμένο αγγουράκι και περίχυσέ το με χυμό λεμονιού και ολίγη σόγια σος (προσοχή στη σχάρα, θα πρέπει η θερμοκρασία να είναι πολύ δυνατή).

Σε λίγο ήρθε και συμπληρωματικό μήνυμα: «Παίξε λίγο και με cottage cheese ή γιαούρτι. Δοκίμασε λίγο από το καθένα μπορεί να σου αρέσει. Ιδεωδώς, αν πάρεις αυτό τον δρόμο, μπορείς να σερβίρεις τον σολομό και τα αγγουράκια πάνω σε νωπές κριθαρένιες κουλούρες... ντάκος ντι σαλμόνε!»

Ενθουσιάστηκα.

Και έφυγα σφαίρα για τον υπερ-μανάβη μας στη γωνία Αγίου Μελετίου και Αριστοτέλους. Η κυρία Κικίτσα και ο κύριος Γιωργάκης της γύρισαν από τις ολιγοήμερες διακοπές τους και επιτέλους ξαναζωντάνεψε η γειτονιά μας, δεν έχουν όμως ακόμη φρέσκα ακέρωτα λεμόνια. Αντ’αυτών, λοιπόν, αγόρασα πορτοκάλι και λάιμ (κερωμένο ήταν κι αυτό αλλά χρησιμοποίησα μόνο το ζουμί του). Πήρα την ιδέα του Νίκου, την άφησα να ωριμάσει στο μυαλό μου, θυμήθηκα και τη νέα εκδοχή κοπής του αγγουριού που μας έρχεται από το Μανχάταν, τα έβαλα όλα αυτά στο μπλέντερ του μυαλού μου και έγινε ένα φαγητό εξαιρετικό.

Υλικά

Για τη μαρινάδα του σολομού:

Για τη μαρινάδα του αγγουριού:

Για τη σάλτσα γιαουρτιού:

Πρώτα-πρώτα σε ένα μικρό κουτάκι τοποθέτησα τις φέτες του σολομού πασπαλισμένες καλά με αλάτι, ζάχαρη, λιωμένο σκόρδο, τριμμένο τζίντζερ, φλούδα πορτοκαλιού, λίγο νερό και χυμό λάιμ. (Μόλις τώρα πρόσεξα ότι η συνταγή του Μορόπουλου δεν προέβλεπε τα δύο τελευταία υγρά αλλά είπαμε στο μπλέντερ του μυαλού μου τα έβαλα και ευτυχώς το αποτέλεσμα ήταν επιτυχημένο). Εκλεισα το κουτάκι και το έβαλα μέχρι το βράδυ στο ψυγείο.

Σε ένα μπολ ανακάτεψα το γιαούρτι με ψιλοκομμένο άνηθο και σκόρδο, αλάτι και λίγο ελαιόλαδο. Το σκέπασα με διαφανή μεμβράνη και το έβαλα κι αυτό στο ψυγείο. Λίγο πριν από το σερβίρισμα πέρασα την κρέμα από σίτα ώστε να κρατηθούν τα κομματάκια του σκόρδου και ο περισσότερος άνηθος, που όμως είχαν δώσει το άρωμά τους, και ράντισα με λίγο φρέσκο ελαιόλαδο.

Μισή ώρα πριν από το σερβίρισμα, καθάρισα τα αγγούρια, τα έκοψα στα τρία και κατόπιν σε λεπτές φέτες. Τις πασπάλισα με ζάχαρη, αλάτι και νιφάδες καυτερής πιπεριάς και τις άφησα στο σουρωτήρι, να μαριναριστούν και να βγάλουν τα υγρά τους. Λίγο πριν από το σερβίρισμα τις πίεσα με τα χέρια, απομάκρυνα το περισσότερο μπούκοβο (αν όμως αντέχετε τα πολύ καυτερά το αφήνετε) και τις τακτοποίησα στα πιάτα δημιουργώντας μια βάση πάνω στην οποία ακούμπησα σε λίγο τον ψημένο σολομό.

Τέλος σούρωσα τα φιλέτα, τα σκούπισα καλά με χαρτί κουζίνας ώστε να στεγνώσουν και τα έβαλα να ψηθούν σε καυτό hot plate (αφού το άλειψα με λίγο σουσαμέλαιο), 1-2 λεπτά από κάθε πλευρά μέχρι να γίνουν χωρίς όμως να στεγνώσουν και να χάσουν την τρυφεράδα τους.

Ταυτόχρονα έριξα τα υγρά της μαρινάδας τους μαζί με τον χυμό του πορτοκαλιού και ενός λάιμ στο τηγάνι. Πρόσθεσα επίσης λίγες νιφάδες καυτερής πιπεριάς και άφησα τη γλυκοκαυτερή και πολύ αρωματική σαλτσούλα να βράσει μέχρι να δέσει και να γίνει ημίρευστη.

Μόλις ψήθηκε ο σολομός τον σέρβιρα αμέσως πάνω στις φέτες αγγουριού μαζί με τις δύο σάλτσες και μια πλούσια πράσινη σαλάτα.