Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Η πιο νόστιμη εποχή τους είναι Ιούλιος - Αύγουστος, τότε οι κατακόκκινες ντομάτες πλημμυρίζουν τις αγορές. Αλλά και πέρα από αυτή  κάνω το κόλπο του φούρνου, που σε γεμίζει ευτυχία: όποτε βρω χρόνο τις ψήνω και το χαίρομαι διπλά, πρώτον γιατί το σπίτι μυρίζει σαν πιτσαρία και δεύτερον γιατί οι ντομάτες, ακόμα και οι όχι τόσο νόστιμες, ψημένες αποκτούν γλύκα, καραμελωμένη ντοματίλα που δίνει ωραία γεύση στα πάντα. 

Κι έπειτα φέρτε σαλάτες, μαζί με κρεμμύδια, ελιές και φέτα. Ακόμα και στα λαδερά τις ρίχνω, λίγο πριν βγουν από τη φωτιά, και όταν φτάσουν στο πιάτο μοιάζουν σαν ψευτολιαστές.

Ομως μπορείτε αν θέλετε και να τις συντηρήσετε, σε σακουλάκια στην κατάψυξη για περισσότερο καιρό ή σε βαζάκια στην ψύξη για μικρότερο διάστημα.

Το κόλπο μου είναι απλούστερο του κονφί: τις κόβω στη μέση και αφαιρώ τους σπόρους όλους ή όσους περισσότερους μπορώ. Ζεσταίνω στο μεταξύ τον φούρνο στους 200 βαθμούς.

Καλύπτω ένα ρηχό ταψί με αλουμινόχαρτο (διευκολύνω έτσι και το καθάρισμα μετά), ραντίζω με ελαιόλαδο μπόλικο - το καλύτερο που μπορώ να βρω - και αλατοπιπερώνω με αλάτι χοντρό και πιπέρι, τέλος ρίγανη ή θυμάρι.

Ψήνω στην ίδια θερμοκρασία για περίπου μία ώρα, ίσως μία και μισή, μέχρι να δω τις άκρες να καψαλίζονται και τις ντομάτες να συρρικνώνονται, να μοιάζουν σχεδόν με πομοντόρια.

Είτε τις αφήνω μόνες είτε με τα συνοδευτικά τους: συχνά θα ρίξω κρεμμύδι σε ροδέλες, μανιτάρια ή πιπεριές, μισή ώρα πριν σταματήσει το ψήσιμο. Τα βγάζω όλα στον πάγκο, κρυώνουν για 10 λεπτά, αδειάζω σε μπολ, ελαιόλαδο, αλατοπίπερο (αν χρειάζεται), κατσικίσιο τυρί ή φέτα και έχω την πιο γλυκιά καπνιστή σαλάτα.